Λιγα λογια απο μια μεγαλη περιπετεια!!!!

Πάει τελείωσε και αυτό,

Όταν πριν από ένα μισή χρόνο ξεκίναγα την ποδηλασία αν θα μου έλεγε κάποιος ότι θα έκανα 450 χιλιόμετρα με το ποδήλατο το λιγότερο που θα έλεγα ότι είναι τρελός.

Πάμε τώρα στα του brevet,ένα brevet που τα είχε όλα, μέχρι και ένοπλη ληστεία με τον Ζαφείρη και εμένα μάρτυρες, αλλά αυτό θα το διηγηθώ παρακάτω.

Ξεκινάμε στις 21.00 με τον Ζαφείρη από την Ελευσίνα με σκοπό να μην αφήσει ο ένας τον άλλο και οι δυο μαζί το group Μαλουτας-Κοκκαλιαρη,η διαδρομή μέχρι το πρώτο κοντρόλ κυλάει χωρίς απρόοπτα αλλά και με γρήγορο ρυθμό θα έλεγα, φτάνουμε σφραγίζουμε και τιμάμε ανάλογα κάτι τοστακια από το μαγαζί που φιλοξενούσε το κοντρόλ, το επεισόδιο με δυο μαστουρωμένους Αλβανούς δεν ήταν τελικά άξιο λόγου μπροστά στο επόμενο που θα ακολουθούσε.

Ξεκινάμε για Ρίο και μετά από μια αναγκαστική στάση για λάστιχο ενός από τα παιδιά φτάνουμε στο επόμενο κοντρόλ, το ρολόι δείχνει 04.30 και ο φίλος που κάνει το κοντρόλ(ξεχνάω το όνομα του)μάς περιμένει με φρέσκα πορτοκάλια και νερό, σφραγίζουμε και ομόφωνα (σχεδόν) αποφασίζουμε να περάσουμε απέναντι με το φερυ, επόμενη στάση στην Ναύπακτο, κάποιοι επισκέπτονται τον φούρνο κάποιοι άλλοι καθόμαστε σε ένα καφέ (δεύτερο επεισόδιο με μεθυσμένο Αλβανό και Έλληνα αυτή την φορά).

Φεύγουμε για Ιτέα όπου μας βρίσκει η ώρα να είναι 09.30 και να τσακίζουμε ένα φούρνο με φανταστικά σάντουιτς και μπουγάτσες, τελειώνει ο ανεφοδιασμός και ξεκινάμε για τους Δελφούς, είναι ουσιαστικά το πρώτο γερό κομμάτι της διαδρομής, φτάνουμε στη Αράχοβα, μας περιμένει ένας πλούσιος μπουφές από τον ιδιοκτήτη και ποδηλάτη (πάλι ξεχνάω όνομα )και μετά από 10 λεπτή στάση αποφασίζουμε να φύγουμε, το group σπάει, κάποιοι θέλουν να κάτσουν παραπάνω κάποιοι θέλουν να φύγουν(Κοκκαλιάρης)έτσι μας βρίσκει να τσουλάμε στην κατηφόρα μέχρι και Λειβαδιά, κάπου πριν την Θήβα μας περιμένει και ένα κρυφό κοντρόλ(ωραία ιδέα!!)άλλη μια ευκαιρία για ολιγόλεπτη στάση, φρέσκο νερό και πλύσιμο στη βρύση που έτρεχε άφθονα στην γωνίτσα της.

Φτάνουμε στην διασταύρωση της Θήβας η κούραση έχει φτάσει στο αποκορυφω και ξεκινάει το τρίτο και για μένα το δυσκολότερο κομμάτι της διαδρομής, ειδικά αν έχεις 400 χιλιόμετρα στα πόδια σου, η μεγάλη σε κλίση αριστερή στροφή (κάπου έδειξε 12% το garmin μας πεθάνει, ανυπομονούμε να βρούμε το πρώτο μαγαζί που είναι συνήθως ανοιχτό για να πάρουμε πατατάκια και κόκα κόλα, φτάνουμε αλλά πατατάκια γιοκ, μόνο κόκα κόλα και στάση λίγων λεπτών, μας φτάνει ένα κομμάτι το γκρουπ με Κοκαλιάρη και κάποια αλλά παιδιά ,θα τους περάσουμε πιο κάτω γιατί έχουν σταματήσει για ανεφοδιασμό σε ένα τοσταδικο.

Ο πόνος μεγαλώνει όσο και η ανηφόρα μέχρι τις Ερυθρές ,αποφασίζουμε να μπούμε έτσι και αλλιώς από μέσα για να βρούμε κάτι ανοιχτό, θέλουμε να φάμε κάτι, εγώ ειδικά θέλω πατατάκια (παραλίγο να σταθούν μοιραία…)

Στάση στο πρώτο σούπερ μαρκετ που συναντάμε στην είσοδο του χωριού, το μαγαζί άδειο μια ηλικιωμένη κυρία στο ταμείο και ένας κύριος μας εξυπηρετούν ευγενέστατα, ψωνίζουμε και βγαίνουμε να κάτσουμε έξω να φάμε, σε δευτερόλεπτα εμφανίζονται 2 κουκουλοφοροι από την πίσω πλευρά του μαγαζιού με όπλα στα χέρια και βλέποντας μας φωνάζουν κα κάτσουμε κάτω ,εγώ πιο ψύχραιμος (μάλλον δεν είχα καταλάβει τι γίνεται)ο Ζαφείρης σκεπάζει το κεφάλι του και έχουμε κάτσει κάτω βλέποντας και ακούγοντας τον διάλογο μεταξύ ληστών και της ταμίας, σε 3 λεπτά έχουν σηκώσει το ταμείο και περνώντας πάλι από μπροστά μας φωνάζοντας και κραδαίνοντας τα όπλα φεύγουν πάλι από το πλάι και χάνονται σε κάτι χωράφια ,κάπου θα είχαν και κάποιο αυτοκίνητο να τους περιμένει, η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε κουράγιο να σηκωθούμε και να κοιτάξουμε από πού έστριψαν ,δεν μπορείς να καταλάβεις τέτοιες καταστάσεις αν δεν τις ζήσεις, φεύγουμε όπως όπως από τον τόπο της ληστείας από την μια μεριά κάνοντας τον σταυρό μας που δεν είχαμε τα χειρότερα και από την άλλη βρίζοντας για το που έχει φτάσει η Ελλάδα μας με όλα αυτά τα καθάρματα που φιλοξενεί, (ήταν και αυτοί ξένοι, μάλλον Αλβανοί)

Τελειώνουν οι Ερυθρές και φτάνουμε στην Οινοι ,ξέρω ότι σε λίγο τελειώνει ο Γολγοθάς μας, ο Ζαφείρης έχει από τα νεύρα του από το επεισόδιο ανέβει τις ανηφόρες μπάλα και με περιμένει μετά την Αγ.Σωτηρα ,κατεβαίνουμε μαλλιά μέχρι την Ελευσίνα ,το ρολόι δείχνει 19.30,εχουμε καταφέρει τον στόχο μας 22,5 ώρες πάνω στο ποδήλατο, ένας αθλος πραγματικός, το μυαλό του ανθρώπου έχει μεγάλη δύναμη.

Μας περιμένει ο Χάρης με τον Έκτορα στο γνωστό παγκάκι, έχοντας πάντα μια καλή κουβέντα να μας πει και όλο κάτι για να φάμε(ευχαριστούμε Χάρη, είσαι σπάνιος άνθρωπος),παραδίνουμε τις κάρτες στον Αλέκο μαζί με τα 10 ευρώ για το μοναδικό μετάλλιο των 400 χιλιομέτρων και φορτώνουμε τα ποδήλατα, την ώρα που φεύγαμε έφτανε ο Κοκαλιάρης μαζί με τα άλλα παιδιά.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ζαφείρη για την παρέα για την βοήθεια καθ’ολη την διαδρομή, ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά των κοντρόλ, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Χάρη Πλεγα.

Άντε και στο χιλιαρι….(λες…?)