Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Σάββατο 5/10

Καλημέρα!Οι περισσοτεροι απο εμας θα ειναι στην Σπαρτακιαδα το Σαββατο οποτε θα ειμαστε μικρη παρεα θεωρητικα. Ας κανουμε τα κλασσικα μας με λιγο αλατοπιπερο για να κανουμε παρεα εστω και πνευματικα στους αθλητες μας!

Σαββατο 8μιση ραντεβου στο Μπλε με προορισμο Αναβαση Λαγου που εχουμε καιρο να παμε και μετα κατηφοριζουμε για Αναβυσσο και επιστροφη με πατροπαραδοτο καφε στα Goody's Σαρωνιδας.


Να ριξω και μια προταση για Κυριακη καθως παιζει μια αναβαση Υμμητου με σημειο εκκινησης τις στηλες του Ολυμπιου Διος στις 09:00.Το κλιμα θα ειναι παρεϊστικο αλλα να σημειωσουμε πως δεν προκειται για επισημη Ble βολτα.Απλα σκεφτειτε το μηπως κανουμε αισθητη την παρουσια μας.


Εξοπλισμενοι και οργανωμενοι οπως παντα τα λεμε στο δρομο!


34 σχόλια:

  1. πολυ ανηφορα χαχαχα ,καλα να περασετε...
    χρονια πολλα στην προεδραρα μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλες οι ανηφόρες είναι λίγες μπροστά σου γιατρουδάρα μου!
    Χρόνια πολλά και υγεία στην προεδράρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σπαρτιάτες καλά να περάσετε!! Ζηλεύω!!

    Την Κυριακή έχει αγώνα τρεξίματος (we run Athens) με εκκίνηση στις 10 από το Ζάππειο πιστεύω δεν θα έχετε πρόβλημα όσοι θέλετε να πάτε υμηττο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτο το ειδα κι εγω με τον αγωνα και μαλλον η βολτα στον Υμμητο θα εχει θεμα γιατι λεει οτι το κεντρο θα ειναι κλειστο απο τις 08:00 σε κατι ταμπελες στην εθνικη.


      Πολυχρονος Προεδρε!

      Διαγραφή
  4. Σταυρο για αυριο μεσα...

    8.00 Δωδεκανησου & Πειραιως;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έκανα βόλτα κατά μονας προς Σούνιο-Άγιο Κωνσταντίνο εν όψη αναχώρησης για Κολπο - Περσικό.

    Καλά να περάσετε όλοι.

    Αν κατάλαβα καλά γιορτάζει ο πρόεδρος! Χρόνια πολλά πρόεδρε. Καλές ποδηλασιες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης σήμερα, σύμφωνα με το καθολικό εορτολόγιο... Και ταυτόχρονα "Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων" (έχει καθιερωθεί επειδή ο Άγ. Φραγκίσκος είναι προστάτης των αδυνάτων και των μικρών ζώων).

    Αν και ορθόδοξος, κατά παράδοση γιορτάζω σήμερα το όνομά μου, οπότε...

    ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ για τις ευχές σας και εύχομαι υγεία και ευτυχία σε όλους σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χρόνια πολλά πρόεδρε!!! Πάντα γερός με χαρές!!! Ευλογημένο το όνομά σου!!! Μεγάλη μέρα σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή επιτυχια και αππ εμένα στους πολεμιστές της Σπαρτακιάδας, αύριο θα είμαι στο μπλέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φραγκίσκο μας χρόνια και χιλιόμετρα πολλά !!! Και καλή επιτυχία στους αυριανούς μαχόμενους προς Σπάρτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. 8 ξεκινησαμε για λαγο και μετα το κατεβασμα μειναμε 5!Ολα καλα παρα τον αερα και τον καιρο με θερμοκρασιες Φεβρουαριου!Περιμενουμε νεα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευχαριστώ για τις ευχές.
    Είμαι στη Σπάρτη, στο ξενοδοχείο. 45 λεπτά γρηγορότερα από πέρσι. Όλα καλά για όλους τους Ble.
    Καιρός ιδανικός. Γκρουπαρισμα στον Αχλαδοκαμπο. Πολλά ακομα γκρουπαρισματα για μένα (μικρά ή μεγάλα) που βοηθησαν να βγει εύκολα αυτή η Σπαρτακιαδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Pit δυστυχώς άρρωστος
    Δεν ήρθε.
    Ο Περικλής επίσης δεν ήρθε κι έτσι απολαμβάνω το δωμάτιο μονος μου! χιχιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ευχαριστώ για τις ευχές.
    Είμαι στη Σπάρτη, στο ξενοδοχείο. 45 λεπτά γρηγορότερα από πέρσι. Όλα καλά για όλους τους Ble.
    Καιρός ιδανικός. Γκρουπαρισμα στον Αχλαδοκαμπο. Πολλά ακομα γκρουπαρισματα για μένα (μικρά ή μεγάλα) που βοηθησαν να βγει εύκολα αυτή η Σπαρτακιαδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η τρίτη ήταν και η ωραιότερη/δυνατότερη σπαρτακιάδα και ομοίως ξηροκάμπι για μένα. Ευχαριστώ τους φίλους μου μπλέδες σαν σύνολο και ξεχωριστά, όπως και την ΠΕΠΑ για το σπουδαίο διήμερο. Είμαι ευχαριστημένος από τον εαυτό μου και το ίδιο (δικαιολογημένα) και οι φίλοι μου.
    Θα σας ξαναδώ/διαβάσω μετά από μία βδομάδα, πρώτα ο Θεός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καταπληκτική εμπειρία η σπαρτακιάδα,φανταστικό γρουπάρισμα στον αχλαδόκαμπο με δημητρακόπουλο να βρίζει και να μη μας έχει μείνει άντερο από τα γέλια και μετά την τρίπολη γκρούπ με παπουτσά,ράλλη και άλλους όπου και τερματίσαμε όλοι μαζί χωρίς να καταλάβω πως περάσανε 257χλμ,λεπτομέρειες στον επερχώμενο καφέ σε κάποια βόλτα παραλιακή!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Παρ όλα τα 250χλμ ο τερματισμός στη Σπάρτη με βρήκε με περισσότερη ενέργεια και διάθεση ακόμη κι από brevet Αττικής. ή Νεμέας. Έφτασα πραγματικά ξεκούραστος.

    Λίγο η σωστή διαχείριση δυνάμεων, λίγο η καλή τροφοδοσία αλλά ΠΟΛΥ περισσότερο η καλή παρέα και ο πραγματικά αρκετός χαβαλές με έκαναν να περάσω καλά και σχεδόν να ξεχάσω ότι καταβάλω έργο για να φτάσω στη Σπάρτη.



    Στο Ξηροκάμπι έχασα το πρώτο γκρουπ για 100 (γαμημένα) μέτρα ανηφόρας, προφανώς από αδυναμία μου, και κράτησα σταθερή αυτή τη διαφορά μέχρι το τέλος.

    Στο τελευταίο χλμ έδωσα πραγματική μάχη με άλλους 3 οι οποίοι είχαν κολλήσει πίσω μου (προφανώς νομίζοντας ότι θα τους κάνω τη χάρη να καώ και να τους "πάω" στο 1ο γκρουπ).
    Χαχαχαχαχα!! όχι δεν την ξαναπατάω φίλοι μου. Σιγά μη σας κάνω τη χάρη να σας πάω βόλτα.

    300 μέτρα πριν το τέρμα κόβω πετάλι και κόβουν κι αυτοί. Κάνω ένα τσικ στο φρένο και για 5 sec βρίσκομαι στο πίσω μέρος του της παρέας.
    Δε θέλω όμως να τους κερδίσω έτσι. Οπότε ξαναπατάω και βγαίνω μπροστά.
    Ξανακολάνε και 150m πριν το τέλος πάνε να μου την κάνουν.
    Ο ένας μου παίρνει μισό ποδήλατο. Γκρρρρρρ!!!
    Όχι λέω μέσα μου. Αποκλείεται! Μπορεί να πεθάνω αλλά θα πάρετε τα παπάκια μου.

    Ενώ τα πόδια μου ήδη καίγονται και σχεδόν από την πίεση δεν βλέπω μπροστά μου, βαραίνω άλλο ένα γρανάζι.
    H αδρεναλίνη στα ύψη, ο εισερχόμενος αέρας μόνο αρκετός δεν είναι, το cadence φτάνει στο 120 (το είδα στο αρχείο του garmin κι όχι εκείνη τη στιγμή), και ο στόχος είναι να βάλω τη μπροστινή μου ρόδα μπροστά απ όλες τις άλλες.
    Ευτυχώς όχι μόνο τη ρόδα αλλά ένα ολόκληρο ποδήλατο έβαλα. 56 νούμερο παρακαλώ.

    Το αγωνιστικό 2ήμερο έκλεισε με καφέ, γουρουνοπούλα, και ενδιαφέρον περπάτημα στο φαράγγι στο Ξηροκάμπι.


    Το γκρουπάκι των Μπλέδων ενσωμάτωσε τους παρακάτω φίλους (άλλους για λιγότερο κι άλλους για περισσότερο):
    DS, Παύλο, Φράνκι, Cosmo,Ζούβελο, Τσίγκα, Αλεξανδρή, Ζαφ, Μαυρογιώργη, Μανωλιάδη.
    Μαζί μας επίσης για πάρα πολλά χλμ ήταν ο πρόεδρος της ΠΕΠΑ Λευτέρης Παπουτσάς,ο Ράλλης, ο Αλέξης Μπρούλης, ο Πάνος Λουκοβίτης, , και άλλοι φίλοι οι οποίοι ελπίζω να ευχαριστήθηκαν τη βόλτα τους μαζί μας.

    Να είμαστε καλά, και του χρόνου να πάμε περισσότεροι και γιατί όχι κι ακόμα γρηγορότερα!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι που ήθελα να γράψω και ξεχάστηκα:

      Έπιασαν τόπο οι οδηγίες του DS στο σπριντ.
      Θυμίζω:
      Κάθεσαι στη σέλα.
      Οπλίζεσαι με υπομονή και δύναμη. (ότι έχεις... Μην ξεχνάς πως έχουν κι οι άλλοι)
      Διαλέγεις σωστό γρανάζι.
      Δε βιάζεσαι να σηκωθείς.
      Σηκώνεσαι και ΔΕΝ ξανακάθεσαι μέχρι την καρό σημαία.
      Φρόντισε τις δυνάμεις σου για τα παραπάνω.


      Δεν ξέρω πόσα από τα παραπάνω έκανα σωστά, σίγουρα πάντως οι ποδηλατικές συμβουλές του Χρήστου μου έχουν φανεί κατά καιρούς πολύ χρήσιμες. Τον ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  17. Like!like!like!1000 like σε όλους!!! Μητσάρα με πόρωσες!!! . Αυτό είναι.. Σπαρτακιάδα με πιο περιορισμένο χρόνο και 50χλμ. παραπάνω από το κλασσικό brevet και να το χαίρεστε άντε να σε πιστέψουν. Ποδηλασία σε άλλη διάσταση!!! Συγχαρητήρια σε όλα!!! Τετάρτη θα σας δω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. να προσθέσω κι εγώ το σχόλιό μου
    κοιμηθήκαμε καλά, ξυπνήσαμε καλά, φάγαμε καλά, (εγώ δηλαδή), ντύθηκα καλά και κίνησα για το μαρμάρινο μνημείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
    ο κόσμος είχε μαζευτεί και σιγά σιγά πήραμε την λιτή μας εκκίνησή για το δρόμο προς τη Σπάρτη.
    ο καιρός λίγο κρύος αλλά στεγνός.
    όλοι οι φίλοι μαζεμένοι, ατμόσφαιρα εορταστική αλλά δεν ένοιωθα την αγωνία της περσινής, που ήταν και η 1η μου. γενικά τελευταία δεν νοιώθω και πολύ 'εορταστικός' πάνω στο ποδήλατο (μάλλον χόρτασα για φέτος) αλλά οπωσδήποτε ένοιωθα πολύ καλά.
    στο δρόμο για τη Σπάρτη λοιπόν προτίμησα της πρώτες θέσεις του πολύ μακριού γκρουπ, αλλά σύντομα κατέληξα στις τελευταίες, αφού έπρεπε να επισκεφτώ την τουαλέτα 3 φορές μέχρι τον Ισθμό.
    μετά το πολύ ωραίο πιτ στοπ ξεκίνησα για 'πάνω' όχι με πολύ όρεξη.
    στο δρόμο για Ισθμό δεν έφαγα αρκετά (μόνο έπινα πολύ νερό) το οποίο ως γνωστόν, πολύ και μόνο του δεν ωφελεί, αντιθέτως σε καθυστερεί αφού σε στέλνει όλη την ώρα τουαλέτα.. χώρια ότι σου στραγγίζει και εκείνα τα πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως λέει και το παουερ ρέιντ.
    μετά το ελεύθερο κυνήγησα λιγάκι το γκρουπ αλλά σύντομα παραιτήθηκα, αφού ούτε τα πόδια φάνηκα να έχω, αλλά ούτε και την υπόσχεση 'να πάμε όλοι μαζί', μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου.
    έτσι στους μύλους περίμενα και τους υπόλοιπους (όσους δηλαδή δεν με είχαν πιάσει ήδη... εκτός Μακάρ βεβαίως που μας είχε χαιρετήσει τον πλάτανο από το 1ο δευτερόλεπτο).
    αφού μαζευτήκαμε όλοι (πάντα εκτός Μακάρ) αρχίσαμε την όμορφη ανηφόρα.
    σύντομα άρχισα να υποφέρω, αφού ούτε τα πόδια (είπαμε) είχα, ούτε καλά είχα φάει (το είπαμε κι αυτό), αλλά και το τρίο Ζαφειρό, Κοσμαδό και Αλεξανδρής (η σειρά είναι τυχαία), είχαν πολλά κέφια.
    Πρακτικά μας ανέβασαν όλες τις αναβάσεις, άντεξαν την γκρίνια μου μέχρι την Τρίπολη, και με συνέδραμαν (ο Ζαφ) και με επιπλέον φαγώσιμα μπας και το βουλώσω...
    Μετά τη Τρίπολη, κάτι τα επιπλέον φαγώσιμα, κάτι τα μουστοκούλουρα της μαμάς της Κάλιας (καταπληκτικά!!), κάτι η ντροπή μου (αφού ήρθε μαζί μας ο Παπουτσάς και ο Ράλλης), αποφάσισα να το βουλώσω, το ίδιο και τα πόδια μου (shut up legs... που λέει και γνωστή μάρκα ποδηλάτων), που σε όλο το αχλαδόκαμπο μου είχαν αλλάξει τα φώτα στις κράμπες.
    πήγαμε ωραία λοιπόν με αλλαγούλες, υπομονή, και κουβεντούλα (και γνωριμίες με τα παιδιά του εξωτερικού) μέχρι την τελευταία ανηφόρα πριν τις μεγάλες τελευταίες κατηφόρες για Σπάρτη.
    από εκεί και πέρα επικράτησε πανζουρλισμός!!!
    όχι ίσως τόσο μεγάλος, μέχρι τη στιγμή που ένας αγαπητός με 'φωτεινό' μπλουζάκι και μεγάλο νούμερο φανέλας, αποφάσισε να ξεκολλήσει στην κατηφόρα... χμ... θα πω μόνο την ερώτηση που μου έκανε ο Παπουτσάς: 'δεν πιστεύω να τον αφήσετε (είχαμε την αριθμητική υπεροχή στο γκρουπ, αφού είμαστε 4 μπλέδες, και ο Λευτέρης απευθύνθηκε στην ομάδα με τους περισσότερους αθλητές στο γκρουπ) να τερματίσει μπροστά μας;;!!!
    και αφού κυλάει (περίπου) το ίδιο αίμα στις φλέβες μας (εκείνου πρέπει να είναι λίγο πιο 'κίτρινο' και εμένα λίγο πιο 'κόκκινο' ), του απάντησα: 'δε θ΄ άσαι με τα καλά σου... θα του φάμε τ' αυτιά...'
    και έτσι έγινε εκείνος ο πανζουρλισμός που έλεγα παραπάνω!!
    κατεβήκαμε πολύ γρήγορα (τόσο που σε μια στροφή έφυγα ευθεία και τελευταία στιγμή κατάφερα να μην γίνω 'θέαμα'..) και λίγο πριν την είσοδο της πόλης καταφέραμε να μαζέψουμε τον 'Εφιάλτη' και κάτι άλλους και να τερματίσουμε, όλο μαζί το γκρουπ μας, σε έναν από τους πιο όμορφους και συγκινητικότερους τερματισμούς που μπορεί να γνωρίσει σύγχρονος ποδηλάτης!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. τα υπόλοιπα της νύχτας δηλαδή, κίνησαν όπως πάντα.
    μπάνιο, λίγο ξεκούραση, πολύ φαγητό, καφές, όμορφη και συγκινητική τελετή όπως πάντα, παγωτάκι και ύπνος.
    την επομένη καλό πρωινό, τα διαδικαστικά γραμματειακά και βουρ (όχι ακριβώς είπαμε...) για Ξηροκάμπι.
    ψιλόβροχο στην εκκίνηση η κάθε κατηγορία μόνη της, και μέχρι να έρθει η σειρά της Β (πάντα τελευταία μια και είναι η πολυάριθμη), περισσότερο ψιλόβροχο...
    αντίθετα με τις προβλέψεις, έβγαλα μπατζάκια, έβγαλα αδιάβροχο, άφησα μόνο μια φανέλα και στήθηκα στη γραμμή 5 δευτερόλεπτα πριν το μπαμ (ανόρεκτος θα έλεγα...).
    όμως ότι αρχίζει χάλια τελειώνει ωραία, ή αν προτιμάται τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
    έτσι μετά τα πρώτα χλμ. και ένα πολύ καλό ομολογουμένως ζέσταμα, από τις τελευταίες (ανόρεκτες θέσεις του γκρουπ) και όσο πλησιάζαμε προς τη στροφή για το ελεύθερο, άρχισα να προωθούμε μπροστά μαζί με τον περσινό τράκτορά μου Δημήτρη Λαζαρίδη.
    Ο Δημητράκης φαινόταν ότι είχε κέφια και ότι θα το πάλευε, οπότε μετά το ελεύθερο την έστησα στην ρόδα του.
    Μπορώ να πω ότι με ανέβασε πολύ ωραία, ακόμα πιο μπροστά, και έτσι στο μπαμ στο ανηφοράκι ήμουν κοντά στην κορυφή και οι θέσεις που επρόκειτο να χάσω δεν θα ήταν πολλές.
    έτσι κι έγινε, το ξεκόλλημα έκανε μια μικρή διαφορά περίπου 100 μέτρων, την οποία καταφέραμε να μαζέψουμε γρήγορα, με την συνδρομή πολλών (του Δόξα και άλλων) και φυσικά και του δικού μας Βασίλη Αλεξανδρή, που διατηρούσε το κέφι του αμείωτο από την προηγούμενη.
    εγώ δεν έδωσα καμιά αλλαγή πουθενά και σε κανέναν, και προτίμησα να καθοδηγώ τον Βασίλη από πίσω, και για να είμαι δίκαιος, προσευχόμενος να καταφέρει μαζί με τους άλλους να μας πάει στο γκρουπ.
    Απίστευτο!!! το γκρουπ άρχισε να φαίνεται στα 80 μέτρα, στα 60 μέτρα και όλο να πλησιάζει, και όλο να κουνιέται ο ορίζοντας μαζί με τους φακούς επαφής μου, που μετά τα 40-50 χλμ./ώρα αρχίζουν να στεγνώνουν και να ανεβοκατεβαίνουν και κάποιες στιγμές να σερβίρουν στο οπτικό μου νεύρο οράματα (όπως τον δεσπότη Παναγιώτη και άλλα τέτοια)..
    τελικά κολλήσαμε πανηγυρικά (που λέει και μια ψυχή!!) στο γκρουπ και ήταν πλέον φανερό ότι θα πηγαίναμε για ένα (όπως το λένε και στη τι βι) ομαδικό σπριντ.
    σαν όλ ράουντερ λοιπόν ποδηλάτης (και όχι ανηφορίστας όπως πιστεύουν αρκετοί), το σπρίντ και οι μεγάλες ταχύτητες μου αρέσουν όσο και οι σνηφόρες (δηλαδή καθόλου...!!... αστειεύομαι..)
    ήμουν έτοιμος λοιπόν για τη γνωστή διαδικασία.
    τάπα στα τελευταία 2 χλμ. και πιο τάπα στα τελευταία 500 μέτρα...
    μια και είχαμε αριθμητική υπεροχή στο γκρουπ, ( Βασίλης, Μακάρ ναι εκεί ήταν ο σκύλος!! και εγώ), οι αντίπαλοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να πατήσουν από νωρίς διαδοχικά χωρίς να μας αφήσουν να κάνουμε κάποιο τραίνο μπροστά και βγάλουμε κάποιον δικό μας στη γραμμή.
    Ετσι νομίζω δηλαδή, γιατί όπως έγραψα παραπάνω πολύ λίγα έβλεπα και πολύ λιγότερα καταλάβαινα, μέχρι που έφτασαν τα τελευταία 500 μέτρα και άρχισε δειλά δειλά το ορθοπέταλο από τους πρώτους και βιαστικούς...
    κάπου στα 300 σηκώθηκα κι εγώ και δεν έκατσα μέχρι τη γραμμή (όπως είπε και ο Ντιμ Ζαφ), όπου και διαπίστωσα ότι τερμάτισα πολύ καλά (ελπίζω να φανεί σύντομα και στα αποτελέσματα) και οπωσδήποτε με τον χρόνο του πρώτου (μια και τερματίσαμε χωρίς κενά όλοι πίσω από τον 1ο).
    Είχα πολλά χρόνια να ζήσω μια τόσο όμορφη ποδηλατικά στιγμή και αυτό με έκανε ιδιαίτερα ευτυχισμένο!!
    Ευχαριστώ όλους τους φίλους (μπλε και μη) που ποδηλατίσαμε μαζί!!
    Ευχαριστώ και την ΠΕΠΑ που προσπαθεί και καταφέρνει!!

    Το Σάββατο στη ΦΠΑ βόλτα ελπίζω να είμαι παρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Συγχαρητήρια στους φίλους μπλε Χρήστο και Δημήτρη (DimZaf) για τις ωραίες αφηγήσεις τους, που μας έκαναν κι εμάς κοινωνούς του ωραίου αγώνα που βίωσαν το διήμερο.
    Άντε και του χρόνου πάλι μαζί στη Σπάρτη (και όχι μόνο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πήρα(με) μία πολύ ωραία γεύση από τις ζωντανές αφηγήσεις για την 25η Σπαρτακιάδα και μου αναπλήρωσαν ένα κενό από τη μη συμμετοχή μου.
    Η Σπαρτακιάδα-Ξηροκάμπι είναι η κορύφωση της ποδηλατικής περιόδου και κατά την άποψή μου, μέσα στην τριάδα των περισσότερο ξεχωριστών events (μαζί με το Attica 3 races και το Ble Brevet), αλλά ειδικά φέτος ήταν ιδιαίτερα καλή η συγκυρία...
    Συγχαρητήρια στους τυχερούς συμμετέχοντες και εύχομαι του χρόνου ακόμα καλύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ο Παυλάρας έκανε 4ο χρόνο στη Σπαρτακιάδα!!!! ΔΥΝΑΜΗ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. thank you Zaf
      δεν το κρύβω ότι είχα προσδοκίες για αυτό τον αγώνα
      άλλωστε μετά την ήττα στους Δελφούς το Μάιο «δούλεψα» με στόχο μια καλή Σπαρτακιάδα

      πέρα από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι θέλω να σταθώ στα πόσο δυνατά συναισθήματα ένιωσα
      συγκινήθηκα 4-5 φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα (μετά το ελεύθερο) τόσο πολύ που τα μάτια μου γέμιζαν με δάκρυα ....

      όλα τα λεφτά η αγκαλιά της Σαμπρίνα μου που με περίμενε στο τερματισμό !!

      και τέλος να πω ότι ΟΛΑ αυτά τα χρωστάω στο Ble Cycling Club και σε όλα τα καλά παιδιά που τη περιβάλλουν

      και του χρόνου

      Διαγραφή
    2. Μπράβο ρε Παύλο, πήγες πετώντας!
      ...και οι άλλοι χρόνοι είναι τραίνο!

      Διαγραφή
    3. Άστα ρε Πέτρο. Χάλια. Γαμώ την ατυχία μου.
      Κι εμείς στο ίδιο τραίνο με τον Παύλο ήμασταν...αλλά...να...

      Ένα λάστιχο εγώ,
      του Χρήστου του κόπηκε το συρματόσχοινο του φρένου,
      ο Κοσμαδόπουλος έμεινε μόνο με μεγάλο δίσκο,
      ο Βασίλης τσιμπήθηκε από σφίγκα γίγαντα...
      του Φραγκίσκου του κόλλησε το βατόμετρο...
      του Ζούβελου θάμπωσαν τα γυαλιά...

      ...
      ε, καταλαβαίνεις...
      λογικό ήταν να μείνουμε λίγο πίσω τελικά!!!

      Του χρόνου όμως...
      θα πάρουμε το αίμα μας πίσω!


      Διαγραφή
    4. Μέσα, να πάρουμε και κάνα λάσο μαζί μας...

      Διαγραφή
    5. Ρε εσείς αφήστε τα κουλά και μάθετε τι τζελάκια έπαιρνε!!

      Διαγραφή
    6. .... όχι Gelάκια Αλέξανδρε αλλά το μαγικό ζωμό του δρυΐδη Πανοραμίξ !!

      Διαγραφή
  24. λοιπόν κύριοι θέλω να συμφωνήσω με το χρήστο όσον αφορά τις συγκινήσεις των τερματισμών και θέλω να συμπληρώσω σ'αυτό που έλεγε ο παύλος περί δακρίων ότι με το ζόρι κράτησα τα δάκριά μου μόλις πέρασα τον τερματισμό στη σπάρτη,επίσης θα συμφωνήσω με τον μήτσο(dimzaf)ότι δεν ένιωθα κούραση και την επόμενη μέρα ήθελα να φάω τις ρόδες των μπροστινών μου στο ξηροκάμπι,πέτρο ήταν ακριβώς όπως μου το είχες περιγράψη φανταστική εμπειρία.
    Προσωπικά είχα τεράστιο άγχος με την απόσταση,είχα πάρει ηλεκτρολίτες και δεν είχα ούτε μια γκράμπα,βοήθησε και το γκρουπάρισμα και οι οδηγίες του χρήστου και τον ευχαριστώ ακόμη μία φορά.
    Ελπίζω και εύχωμαι του χρόνου να είμαστε όλοι πρώτα ο θεός καλά και να κατεβάσουμε γιατί μπορούμε αρκετά το χρόνο μιας και για κάποιους από εμάς ήταν η πρώτη σπαρτακιάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή