Ελπίζω να μη σας αποσυντόνησαν οι λανθασμένες προβλέψεις της ΕΜΥ...
Την Παρασκευή το απόγευμα επισκέφτηκα - μετά από πολύ καιρό - το γυμναστήριο και έκανα μια γερή δόση βάρη... Πιασμένος ήμουν το Σάββατο, αλλά "ξύπνησαν" οι μυς της πλάτης και του στήθους (και BTW δυνάμωσα και τους δικέφαλους...)
Το Σάββατο πρόλαβα να κάνω ένα τρεξιματάκι μαζί με το γιο μου... Πλάκα είχε, ευχάριστη αλλαγή...
Την Κυριακή έκανα διαλλειματικές (ποδήλατο ε!) 4 x 6 min σε ζώνη 4 και 5α, με ξεκούραση 2 min ανάμεσα. Όλα αυτά στο Ελληνικό, στη γνωστή διαδρομή, παράλληλα με τις Ακαδημίες της ΑΕΚ.
Ξέρω ότι ο cosmo ήταν στη Σπαρτακιάδα και περιμένουμε τις εντυπώσεις του... Οι υπόλοιποι τι κάνατε;
Έγώ τερμάτισα με τον τσίκη-τσίκη... Πλακα ειχε η Σπαρτη,,,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πηγα Σπαρτη γιατι δεν αισθανομουν καλα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερικλή έκανες πολύ καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να ακούμε το σώμα μας και το μυαλό μας.
Με τον Σπύρο κάναμε μπαλέτο με κράμπες.
Προσωπικά πρώτη φορά κατάφερα να τις διαχειριστώ.
Ειδικά αυτές που ήταν και στους δύο προσαγωγούς.
Όταν μετά την Τρίπολη τις ξεφορτωθήκαμε ήταν πολύ καλύτερα.
Ήταν η πιό άκεφη Σπάρτη μου (κακή διάθεση από την αρχή μέχρι το τέλος. Στο Ξηροκάμπι σερνόμουν τόσο που σκεπτόμουν από την αρχή να εγκαταλείψω. Πρέπει να τερμάτισα τελευταίος των τελευταίων.
Η αναχώρηση της Dalma και το PBP, μου έχουν αφήσει δυνατά ίχνη.
Έκτορα, στην ΠΕΠΑ γράφει ότι τερμάτισα ένα λεπτό πριν από σένα, αλλά δεν ισχύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη για μένα σπαρτακιάδα ήταν μία ευχάριστη εμπειρία. Χωρίς προβλήματα, χωρίς άγχος, μόνο την ανησυχία για μία καλή εμφάνιση. Και νομίζω ότι σε γενικές γραμμές, το κατάφερα.
Χωρίς βροχή, αλλά μόνο με ψιχάλες, χωρίς να εμφανιστεί το πρόβλημα με τον πίσω τροχό μου, που παρουσιάστηκε τελευταία, χωρίς χαλάσει η διάθεσή μου.
Με όρεξη να καλύψω τα τελευταία 100 από το ελεύθερο μέχρι τη γραμμή τερματισμού ακόμα και μόνος μου, αν και η παρέα από όσα παιδιά συνάντησα στο δρόμο έκανα την κατάσταση σημαντικά πιο ευχάριστη.
Ιδιαίτερα ευχάριστο το συναίσθημα τη στιγμή του τερματισμού, με τους ανθρώπους της Σπάρτης να περιμένουν για να προσφέρουν αυθόρμητο, ακούραστο και ειλικρινές χειροκρότημα.
Το ίδιο και την κυριακή, στη σύντομη κούρσα από την σπάρτη προς το Ξηροκάμπι. Η διάθεσή μου ξεκινώντας τον αγώνα δεν ήταν τόσο καλή, γιατί είχα επηρεαστεί από την αμφιβολία για το αν θα γίνει τελικά ο αγώνας λόγω καιρού. Τελικά μπήκα στη γραμμή εκκίνησης και κατάλαβα ότι δύσκολα θα έκανα εμφάνιση θετική. Μόλις 15 (απ'ό,τι υπολόγισα) σκύλοι να περιμένουν την εκκίνηση της Α και κατάλαβα ότι δεν ήταν τυχαίοι και ότι δύσκολα θα απέφευγα την τελευταία θέση. Αυτό επιβεβαιωνόταν και μετά το ελεύθερο, όταν απλώς έμεινα πίσω στο ανηφορικό κομμάτι. Ήξερα ότι τον τελευταίο μήνα δεν τα πάω καλά στις αναβάσεις. Αλλά πριν το χωριο η ανηφόρα έγινε σχεδόν ισιάδα, ήρθε και κατηφόρα για λίγο και 400 μέτρα πριν το τέλος, στην ισιάδα μέσα στο χωριό, πρόλαβα να περάσω τους δύο προηγούμενους, που στο μεταξύ είχαν σκάσει.
Και έτσι, είμαι ευχαριστημένος.
Μόνο που για να επιστρέψουμε, το ποδήλατό μου δε χώρεσε στο ειδικό τρέηλερ και φορτώθηκε μέσα στο φορτηγάκι του κασιμάτη πειραιά μαζί με άλλα, με αποτέλεσμα τα αποκτήσει ένα ωραίο σημάδι στον οριζόντιο σωλήνα, όπου γδάρθηκε λίγο η εξωτερική στρώση του χρώματος..
Μπράβο cosmo! Στη Σπαρτακιάδα, το σημαντικό είναι η συμμετοχή, κι εσύ προσέθεσες ένα επίτευγμα στο "παλμαρέ" σου. Και το σημάδι στο σκελετό, είναι τιμητικό και ένδειξη "μάχιμου". Να καμαρώνεις γι' αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο Δημητρη μας κανεις να ζηλευουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οπως αναφερεις 15 σκυλοι και εσυ ....
Μπράβο cosmo μάχιμε άξιε εκπρόσωπε των μπλέδων.
ΑπάντησηΔιαγραφήMpravo giganta Cosmo, alla kai se ola ta paidia pou to ekanan.
ΑπάντησηΔιαγραφήWell done Δημήτρη!!! Είμαστε περήφανοι για σένα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην κυριακή σε πείσμα του καιρού και ενώ ψυχάλιζε ξεκίνησα από την Ηλιούπολη για την κλασική ανάβαση Υμμητού. Μανίκια, μακρύ κολάν και μέχρι να φτάσω σην εκκίνηση είχα πάρει φωτιά... Βγάζω τα μανίκια και ξεκινώ... Αποφασίζω να ανέβω με 40/25 (Το Merckx έχει τριπλό βραχίονα (50/40/30)) ώστε να σπάσω το προ 2 μηνών ρεκόρ μου με το ideal αλουμίνιο σε 46.15Min. βέβαια εκείνη την φορά υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες μου είχα κάνει τα πρώτα 5χλμ σε 20min!!!!! Στην συνέχεια χαροπαλεύοντας εκανα 26 για τα υπόλοιπα 5χλμ. για να μην σας κουράζω το χρονόμετρο σταμάτησε στα 46.40Min. Τρελή απογοήτευση... :( Carbon και λαλακίες σου λεει μετά... Αν δεν μπορούν τα ποδαράκια σου τι να σου κάνει το ποδήλατο?
ΑπάντησηΔιαγραφή@George: Καλά, αυτό που λες για τα ποδαράκια μας είναι μεγάλη αλήθεια ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλυτερα να μην σου πω για το Σάββατο που παραλίγο να μας ξεφτιλίσει Mountain bike από μπλε μέχρι Βάρκιζα... Εγω ο Νίκος MTV και ο Giannisscott.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ έχω μάθει ότι για να αποδόσει κανείς με το καινούριο του εργαλείο (ή με κάποια αναβάθμιση, όσο σημαντική και αν είναι) σε ανάβαση χρειάζεται να περάσουν αρκετά χιλιόμετρα για να δέσει μαζί του και να το σπουδάσει πρώτα το πράγμα. Να έχει επιλέξει τη σωστή τακτική και να έχει αποφασίσει ότι θα την ακολουθήσει, πάντα συνοδευόμενη από πόνο. Μυαλό, σώμα, μηχάνημα, μαζί. Και αυτός ο υμηττός δεν αστειεύεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Respect! Σωστός ο Δημήτρης...
ΑπάντησηΔιαγραφή