Το φούιτ του Γιώργου αντιμετωπίστηκε επιτυχημένα με ομαδικότητα (3 έμειναν μαζί του και μας έφτασαν στο control). Οι κράμπες του Jean ήταν τελικά ανυπέρβλητες... Δεν πειράζει Jean, στο επόμενο! Ο αέρας στην Ε.Ο Αλίαρτου - Θήβας αντιμετωπίστηκε (από τους "παλιούς" και έμπειρους τουλάχιστον), επίσης με τη χαρακτηριστική Ble ομαδικότητα!
Καταγράφω (κατ' αρχήν) όσα επίσημα μέλη συμμετείχαν (με τυχαία σειρά), Θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες από αύριο!
- Χάρης Πλέγας
- Βαγγέλης Τασιόπουλος
- Μάνος Γκιόκας
- Δημήτρης Κοσμαδόπουλος
- Γιώργος Σούλης
- Χρήστος Δημητρακόπουλος
- Γιώργος Καραγιάννης
- Παύλος Μακκάρ
- Κοσμάς Κολυβοδιάκος
- Πέτρος Χαρπαλής
- Σταύρος Καραδήμας
- Περικλής Δημητριάδης
- Πέτρος Πιστικόπουλος
- Φραγκίσκος Βέλλης
- Γιάννης Μηλιδάκης
- Χρήστος Μανωλιάδης
- Γιάννης Καραλής
- Βαγγέλης Κορακάς
- Αλέξανδρος Κατσίρος
- Νίκος Μελικίδης
Επίσης, αν δεν είχαμε το πρόσφατο ατυχές συμβάν με το Σπύρο, στο ΣΕΦ, θα είχαμε άλλους δύο: το Σπύρο Αβδέλαρο και τον Παναγιώτη Κοκκαλιάρη. Ο τερματισμός μου - και ελπίζω και όλων μας - αφιερώνεται στο Σπύρο και στη γρήγορη επάνοδό του!
Μπράβο σε όλους!
Παιδιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήο 1 στους 20 έχει την τιμή να δημοσιευσει το πρωτο σχόλιο.
Μπράβο σε όλους σας γιατι το brevet ήταν δύσκολο και εισαστε εκτος από καλοι αθλητες και καλοι φιλοι.
Σας ευχαριστω όλους και για τα καλα σας λογια, το ξερω ισως καλυτερα απο τον καθενα πως υπαρχουν καποιες μερες που δεν μας πηγαινουν και προσωπικα εαν συνεχιζα πηγαινα κατευθειαν στον τραυματισμο.
Εισαστε απιθανοι τυποι και ειμαι πραγματικα υπερηφανος που ανηκω στην ομαδα μας.
Φιλια
Ο προς επάνοδο Σπόνσωρ
Μπράβο γίγαντες! Σας χαίρομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε όλα τα παιδιά που ήρθαν και έλαβαν μέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον Γιάννη που στεναχωρήθηκε να του πω ότι χθες την καλύτερη στιγμή την έζησε και ήταν εκεί. Ήταν λίγα λεπτά πριν το ξεκίνημα του αγώνα όταν ένα μεγάλο μέρος της πλατείας ήταν μπλε, και όλοι ρωτούσαν πως μπορούν να μπουν στην ομάδα και να θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί μας. Κι εσύ Γιάννη είσαι Ο ΠΡΩΤΟΣ και ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΣΠΟΝΣΩΡ αυτής της ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Δεν πειράζει που δεν τερμάτισες. Από όσους πρόλαβα και μίλησα, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην είχε χθες θέμα με τις γκράμπες.
Όσο για εμένα χθες τα πράγματα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα στα δύο σκέλη του αγώνα. Δηλαδή πριν την Αγία Άννα και....μετά. Μέχρι την αρχή της ορειβασίας, πήγαμε αέρα μαζί με τον Κοσμά στο μεγαλύτερο μέρος. Μόλις φτάσαμε εκεί...τι να πω ρε παιδιά...από τη μία το ότι μέχρι εκεί είχαμε ξεκολωθεί..από την άλλη η αφόρητη ζέστη...Γκράμπες, ζαλάδες, αφυδάτωση, ξανά γκράμπες....τα είδαμε όλα. Δεν είμαι ο καλύτερος ανηφορίστας...είμαι μάλλον ο χειρότερος...αλλά ρε πούστη μου έχουμε κάνει και τις ανηφόρες της χαλκίδας. Τέτοιο πράγμα δεν έχω ματαδεί....Είμαι σίγουρος ότι μας έφταιγε η ζέστη και η αφυδάτωση. Ευτυχώς μας έκοψε με τον Κοσμά και σταματήσαμε κάπου στη μέση στο μοναδικό μικρό δέντρο που είχε.
Μετά από λίγο φαγητό στο κοντρόλ φύγαμε για Θήβα.
Το γα@#$%^σι της ανάβασης όμως εμένα με είχε διαλύσει με αποτέλεσμα να πάμε σαν κοτούλες μέχρι τη Θήβα με εμένα πίσω και το συνάδελφο Κοσμά να τραβάει. Είχε και ένα αεράκι πλευρικό...ότι έπρεπε για SURF….
Special thanks στον Κοσμά για την παρέα και τη βοήθεια σε όλο τον αγώνα.
Η ζέστη, πάντα σε πρώτο πρόσωπο, θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για κάθε είδους αγώνα μέσα στο καλοκαίρι.
Στο γυρισμό μαζί με τον Γιάννη τον Καραλή, στο αυτοκίνητο κουβαλούσαμε ένα πτώμα (ψυχολογικά πάντα)...
Προσπαθούσαμε σε όλη την διαδρομή να τον πείσουμε τον παπάρα(soulis)...ότι υπάρχουν και κακές μέρες για όλους μας και ότι μάλλον έπαθε ηλίαση στη Αγία Άννα(μεγάλη η χάρη σου)..Δεν τα καταφέραμε είναι η αλήθεια. Αυτός είναι ικανός να πέσει σε κατάθλιψη...
Φιλιά αδέλφια, να είμαστε καλά και του χρόνου να το ξανακάνουμε........
Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες!!! Η μπλε αρμάδα διέπρεψε παρά τις δυσκολίες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και στην αρχή πίστευα ότι το brevet της Θήβας θα ήταν εύκολο τελικά δυσκολεύτηκα. Δεν πειράζει όμως γιατί έτσι αποκτάμε εμπειρίες που θα μας βοηθήσουν για τα επόμενα.
Αρκετά γρήγορος ο ρυθμός μετά την εκκίνηση και εύκολη η ανάβαση της Ριτσώνας. Παρεούλα με τον Νίκο αλλά και με κάποια άλλα παιδιά της διοργάνωσης φτάσαμε μέχρι το δεύτερο control στο Μελισοχώρι. Εκεί ενωθήκαμε με την μπλε παρέα μας μέχρι την Δόμβραινα σε πολύ καλούς ρυθμούς. Και... και μετά από 130km ήρθε η ΤΙΜΩΡΙΑ. Ντάλα μεσημέρι με τον ήλιο να καίει ήταν πολύ δύσκολο να πεταλάρω με 39-25 ... (έλεος ... χρειάζομαι επειγόντως διαφορετικό γρανάζωμα, αν κάποιος μπορεί να βοηθήσει μου λέει ...). Οι μετεωρολόγοι ότι να ναι ... (βροχή μετά τις 3:00μμ ...) Σταματήσαμε με τον Νίκο στο μοναδικό δεντράκι της ανηφόρας για να ηρεμήσουμε λίγο από την ζέστη (σκεφτείτε να ήταν τέλη Ιουνίου ...) . Εκεί πέρασε το ένα από τα δύο αυτοκίνητα των διοργανωτών (πολλά μπράβο) και μας έδωσε παγωμένα νεράκια, ένα από τα οποία άδειασε στο κεφάλι μου ... Ανανεωμένοι αλλά με τον Νίκο παραλίγο κράμπα φτάνουμε στην Αγία Άννα. Πατατούλες - Φετούλα και κόλα και φύγαμε. Απολαυστική η κατηφοριά μέχρι τον κεντρικό δρόμο, εδώ πρέπει να πω ότι οι φουρκέτες μετά την Αγία Τριάδα γλιστρούν αρκετά. Και αφού αντιμετωπίσαμε τον αέρα της ευθείας μέχρι της Θήβα με το πολύ επικίνδυνο κομμάτι που στένευε ο δρόμος λόγω των έργων, φτάσαμε στον τερματισμό. Τέλος καλό όλα καλά , και φυσικά και του χρόνου (με 34 - 28 κατ' ελάχιστον ... )
Μπράβο σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ προσωπικά το κατάευχαριστήθηκα! Τα είχε όλα!
Στην αρχή με Χρήστο DS να μην κρατιέται...
ύστερα κουβεντούλα με Περικλή (pc997-Ducatista) και ύστερα ανάβαση ριτσωνας δεν κρατιομουνα... Βρίσκω των Mac στο πρώτο control και ξεκινάνε με αλλαγές και γρήγορο ρυθμό να πιάσουμε τους προπορευομενους ble!
Τα καταφέρνουμε και συναντάμε στο δεύτερο control Βαγγέλη Μάνο και Cosmo και πάμε όλοι μαζί μέχρι την Αγ. Αννα! Αφού τα κατάφερα να μείνω μαζί τους... Ούτε εγώ δεν το περίμενα! Respect και στους τέσσερις (mac, Cosmo, Βαγγέλη και Μάνο) μετά άρχισε η μοναχική και δύσκολη ανάβαση και λίγο πριν τελειώσουν τα βάσανα ακούγεται το ΜΠΑΜ! Έχει σκάσει το πίσω λάστιχο από την μεγάλη θερμοκρασία! Ανέβασε πίεση και έσκασε σκιζόντας το λάστιχο βγήκαν τα λινά έξω δεν το είχα ξαναδεί αυτό! Να μην έχω και σήμα στο κινητό, ο ήλιος να με βράζει και αφού καταφέρνω να βγάλω γραμμή με το αυτοκίνητο μου λένε δεν έχουμε λάστιχα! ΥΠΕΡΟΧΑ! Ευτυχώς βρέθηκε ένας συναθλητης που είχε μαζί του λάστιχο και μου το έδωσε για φτάσω στον τερματισμό. Και μόλις ξεκινάω νάσου και ο DS και φτάσαμε παρέα μέχρι τον τερματισμό!
ΣΥΜΠΕΡΑΖΜΑ: ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ BLE!!!
Αλλά το ποιο ωραίο απ'όλα ήταν το τραπέζι που κάναμε με τις ωραίες εντυπώσεις και τα κρεατικα...!!!
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδία και από εμένα. Γιάννη δεν πειράζει συμβαίνουν αυτά και σε έμπειρους ποδηλάτες σαν και εσένα, αφήνεις ανοιχτούς λογαριασμούς για του χρόνου, όπως έκανα εγώ με τον Άγιο Στέφανο. Ένα πράγμα θα πω κασέτα 11-28!!!Πραγματικά σωτήρια αυτή η κασέτα για τέτοιες ανηφόρες, ανέβηκα σχετικά εύκολα, πέρασα πολλούς ποδηλάτες στην ανηφόρα πολύ καλύτερους από εμένα χάρη στη κασέτα στροφάροντας χωρίς να μπουκώνουν τα πόδια. Η φλεγμονή στο δεξί γόνατο που με ταλαιπωρούσε τελευταία δεν με ενόχλησε καθόλου, βέβαια στην προσπάθεια μου να προφυλάξω το δεξί έσω-πλατύ ζόρισα τον αριστερό και με τσίμπησε λίγο ο τένοντας. Χρηστάρα με έσωσες με τις μετρήσεις σου στη Σαρωνίδα, σήκωσα τη σέλλα όπως μου είπες και οι φόβοι μου για πόνους στις ταινίες δεν επαληθεύτηκαν. Αν και τελευταία δεν ήμουν καλά σωματικά, λίγο το γόνατο (βοήθησαν οι φυσικοθεραπείες), λίγο η κούραση της πολύωρης δουλειάς, κακής διατροφής και έλλειψη ύπνου, λίγο κάποιες ατασθαλίες που έγιναν τώρα τελευταία φαινόντουσαν στην πεσμένη μου απόδοση αλλά δεν πειράζει όλα πήγαν καλά. Άντε παιδιά και του χρόνου να είμαστε καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι το πήραν αψήφιστα και παρά λίγο να το μετανιώσουν... Θα το ξαναπώ: τα brevet αφορούν τη διαχείριση δυνάμεων... Σε ένα brevet ΔΕΝ πρέπει να τερματίζεις "τελειωμένος" (σε αντίθεση με έναν αγώνα). Πρέπει σε όλη τη διάρκεια του brevet να κρατάς δυνάμεις, σα να πρόκειται να χρειαστεί να κάνεις και καμιά 50αριά χιλιόμετρα επιπλέον από αυτά που υπολόγιζες. Αν τελικά δεν σου χρειαστεί αυτή η περίσσια ενέργεια (αυτό είναι και το ευκταίο), θα έχεις απολαύσει τη διαδρομή, τη διαδικασία, την παρέα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό αποκοπήκαμε Περικλής, Πέτρος και υπογράφων νωρίς από το "τρελαμένο" Ble γκρουπ... Θα μπορούσαμε να είχαμε μείνει μαζί σας για πολλά περισσότερα χιλιόμετρα και να σας "χάναμε" πολύ αργότερα. Αλλά θα το πληρώναμε στην Αγία Άννα, ή στην ευθεία πριν τη Θήβα.
Με την τακτική που ακολουθήσαμε (και με την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων - να τους ακούτε τους "παλιούς" ;-) ) ανεβήκαμε με τον Περικλή την Αγία Άννα, αργά μεν, αλλά χωρίς προβλήματα δε. Με μια μικρή στάση, (ναι και μεις στο μοναδικό δέντρο) με συμπληρωματική υδροδοσία από τον Tweety και από το λευκό πετρελαιοκίνητο Astra και με αρκετό κουράγιο να σηκώσουμε το κεφάλι και να απολαύσουμε τη θέα από ψηλά.
Και μετά, ένα εξαιρετικό τραίνο 5 ποδηλάτων, λειτούργησε άψογα επί 34 χιλιόμετρα με αλλαγές στο δίλεπτο, και μας έφερε στη Θήβα όσο πιο ανώδυνα γινόταν. Γιατί οι 3 "παλιοί" Ble φρόντισαν να κατέβουν από την Αγία Άννα, όχι "χύμα" αλλά όλοι μαζί και με 2 ακόμα φίλους ;-). Ξέρετε τι ωραία που είναι να σε τραβάνε 8 λεπτά και μετά να τραβάς μόνο 2; (ξέρετε, αλλά παρασύρεστε χαχαχα).
Στο blog μου θα γράψω περισσότερα!
-Ευχάριστο που περάσατε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Χαίρομαι που σκέπτεσθε τον Σπύρο. Στο κρεβάτι του πόνου χρειάζεται τις σκέψεις σας. Να ξέρετε ότι είναι πολύ καλύτερα, αλλά έτσι κι αλλιώς οι 2 επόμενοι μήνες είναι δύσκολοι.
-Τον τελευταίο μήνα με όλα τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, δεν είχα όρεξη γιά τίποτα, πόσο μάλλον γιά ποδήλατο. Σήμερα επιστρέφοντας από την Αγία Μαρίνα την ξαναβρήκα.
Διαβάζοντας αυτά που γράφετε ξαναείδα τον μεγαλύτερο εχθρό του μπρεβετά. Την αδημονία της απειρίας.
Οπότε καλό είναι να ενσκύψετε στις γραφές του Φραγκίσκου, η ακόμη καλύτερα να ακολουθείτε τις 'παλιές' ρόδες. Κάτι παραπάνω ξέρουν.
Θα ήθελα να πώ 'θα σας δώ στο 600άρι', αλλά το βρίσκω αδύνατο. Οπότε θα τα πούμε στον Παλαμά και στο 6Χ200.
Άσχετο, αλλά το γράφω εδώ για να το δείτε όλοι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής σήμερα, υπάρχει ένθετο με τίτλο Reportage, αφιερωμένο στο ποδήλατο. Στη σελίδα 9 θα δείτε ότι το blog μας είναι πιο γνωστό απ' όσο νομίζαμε (νόμιζα) και στις σελίδες 10-11 θα δείτε την αφεντομουτσουνάρα μου, θα διαβάσετε τη συνέντευξή μου και θα μάθετε για το GBI και πώς μπορείτε να το βοηθήσετε.
(και ΟΧΙ, δεν είπα εγώ στη δημοσιογράφο της σελίδας 9 για το blog. Δεν ξέρω πού το βρήκε, κι αυτό είναι που με χαροποιεί ακόμα περισσότερο).
Επίσης θα δείτε κι άλλες γνωστές φάτσες: Μάνο, Τάσο, κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήβρε παλιόγεροι αφήστε τα νέα παιδιά να το ευχαριστηθούν!!! (παιδιά είναι και θέλουν να παίξουν....).... εσείς απλώς χαϊδέψτε τους το κεφάλι στοργικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήσιδερένιος ο Σπύρος. τα brevet είναι φτωχότερα χωρίς εσένα... άντε στο 'Αττικής' θα κόψουμε τούρτα..!!
για το brevet δεν έχω να πω πολλά.
την Αγ. Αννα τη γνώρισα πέρυσι σε όλο της το μεγαλείο, οπότε φέτος της ήπια το αίμα...
το λάστιχο του Γιώργου Καραγιάννη στην αρχή, μας αποσυντόνισε, χάσαμε το γκρουπ και σπαταλήσαμε αρκετή ενέργεια στο κυνηγητό. τελικά αποδείχτηκε ότι ενιαίο γκρουπ μπλε δεν υπήρχε (μετά το 1ο κοντρόλ), αλλά σκόρπια μικρά γκρουπ σε όλη τη διαδρομή (μπροστά μας δηλαδή).
Μαζέψαμε όποιους μπορούσαμε (και όποιους ήθελαν), κάνοντας ασταμάτητα ρολόγια μέχρι την Αγ.Αννα (ο Σούλης (που έκανε πολύ δουλειά), ο Καραγιάννης (και εσύ έκανες....), ο Πετρος, ο Νικος, ο Κοσμάς (που τράβηξε ηρωικά σε ένα σημείο).
μετά, χαιρέτησα κι εγώ τον πλάτανο. Στην κορυφή να ο Γιάννης, που είχε συγχυστεί με το λάστιχο (ο μπαγάσας δεν το βάζει κάτω... μπρεβετάς με πτυχίο!). συνεχίσαμε μαζί μέχρι το τέλος (αρκετά ταλαιπωρημένοι αλλά ικανοποιημένοι)
Σήμερα πήγαμε για αποθεραπεία(;;) Σαμπρίνα, Παύλος, Καραγιάννης και εγώ. (είχε κέφια η Σαμπρίνα και μας ήπιε το αίμα.... ναι ναι μη γελάτε καθόλου....)
Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους που έλαβαν μέρος στο συγκεκριμένο brevet.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν μια ωραία γιορτή που ξεκίνησε στην αφετηρία με μια πρόταση γάμου, από δύο παιδιά που αν δεν κάνω λάθος μένουν στη Σκύρο.
Στα του brevet τώρα. Η αλήθεια είναι ότι ξεκινήσαμε με αρκετά γρήγορο ρυθμό για τα πρώτα χιλιόμετρα, γεγονός που ενώ τον ακολούθησα ευχάριστα, με έκανε λίγο να προβληματίζομαι για τη συνέχεια, δεδομένου ότι είχαμε πολλά χιλιόμετρα μπροστά μας και δύο καλές ανηφόρες (Ριτσώνα και Αγ. Άννα), όπως και το γεγονός ότι ήταν η πρώτη φορά που έκανα τη διαδρομή και δεν ήξερα τι να περιμένω.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές το πρόβλημα δεν είναι οι 1-2 καλές ανηφόρες που μπορεί να έχει μια διαδρομή, αλλά οι πολλές μικρότερες ενδοιάμεσες, οι οποίες καταναλώνουν ενέργεια με τις συνεχείς εναλλαγές ρυθμού.
Την ανηφόρα της Ριτσώνας την ανέβηκα πολύ εύκολα (εξάλλου την είχα ξανακάνει όντας λιγότερο προπονημένος) και αφού πέρασα το κρυφό κοντρόλ βρέθηκα στο 1ο κοντρόλ. Ήδη οι γνωστοί-άγνωστοι μπλε είχαν εξαφανιστεί μπροστά στο δικό τους δυνατό ρυθμό, γεγονός απόλυτα σεβαστό καθότι καλό είναι αυτό που κάνει ο καθένας πρέπει να το ευχαριστιέται. Εξάλλου η μπλε παρέα μας μπορεί να φτιάξει άνετα 2-3 γκρουπ δυναμικότητας και ο καθένας μπορεί να κολλήσει σε αυτό που του ταιριάζει και συν τον χρόνο να ανεβαίνει στο επόμενο.
Από το 1ο στο 2ο γκρουπ πήγα παρέα με 3-4 ποδηλάτες, οι οποίοι όμως δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε κάποιο γκρουπ λόγω ανομοιομορφίας κυρίως νοοτροπίας. Φτάνω λοιπόν στο Μελισσοχώρι όπου συναντώ τον Χρήστο (DS), τον Γιώργο (Σούλη) και 2-3 ακόμα, οι οποίοι όμως είχαν κάνει ήδη το διάλειμμά τους. Έτσι μετά από 2-3 λεπτά αποφάσισα να φύγω μαζί τους, χωρίς να έχω ξεκουραστεί λίγο.
Ο ρυθμός συνέχισε να είναι τσιμπημένος (κατά την ταπεινή μου γνώμη για brevet, τουλάχιστον για τη δυναμικότητά μου) και μετά από περίπου δέκα χιλιόμετρα αποφασίζω να περιοριστώ στο ρυθμό μου και οι υπόλοιποι απομακρύνθηκαν. Για να πώ την αλήθεια προτιμούσα να φτάσω στην ανηφόρα της Αγ. Άννας όχι καμμένος, ελπίζοντας ότι εκεί θα πιάσω μερικούς από τους προπορευόμενους.
Πρέπει να ομολογήσω ότι τους τελευταίους μήνες παρουσιάζω μια σημαντική βελτίωση στις ανηφόρες, αλλά αυτή τη φορά έκρυβα στο μανίκι μου και έναν κρυφό άσσο, που δεν ήταν άλλο από την 11-28 κασσέτα που μόλις πριν από λίγες μέρες πέρασα.
Στη Θρίσβη πριν την ανηφόρα συναντώ και τον Σταύρο, φουλάρω με νερά και ισοτονικά και ξεκινάμε. Η αλήθεια είναι ότι πολύ μας περνούσαν με χίλια, γεγονός που με προβλημάτιζε (για αυτούς όχι για μένα), έχοντας ακούσει πολλά για την επερχόμενη ανηφόρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το θαύμα έγινε η νέα κασσέτα ήταν για μένα ό απόλυτος σύμμαχος σε μια τέτοια ανηφόρα, όχι μόνο από φυσικής αλλά και από ψυχολογικής πλευράς. Έτσι, εκεί που αυτοί που μας είχαν περάσει ανέβαιναν με 40-50 στροφές, εγώ σε καμια περίπτωση δεν έπεσα κάτω από 60 με το μεγαλύτερο μέρος να ανεβαίνω με 70, περνώντας τον έναν μετά τον άλλο και φτάνοντας στην κορυφή, κουρασμένος αλλά σε καμιά περίπτωση εξαντλημένος.
Εκεί για μένα ουσιαστικά τέλειωσε και η εμπειρία από το συγκεκριμμένο brevet. Στο control της Αγ. Άννας διαπιστώνω με μεγάλη μου χαρά ότι βρισκόταν και ο Πέτρος (που σημαίνει ότι μέχρι εκεί πήγα με έναν αξιοπρεπή χρόνο), ο οποίος μετά από δύο λεπτά μου είπε ότι ξεκινάει και με παρότρυνε να πάμε παρέα. Του εξήγησα ότι στο προηγούμενο κοντρόλ δεν ξεκουράστηκα και προτιμούσα να απολαύσω μια ωραία στάση τρώγοντας μια μακαρονάδα. Για μένα δεν είχε σημασία να κάνω 20-30 λεπτά λιγότερο χρόνο, όπως θα μπορούσα. Ήδη η μέχρι τότε διανυσθείσα διαδρομή μου είχε δώσει αυτό που ήθελα, είχα βγάλει τα προσωπικά μου συμπεράσματα και πλέον ήθελα να το απολαύσω. Εξάλλου πάνω από όλα η βελτίωση χρειάζεται υπομονή και αυτοσυγκράτηση.
Μέχρι να φάω ήρθε και ο Σταύρος και αφού ξεκουράστηκε και αυτός ξεκινήσαμε παρέα για τα τελευταία 50 χιλιόμετρα σε ρυθμό ουσιαστικά βόλτας, κάνοντας πολύ ωραία παρέα.
Τελειώνοντας πρέπει να επισημάνω ότι η υποστήριξη του αγώνα από πλευράς διοργανωτών ήταν άψογη και υποδειγματική, όχι μόνο για τα παρεχόμενα είδη, αλλά και για την ευγενέστατη συμπεριφορά τους.
ΥΓ. (1)Δεν έπρεπε να φάω όλη τη μακαρονάδα γιατί μετά τρελλάθηκα στη δίψα.
ΥΓ. (2) Η 11-28 μαζί με compact δισκοβραχίονα είναι ο απόλυτος σύμμαχος για τους χομπίστες (σοβαρούς ή μη) ποδηλάτες.
Ο χορηγός, εκτός από μοναδικός ως προς την ιδιότητά του είναι και μοναδικός ως προς το τύπο του. Άνετος και ανέγγιχτος από την πίεση. Σε γενικές γραμμές, ακατάβλητος. Συνέχισε, γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κοσμάς, βλέπω ότι ήρθε η σειρά του να κάνει την ατμομηχανή. Διαβάζω ότι πρόσφερε βοήθεια στην ομάδα. Αντρώνεται και βελτιώνεται. Όσο για την 11-28, αν δεν κάνω λάθος κυκλοφορεί μόνο δεκάρα. Που σημαίνει ότι για να εξοπλιστείς με αυτήν, χρειάζεται ολοκληρωτική αντικατάσταση του συστήματος μετάδοσης, από μπροστά μέχρι πίσω.
Ο σούλης θα θυμάται τί ξεστόμιζα στα τελευταία χιλιόμετρα δίπλα στην Ε.Ο. το μάρτιο στο τριακοσάρι. Και απ'ό,τι φάνηκε, ήταν λόγια απογοήτευσης της στιγμής, γιατί ,τελικά, άλλα έκανα. Γι'αυτό, μη δίνετε και πολλή σημασία σε αυτό που σας έδειξε το σάββατο. Είναι σκληρός μαχητής.
Ο τρελλός ρυθμός που έδωσε επίμονα ο διευθυντής στην αρχή με ξάφνιασε και με ενθουσίασε. Οι συνεχείς προσπεράσεις του μπλε τρένου με έκαναν να απορώ για το τί είχε στο μυαλό του. Ίσως φταίει και αυτό που σε κάποιο ανηφόρι δίπλα στη λίμνη (υλίκη) τρελλάθηκα και έτρεξα να πιάσω το μάνο. Είχε επιλέξει να κηνυγήσει το χρόνο και εγώ σχεδίαζα να αφήσω το δρόμο της παράνοιας (μπρεβέ με μάνο) στο πρώτο κοντρόλ, που νόμιζα ότι όπως πέρυσι θα ερχόνταν νωρίς. Αλλά δεν είχα κοιτάξει το δρομοβίβλιο για να δω ότι αυτό είχε στηθεί μετά την γλυκιά και σύντομη ριτσώνα. Έτσι, "παγιδεύτηκα" στον αγωνιστικό ρυθμό του παλαβού, αλλά ένιωσα καλύτερα ύστερα που, εκτός από βαγγέλη, μαζί είχαμε και παύλο-γιάννη. Δεν είχα σχεδιάσει έτσι το μπρεβέ, αν και δεν το φοβήθηκα καθόλου. Η αγία άννα, αν και όχι τόσο καυτή όσο πέρυσι, σταθερά δύσκολη, να τροφοδοτεί διάφορα "παιχνίδια του μυαλού". Τα τελευταία τριάντα με βρήκαν αποδυναμωμένο να μην μπορώ να ανεβάσω παλμούς και ρυθμό ταξιδίου, γι'αυτό άφησα τους συνταξιδιώτες μου να φύγουν και έφτασα στον τερματισμό με μία καθυστέρηση.
Τα συγχαρητήριά μου σε όλους τους μπλέδες και ιδιαίτερα σε όσους το έκαναν πιο αεράτα από εμένα.
Όπως είχα προβλέψει, με τη συνεχή παρουσία των μπλέδων σε όλο το φάσμα του χρονομέτρου, θα βαρεθούν να μας βλέπουν στα κοντρόλ. Όπως και στο ψητοπωλείο, με το γύρο για όσκαρ. Καθαρός, ψεροψημένος και μπόλικος μέσα στην πίττα. Ενάμιση ευρώ, όχι δύο.
Τώρα ετοιμάζομαι ψυχολογικά (δε θέλει πολύ) για τον ανηφορικό αγώνα της βόρειας εύβοιας, αν και δεν είναι το καλύτερό μου.
Αλλά όσοι ξεκινήσουν το εξακόσια είναι σκυλιά του πολέμου και αξίζουν σεβασμού.
Chris man, ελπίζω να πέτυχαν τα κανελλόνια.
Ξέχασα: πραγματικά χάρηκα που είδα ξανά παιδιά που βλέπω μόνο σε μπρεβέ και αγώνες. Στο επανειδείν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘετική η τελική εντύπωση, αλλά με κάποια (ελάχιστα) αρνητικά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκκίνηση ήταν ΟΛΑ τα λεφτά. Πολύ ΜΠΛΕ, πολύ κέφι, ξενοιασιά και ΚΑΛΟΣ ρυθμός, γρήγορος αλλά σε ανεκτά πλαίσια.
Και κάπου στο 25ο χλμ σκάι το πίσω του Γιώργου. Περίμενα ΚΑΛΥΤΕΡΗ αντιμετώπιση από το ΜΠΛΕ γκρούπ. Μείναμε 5 (Φράνκι ξέχασες τον Άκη). Το ελαστικό άλλαξε γρήγορα και ξεκινήσαμε το κυνηγητό ... Περίμενα ότι κάποιο τμήμα του γκρούπ θα είχε κόψει και σε κάποιο σημεία θα ενωνόμασταν.... Δεν το είδα.... ακόμα και στο κρυφό κοντρόλ που συναντήσαμε Περικλή και Φράνκι (μόλις φτάναμε εκείνοι ότι καβαλούσαν και φύγαν μπροστά)...
Κάπου εκεί ένιωσα ότι τα εναπομείναντα χλμ δεν θα έβγαιναν έτσι "εύκολα" όπως είχα υπολογίσει.
Με την Αγία Άννα δεν είχα πρόβλημα. Ήξερα τι θα αντιμετώπιζα, είχα δυνάμεις, στρόφαρα στον ρυθμό μου, έφτασα χωρίς ενδιάμεση στάση στο κοντρόλ. Αλλά εκεί με έπιασε (για πρώτη φορά νομίζω σε brevet) τρελή κράμπα στον αριστερό προσαγωγό. Ούτε να τεντώσω ούτε να διπλώσω. Τελικά με τρίψιμο και ελαφρές διατάσεις ξαναήρθε.
Στα τελευταία χλμ ο αέρας ήταν πολύ σπαστικός, αλλά το γκρουπάκι καλό και άξιο. Στο μυαλό μου ήταν το ψητό γουρουνόπουλο που μας περίμενε στον τερματισμό (τάδε έφη Περικλής και εγώ τον ακούω τον αρχηγό).
Τερμάτισα με δυνάμεις και χαμόγελα.
Γουρουνόπουλο γιοκ.... ο γύρος πολύ μέτριος..... και γ@μ0 την ασχετοσύνη της Ε.Μ.Υ. (που την είδαν την συννεφιά και τις καταιγίδες???).
Ευχαριστώ τον Φράνκι για το πάνε-έλα, γρήγορα, άνετα και σίγουρα.
Ευχαριστώ την ΜΠΛΕ παρέα.
Ευχαριστώ και όλα τα παιδιά της Θήβας που οργάνωσαν και εκτέλεσαν με επιτυχία ένα όμορφο Brevet. ΕΥΓΕ σε όλους.
Αν είχαμε Παναγιώτη μαζί μας ΣΙΓΟΥΡΑ θα είχαμε τερματίσει με ποσοστό επιτυχίας 100% (Γιάννη στο επόμενο θα κάτσουμε παρέα πίσω από τον Παναγιώτη και ΌΛΑ θα πάνε καλά).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να τα αποτελέσματα από το χθεσινό BREVET, με το πρώτο νούμερο να αφορά τη θέση στη γενική κατάταξη (175 τερματίσαντες), χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα κάτι:
ΑπάντησηΔιαγραφή4 ΠΛΕΓΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 06h43'
21 ΓΚΙΟΚΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 07h17'
27 ΚΟΡΑΚΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ 07h28'
28 ΜΑΚΚΑΡ ΠΑΥΛΟΣ 07h28'
31 ΚΟΣΜΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 07h35'
33 ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ 07h35'
42 ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 07h55'
43 ΚΑΡΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 07h55'
53 ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 08h22'
54 ΧΑΡΠΑΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ 08h22'
68 ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ 08h59'
69 ΚΑΤΣΙΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 08h59'
76 ΣΟΥΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 09h13'
87 ΚΟΛΥΒΟΔΙΑΚΟΣ ΚΟΣΜΑΣ 09h24'
91 ΜΕΛΙΚΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 09h26'
103 ΒΕΛΛΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ 09h49'
104 ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ 09h49'
107 ΠΙΣΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ 09h49'
133 ΜΑΝΩΛΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 10h26'
Άντε και να δούμε πόσοι θα συμμετέχουμε στο Γύρο Β. Εύβοιας.
ΥΓ. Η φωτογραφία στο νέο avatar μου είναι από το ASTROMAN. Όποιος θέλει να δεί και άλλες φωτο με τη μπλε φανέλλα να ανεμίζει στο Άστρος, μπορεί να τις δεί εδώ:
http://katsalex-tri.blogspot.com/
Φράνκι και εμένα με άφησες εκτός λίστας
ΑπάντησηΔιαγραφή124 ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 10h21'
Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλη την μπλε παρέα και σε όλους τους συμμετέχοντες ανεξαιρέτως! Το συγκεκριμένο brevet ήταν ένα μάθημα για μένα και πραγματικά μπόρεσα πλέον να καταλάβω την ψυχολογία του Cosmo στο Brevet της Αταλάντης. Η έπαρση τις περισσότερες φορές τιμωρείται και βέβαια δεν θα αποτελούσα εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Το συγκεκριμένο brevet ήταν μια δυνατή σφαλιάρα στον εγωισμό μου η οποία με προσγείωσε για τα καλά!!! Κάποιες φορές ξεχνώ ότι είμαι απλά ένας ανθρώπινος οργανισμός τον οποίο διέπουν οι βασικές αρχές βιολογίας και κατασκευής του είδους μας! Αψήφησα σχεδόν όλους τους κανόνες... Την Πέμπτη το βράδυ κοιμήθηκα στις 0500 τα ξημερώματα. την Παρασκευή το απόγευμα μετά την εργασία μου πήγα για μπάσκετ από τις 18:00 έως τις 2000...(το ίδιο είχα ξάνει και πριν το brevet της Αταλάντης :)) Κοιμήθηκα στις 0100 και το πρωί ξύπνησα να κάνω το brevet μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα ξεκίνησαν καλά άλλα το λάστιχο του Καραγιάννη ανάγκασε εμένα τον DS και τον Άκη να σταματήσουμε για βοήθεια. Χάθηκε αρκετός χρόνος και βέβαια μπήκαμε στο τρυπάκι να πατήσουμε ώστε να προλάβουμε το group. Για να μην σας τα πολυλογώ, για πολύ μεγάλα διαστήματα εγώ και ο DS βρεθήκαμε να τραβάμε το εκάστοτε group (υπήρχε μεγάλη απροθυμία να μπει κάποιος άλλος μπροστά σε κάποιες φάσεις). Λόγω της πίεσης αυτής, έχασα πολύ μεγάλα ποσά υγρών και άλλων στοιχείων τα οποία όμως δεν αναπλήρωνα στο ρυθμό που έπρεπε. Όλα κυλούσαν θαυμάσια μέχρι και την Αγία Αννα. εκεί ενώ ξεκίνησα όπως πάντα σε ένα πολύ καλό ρυθμό, γύρω στα μέσα της ανάβασης ήρθε εντελώς ξαφνικά κατάρρευση. Ούτε ήξερα τι σημαίνει κράμπα μέχρι εκείνη την ημέρα... Ήταν πραγματικά πολύ επίπονο. Η αφυδάτωση είχε φτάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε με ανάγκασε να σταματήσω περίπου 3-4 χιλιόμετρα πριν την κορυφή. Πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί... Δεν σταμάτησα για να ξεκουραστώ απλά κατέρρευσα... Σωματικά άλλα πολύ περισσότερο ψυχολογικά. Μετά από 40λεπτη στάση στο μοναδικό δέντρο (ένιωθα τόσο πληγωμένος που ήθελα να τα παρατήσω...) κάτι με ώθησε να ξεκινήσω σιγά σιγά... Κουτσά στραβά έφτασα στο control... Πατατούλες τηγανιτές, cola , ηλεκτρολύτες από τον Σταύρο.. Σε ευχαριστώ πολύ! Μετά από άλλα 40 λεπτά με βαριά καρδιά ξεκίνησα για την επιστροφή μόνος... ήμουν τόσο απογοητευμένος και κουρασμένος που δεν ήθελα να επιβαρύνω κανέναν... Το περίεργο είναι ότι τα τελευταία 50 χιλιόμετρα μοναχικού ποδηλάτου έφυγαν σχετικά εύκολα...
Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση. Αυτό το brevet μου έδειξε πόσο μεγάλος ποδηλάτης είναι ο DS και πόσο μικρός ποδηλάτης είμαι εγώ... Όταν υπερεκτιμάς τις δυνατότητες σου κάποια στιγμή θα το πληρώσεις...;)
@ soulis : το ότι βρήκες τα ψυχικά αποθέματα να συνεχίσεις δείχνουν πόσο δυνατός είσαι και συ
ΑπάντησηΔιαγραφή.... εξάλλου από τα λάθη μαθαίνουμε
ο DS “γεννήθηκε μεγάλος” .... είναι ένα σχολείο μόνος του .... καλό είναι να παίρνουμε ότι μας δίνει
.... και τα δίνει και απλόχερα ο άτιμος
όσο για το brevet το ΚΑΤΑΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ, όπως λέει και ο John ! (.... ναι ναι αυτός με το πτυχίο μπρεβετά!!)
χύθηκε πολύς ιδρώτας - η προσπάθεια μεγάλη στη μεγαααάλη ανηφόρα (ξέρετε ΟΛΟΙ ποιά... )
που προσπάθησε να μου πιεί το αίμα ....
με συνοδοιπόρους το Vaggelis και το Γιώργο Νίνη (αν δε κάνω λάθος), όμως της το ήπιαμε εμείς !!
.... για το δίμετρο πρασινοκαφέ φίδι στη μέση του δρόμου δε μιλάω .... έχει θέμα ο cosmo .....
παρέα ασυναγώνιστη - πάμε για άλλα .... δε βλέπω την ώρα !
@ vaggelis - cosmos : ευχαριστώ για βοήθεια & την αναμονή σας στο σκασμένο μου λάστιχο στο κατήφορο μετά την αγ. Αννα
@ john & manos : «όλα τα λεφτά» το σπρώξιμο να φτάσουμε τους εκάστοτε προπορευόμενους
@ to all : συγχαρητήρια σε όλους τους τερματίζοντες και μη .... σε ένα brevet απαιτητικό όπως αυτό της Θήβας
@ οργάνωση για oscar ... μπράβο τους
... για να βλέπουμε συμμετοχές για το ομαδικό -μη πάει ο νους σας αλλού πονηρούληδες- ... στο χρονόμετρο αναφέρομαι !!
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής τα γραφόμενα του καλού φίλου και συναδέλφου Πέτρου με έβαλαν σε βαθύτατες σκέψεις. Είναι πρώτη φορά τόσο καιρό που ποδηλατούμε μαζί, και κάποιος παθαίνει λάστιχο και εγώ συνεχίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμη Πέτρο δεν το ξανακάνω.
Επίσης παραδέχομαι ότι έκανα Μ@#$%^κία που προσπάθησα να τερματίσω, χάνοντας τη ποδηλατική συντροφιά των ιδρυτικών στελεχών......αρχηγού Περικλή και λοιπών αξιωματικών.... που εν τέλει κόντεψε να μου στοιχίσει και μια μεγαλοπρεπέστατη εγκατάλειψη.
Δεν το ξανακάνω, δεν το ξανακάνω, δεν το ξανακάνω........
Απλά μετά από μία ιδέα που μου είπε ο Σούλης ότι είναι του DS ,προτείνει να κληρώνεται σε κάθε αγώνα μία τριάδα διαφορετική κάθε φορά που θα κάνει ....σκούπα...στα λάστιχα και στα λοιπά, για να μην περιμένουν όλοι.
Συγνώμη για άλλη μια φορά....είμαι μικρό παιδί και παρασύρθηκα από τον Σούλη που σε κάθε brevet που πηγαίνουμε μαζί με περιμένει κανά τριάρι ώρες.....
(Ο Σούλης φταίει για όλα)
ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ Η ΚΟΥΤΑΜΑΡΑ....ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΩΣ ΠΡΑΞΗ......
Η πρόταση του DS για τη δημιουργεία 2 γκρουπ δυναμικότητας δεν έπιασε, αφου αυθόρμητα πάμπολες ΄μπλε' ομάδες και υποομάδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς σε μία τόσο πολυπληθή πλέον παρέα!
Προσωπικά, απόλαυσα το σφιχτό ρυθμό που διαμορφώθηκε, όσο είχα απολαύσει και την ηρεμία της Νεμέας και της Αταλάντης.
Ωραία η χαλαρή πολυπληθής παρέα, ωραία είναι όμως και τα μικρά σβέλτα γκρουπέτα που φτιάχναμε, έχοντας την ασφάλεια πάντα ότι μπρος και πίσω μας υπάρχουν πάντα δικοί μας!
Προσωπικά απολάμβανα το brevet μέχρι και τα μέσα της ανηφόρας της Αγίας Άννας, όπου και άρχισε να με ενοχλεί ή μέση μου.Συνέχισα να ανεβαίνω με πόνο, πολύ αργά και με 'εσάκια'.
Από το τελευταίο κοντρόλ και μετά τα πράγματα ήταν μάλλον βαρετά, αλλά με τη πολύ καλή παρέα του Γιώργου!
Καλός ποδηλατικός ρυθμός, παρέα οικογένειας, εκπλήξεις, αίσθηση ασφάλειας, ενδιαφέρουσα διαδρομή, καλή διοργάνωση!
Ευχαριστώ όλους!
όταν θα περάσουν οι μέρες και θα καταλαγιάσουν οι σκέψεις, θα δούμε όλοι πιο καθαρά....
ΑπάντησηΔιαγραφήειλικρινά δεν νομίζω ότι ωφελεί να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του....
κάποιες φορές το αντίδοτο είναι το 'πάμε παρακάτω', κάποιες ίσως η καλή παρέα και η καλή συζήτηση... ο καθένας θα κρίνει μόνος του...
αν και συμφώνησα (μάλλον από 'ευγένεια', σόρυ Soulis) ότι 'πρέπει' να δημιουργηθεί εναλλασσόμενη ομάδα pit stop για τα brevet, τώρα που το μυαλό 'παγώνει', νομίζω ότι πράξαμε αυτό που έπρεπε κάτω από όλες τις συνθήκες.
Δεν είμαστε ομάδα protour (για έχουμε αυστηρούς κανόνες και υποχρεώσεις) και οι ζωές μας είναι αρκετά περίπλοκες για να τις κάνουμε περιπλοκότερες.
Ετσι η απόφαση εναπόκειται στον καθένα εάν θα βοηθήσει-προσφέρει ή όχι, εάν θα πάει με τον έναν ή τον άλλον φίλο, εάν θα πατήσει με τον έναν ή με τον άλλον ρυθμό, και τουλάχιστον από την πλευρά μου, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν και πολύ περισσότερο δεν θεωρώ ότι κάποιος μου 'χρωστάει' και έτσι δύσκολα εκνευρίζομαι με κάποιον ή κάτι.(με το ζόρι δεν γίνονται τα πράγματα....)
Ετσι προτείνω να πάμε παρακάτω.... (όπως πχ. Σαμπρίνα-Παύλος-Καραγιάννης-μουά πήγαμε παρακάτω την Κυριακή το πρωί και ξεχάσαμε το Σάββατο και μετά Σαμπρίνα-Παύλος-μουά πηγαμε παρακάτω την Κυριακή το βράδυ και ξεχάσαμε και το πρωινό και θα πάμε παρακάτω την ερχόμενη Κυριακή και ξεχάσουμε την περασμένη και ούτω καθ' εξής....
καλό βράδυ....
Λιγες σκορπιες σκεψεις και απο εμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπερασαμε ομορφα και το καταευχαριστηθηκα δεδομενου οτι ηταν το πρωτο μπρεβε για εμενα φετος και το περιμενα πως και πως!
Κινηθηκαμε σε ολη τη διαδρομη με Jim(Δημητρη)και Βασιλη και τους ευχαριστω πολυ.
Και που δεν σταματησαμε...σε φουιτ αλλων ποδηλατων,για φωτογραφιες στην Υλικη,για μακαροναδες στην Αγια Αννα,κ.α...
Θα σταθω στη μεση περιπου της Αγιας Αννας οπου ανεβαινοντας βλεπω απο μακρυα μια μπλε φιγουρα να εχει ξεκαβαλησει και να αγναντευει τη θεα...καποιος μπλε?σκεφτομαι...αντε να δουμε...130χλμ σας εψαχνα...και ναι ειναι ο Σπονσωρ,μεγαλη χαρα!
-Σπονσωρα μου του φωναζω
-φυγε φυγε μου απανταει,δεν ειμαι καλα θα εγκαταλειψω
-αποκλειεται του απανταω μαζι θα ενεβουμε
ξεκαβαλαω τρωμε ενα τζελακι και ξεκιναμε κουτσα κουτσα περιπατητο
-ελα να παμε 200-300 και μετα θα καβαλησουμε θα πιασουμε τεμπακι καλο να ανεβουμε
-χρηστακη σου ειπα να φυγεις...
ξανακαβαλαμε,τζιφος ...
βγαζουμε κατι ωραιες φωτογραφιες,
παμε αλλα 200 μετρα,ξανακαβαλαμε,ξανατζιφος...
-εχω κραμπωσει στους προσαγωγους,μου λεει ο Γιαννης,θα εγκαταλειψω
τον αφηνω με μιση καρδια,ηταν σωστη αποφαση!
-πες στο κοντρολ πανω οτι εγκαταλειψα
με ψιλοχαλια ψυχολογια,ενας τοσο εμπειρος ποδηλατης σαν τον Γιαννη να παθει τετοιο κοκομπλοκ?σκεφτομουνα...
παω 300 μετρα και με πιανει μια απιστευτη καταβολη δυναμεων με σκοτοδινη και μικρη απωλεια ορασης...
ωχ σκεφτομαι πας και εσυ,σουρωσες καημενε,κοιταω για τζελακια
,τιποτα,ειχαμε κατεβασει τα τελευταια με τον Γιαννη...πιανω μια μπαρα,δεν κατεβαινε με τιποτα η ρημαδα,τρωω τη μιση πεταω την αλλη μιση.
για καλη μου τυχη με κερναει ενα τζελ ενας παλαιμαχος και ψιλοστανιαρω.
ειμαι πολυ χαρουμενος μου λεει γιατι περυσι εγκατελειψα στην αρχη της ανηφορας...φετος πηγα πολυ καλυτερα!
Στο παρα τσακ το εσωσα και εγω...σε 10 λεπτα φτασαμε στη ταβερνα στην Αγια Αννα...
@Γιαννη"ακομα και οι βραχοι σπανε και τα σιδερα λυγιζουν,αν μου το λεγανε δεν θα το πιστευα με τιποτα,παμε για αλλα!
@cosmo"τα κανελονια ολα τα λεφτα!
@Αlexandros"ακομα καλυτερη περιπτωση απο την shimano 11-28 η sram 12-28,με μικροτερα κενα
@Κosmas"αν εχεις 9αρη σασμαν μπορεις να βαλεις κασσετα(χωρις να αλλαξεις τα υπολοιπα) sram 11-26 η¨12-26 η¨11-28 αλλοιως σε shimano 12-27.αν εχεις 8αρη ψιλοκλαψτα,η καλυτερη επιλογη ειναι μαλλον μια sram 12-26.
@to all"δεν πρεπει να υπερεκτιμουμε τις δυναμεις μας και να ακουμε το σωμα μας και τους εμπειροτερους
@pit"Φιλε στο επομενο μπρεβε θα σου παρω αυτογραφο στην εκκινηση γιατι δεν προκειται να σε συναντησω πουθενα αλλου!
... ξαναγράφω γιατί διαβασα διάφορα και μάλλον νιώθω ότι παρεξηγήθηκαν τα γραφόμενά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμασταν μεγάλο γκρουπ - πηγαίναμε ΓΡΗΓΟΡΑ αλλά ΚΑΛΑ.
Έσκασε λάστιχο, μείναμε 5 πίσω. Υπεραρκετοί για να κάνουμε ότι είχαμε να κάνουμε. Το ζητούμενο ήταν "το μετά". Γιατί να πρέπει οι ίδιοι 5 να κυνηγάμε για 50 χλμ?
Γιατί στο κρυφό κοντρόλ να μην περιμένουν πχ άλλοι 2 δυνατοί, να μπουν μπροστά, να πάρουν ανάσες οι πίσω, να πατήσουμε όλοι, να ξαναενωθουμε όλοι?
Εύκολο το βλέπω.
Ειδικά από τη στιγμή ΠΟΥ ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΞΕΡΑΝΕ τι είχε γίνει.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματάνε ΟΛΟΙ, ούτε να φτιαχτούν ομάδες, να μπαίνουν κλήροι και να γινόμαστε κουλουβάχατα κάθε φορά.
Απλά όποιος ΔΕΝ σταματάει, κόβει ΕΛΑΧΙΣΤΑ, και στην πρώτη ευκαιρεία επικοινωνεί με τους πίσω και κανονίζει να "ελαφρώσει" λίγο την κατάσταση.....
ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟ.
@jim: Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμόμουν επώνυμο... Αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι πρέπει να σε βάλουμε στη λίστα των μελών (εφόσον το επιθυμείς βεβαίως-βεβαίως ;-) )
ΑπάντησηΔιαγραφή@all: O DS τα είπε καλά. Protour ομάδα ΔΕΝ είμαστε. Είμαστε όμως καλή παρέα και δεν παρεξηγιόμαστε... Επίσης και ο RockaRolla τα είπε καλά...
Θα μπορούσαμε ίσως (over a coffee at Saronida ;-) ) να συζητήσουμε τακτικές, περιπτώσεις, ενδεχόμενα, "κανόνες" για την επόμενη φορά!
καλησπερα μια ερωτιση η κασετα 11/32 ειναι οκ για δισκολες ανηφορες ,ευχαριστω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά πώς και αποφάσισες να θέσεις αυτή την ερώτηση, ΕΔΩ; Εϊναι ένα blog post, 2.5 χρόνια παλιό και εκτός από μένα (που είμαι administrator και πέρνω email για όλα τα σχόλια) κανείς άλλος δεν πρόκειται να δει την ερωτήσή σου...
Όπως και να 'χει, το 32 είναι ένα γρανάζι που θα σε ανεβάσει παντού!
ευχαριστω αδελφε να σε καλα! ουτε πιρα χαμπαρι οτι ποσταρα σε λαθος σελιδα,τωρα ανακαλοιψα το blog αυτο .
Διαγραφή