Κάποιες τεχνικές δυσκολίες, σε συνδυασμό με μπόλικη δουλειά στο γραφείο, με κράτησαν κάπως μακριά από το Blog και από τις σχετικές ενημερώσεις...
Η παρέα (ή μάλλον αρκετά από τα μέλη της παρέας) είναι ήδη στη Χαλκίδα, και παίρνουν μέρος στο brevet. Όταν έχουμε νεώτερα, θα τα πούμε από εδώ...
Καλό δρόμο σε όλους!
Η ομας στη Χαλκιδα και ο σπονσωρ (ωραιο το ω στη ληγουσα) στην απεξω. Ας ειναι καλα ο Υμηττος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεπιπτοντως οταν ανεβαινα κατεβαινε το ντουετο Τζεβε- Πυρρου και οταν κατεβαινα ξανανεβαινανε. Με αψογο στυλ δειχνουν σε εξαιρετικη φορμα και απ οτι ειδα τα δεκαρικα του Υμηττου τα περνανε αερα.
Ευγε παιδες
τον πέτυχα τον Frankie...και τα είπαμε live...έλεγα στον άλλον να πατήσουμε να σε πιάσουμε...αλλά ήθελε πιο κοφτό ρυθμό... ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα! Το πρώτο μου Brevet τελείωσε επιτυχώς. Τώρα που το σκέπτομαι πιο ψύχραιμα ήταν πραγματικά μια ωραία εμπειρία. Συγχαρητήρια σε όποιον κατάφερε να τερματίσει γιατί πραγματικά πρόκειται για άθλο. Είναι σαν τα φτερά (σχολείο στα αλεξίπτωτα) στην στολή ενός Λοκατζή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πρώτα 20 χιλιόμετρα ήταν βόλτα στην παραλιακή. είχαμε αποφασίσει να πάμε μαζί με τον Άκη και το Νίκο (surfer). Όλα αυτά όμως μέχρι το πρώτο βουνό. Ως γνωστόν στο βουνό πρέπει να πας με τον ρυθμό σου αλλιώς... Έτσι το τέλος την ανηφόρας με βρήκε αρκετά μπροστά. Ακολουθεί αυτή η υπέροχη κατηφόρα και η πιο όμορφη ευθεία της διαδρομής δίπλα από το ποτάμι και τα πλατάνια. Εκείνη την στιγμή πέφτω σε μια ΤΕΡΆΣΤΙΑ λακκούβα με αποτέλεσμα να ξεκολλήσει το μισό πίσω φως. Σταματώ και ψάχνω για τα κομμάτια και περισσότερο για τις μπαταρίες. Μετά από κανένα 5λεπτο και τις σχετικές δεήσεις προς τον ακατανόμαστο ξεκινώ... Δεν περνάνε περισσότερα από 500 μέτρα και σε ένα μεγάλο φάγωμα του δρόμου από το τράνταγμα σπάει η βάση της πίσω παγουροθήκης. Σταματώ και προσπαθώ να βρω τρόπο που θα βολέψω 1 ολόκληρο παγούρι ήδη τιγκαρισμένος σε κάθε τσέπη. Εν τω μεταξύ με φτάνει ο Νίκος (surfer) o οποίος και σταματά για βοήθεια. τρώω με το ζόρι την μια μπανάνα, βολεύω την δεύτερη στο μανίκι του δεξιού χεριού και ξεκινάμε. φτάνω απροβλημάτιστα στο πρώτο control. Ευχαριστώ τον φίλο του Άκη που μου δάνεισε το δεύτερο πίσω φανάρι του. Ανεφοδιασμός και φεύγουμε για Μαντούδι. Στην αρχή της ανηφόρας ήταν και η τελευταία φορά που είδα το Νίκο και τον Άκη. κανένα 10 χλμ πριν το control, συναντιέμαι με τον Γιαννάκη Jiv και ξεκινά η κοινή μας πορεία μέχρι το control. Πριν φτάσουμε έχουμε γλυτώσει από 1 κομμάτι downhill (χώμα, πέτρες και λακκούβες για 300 μέτρα μετά από παρατεταμένη κατηφόρα) χωρίς απώλειες.. Μόλις πατάμε άσφαλτο ακριβώς δίπλα μας ακούγονται λάστιχα να ξεφουσκώνουν!!! Φτάνω control, σφραγίζουμε, νερό και μετά από παρακίνηση του Γιάννη φεύγουμε σφαίρα. Εκεί συναντώ Ραφαιλάκη και Cosmo να τρώνε μακαρονάδα!!! 3 χιλιόμετρα πιο κάτω ... φουιτ στο Γιάννη... σταματάμε, αλλάζουμε, φουσκώνουμε και συνεχίζουμε. Λίγο πριν από την στροφή για λίμνη σταματάμε για να προσθέσουμε πάλι αέρα στον Γιάννη. Ανοίγουμε roadbook γιατί είχαμε μπερδευτεί λίγο... Μας προλαβαίνει ο Cosmo,Ραφαιλάκης και συνεχίζουμε μαζί. Φτάνουμε στο ποιο δύσκολο σημείο της διαδρομής κατά την άποψη μου. Αυτή η παρατεταμένη ανηφόρα μέχρι τον δρόμο δεξιά για Κύρινθο έσπαγε κόκαλα... Εκεί χάνουμε cosmo & Ραφαιλάκη αφού ο 19 χρόνος Γιαννάκης με γρανάζι 53/39 εμπρός πάει σαν δαιμονισμένος και χαροπαλεύοντας τον ακολουθώ. Κάνουμε δεξιά για Χαλκίδα. Πάλι roadbook 2 φορές γιατί είχαμε φάει σκάλωμα ότι πάμε λάθος... Μας περνάνε πάλι Ραφαιλάκης και Cosmo. Συνεχίζουμε μαζί... εκτός του Cosmo σταματάμε σε βρύση να γεμίσουμε νερό. Έχω αδειάσει το δεύτερο παγούρι που αναγκαστικά κουβαλούσα στην πλάτη γιατί μου προκαλούσε ένα φοβερό πόνο στην πλάτη από την πίεση. Ξεκινάμε και μετά από 4 χλμ ανακαλύπτω ότι έχω αφήσει το καπέλο μου στην βρύση... :). Σταματάμε άλλα αποφασίζω ότι δεν γυρνάμε πίσω και ας πάει να ... το καπέλο... Ούτε για 30ευρώ δεν γύρναγα... Φτάνουμε στην τελευταία ανηφόρα που ξεκινά στο 160 περίπου. Εκεί αν δεν ήταν ο Γιαννάκης να με παρακινεί θα είχα κόψει κατά πολύ ρυθμό άλλα με έκανε να πιστέψω ότι μπορούσα και έτσι χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στο 3 control. σφραγίζουμε, τρώμε κρουασάν σοκολάτα και χαιρετούμε τον COSMO που ξεκινά λίγο πριν από εμάς για τερματισμό... Από και μετά ήταν σαν την τελευταία μέρα του Tour de France... Βόλτα μέχρι το τέρμα που ήρθε σε 10 ώρες.
ΥΓ1. Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!!! Αν και 19 χρονών τις 6 ώρες που ήμασταν μαζί με δίδαξες πράγματα!!! Οι γονείς πρέπει να είναι περήφανοι για σένα!!!
ΥΓ2. στο 170χλμ σε ερώτηση μου στο Γιάννη.. "πονάς πουθενά?" και ενώ εγώ πονάω παντού και τα πόδια μου καίνε.... μου απαντά.. "θα έπρεπε? Απλά νιώθω μια ελαφριά κούραση!!!!
ΥΓ3 υποδειγματική διοργάνωση!!! Πολλά μπράβο σε όλους όσους βοήθησαν!!!
Άλλο ένα μοναχικό brevet πέρασε στην ιστορία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινήσαμε δυνατά με Cosmo και Ραφαηλάκη και περνάγαμε όποιον βλέπαμε.. Στη συνέχεια όταν άρχισε η ανηφόρα, όπως έγραψε και ο Γιώργος " Ως γνωστόν στο βουνό πρέπει να πας με τον ρυθμό σου αλλιώς... " και νιώθωντας καλά το πάτησα.
Στον δρόμο ακούω την γνώριμη φωνή της Χαρούλας (φίλη και φωτογράφο) να με χαιρετά και να εμψυχώνει. Μέχρι την παραλία της Αγίας Άννας είχα 28,5 ΜΩΤ. Σφραγίζω , παίρνω νερό , χτυπάω και 2 κρουασάν και βουρ..
Στη συνέχεια, η ανηφόρα σκληρή ..συναντώ από την άλλη Cosmo και Ραφαηλάκη να κατεβαίνουν προς την παραλία της Αγίας Άννας..
Η σκληρή ανηφόρα συνεχίζεται.. Κάποια στιγμή με πλησιάσε ο Πλέγας με το αυτοκίνητο και μου έγνεψε "thumb up". Και μετά την ανηφόρα, η κατηφόρα που ακολουθεί είναι προκλητικη . Πέφτω πάνω σε αριστερή στροφή σε γούβα περίπου με 40 χλμ και μου φεύγει το παγούρι,Γύρισα καιτο έψαχνα τουλάχιστον για 3 λεπτά, !αφού είχε χωθεί σε πρασινάδα, 10 μέτρα μέσα δεξία εκτός δρόμου !Ευτυχώς που τα λάστιχα δεν με πρόδωσαν με τέτοιο χτύπημα..
Στο δεύτερο control χτυπάω ένα τοστ,γεμίζω νερά και βουρ..
Αρχίζει η τρίτη και τελευταία μεγάλη ανηφόρα και νιώθω τράβημα στον δεξί δικέφαλο..Χωρίς να σταματήσω καταφέρνω και το αντιμετωπίζω..
Και ξαφνικά να ο Πλέγας στο κρυφό του Control..
Σφραγίζω , χτυπάω κρουασάν και βουρ..
Μετα την κατηφόρα σταματώ για νερό σε φούρνο, και μου προσφέρουν 2 τυροπιτάκια τα οποία δεν με χάλασαν καθόλου..
Συνεχίζω το τελευτάιο ανηφοράκι περίπου 1 χλμ και αντιλαμβάνομαι πίσω μου 2 ποδηλάτες , τον Έκτωρα (brevetoskylo)και τον Κούκο να έχουν σηκωθεί ορθοπέταλο και να αναβαίνουν απειλήτικά (χαχα). Πατάω και φεύγω αρκετά μπροστά, μπαίνοντας στην τελική ευθεία στην Χαλκίδα με προσπερνα για άλλη μια φορά η Χαρούλα με το αυτοκίνητο ,ζητωκρααυγάζοντας και εμψυχώνοντάς με.. Μετά από λίγο νιώθω το χέρι του Έκτωρα στην πλάτη μου ο οποίος με είχε φτάσει μαζί με τον Κούκο, λέγοντάς μου ότι με είχε βάλει στόχο και ότι τον είχε πιάσει αμόκ ! (χαχα) Φεύγουμε αίμα μέχρι τον τερματισμό ,με τον Έκτωρα να τραβάει με 40..
Τερματίσαμε και οι τρείς μαζί μετά από ένα 10 λεπτο..
Δε λέω.. Καλή εμπειρία με 08:45 χρόνο και 24,9 ΜΩΤ.
Ήταν όλα ωραία, ακόμα και οι ανηφόρες, που εγώ θυμόμουν από το περσινό ότι ήταν λιγότερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καιρός μας ήρθε όπως τον παραγγήλαμε, η φύση με ονειρεμένα χρώματα, η επιλογή του ρουχισμού ακριβής (σε τέτοια διαδρομή με τόσο άγριο ανέβα-κατέβα γίνεται πολύ σημαντικό ένα πραγματικό καλό αντιανεμικό), το ποδήλατο δούλεψε όλοκληρο απροβλημάτιστα και αποδοτικά, η εμπειρία από την προηγούμενη χαλκίδα με βοήθησε να μην προβληματιστώ ούτε μία φορά, τα πόδια απέδωσαν (και τα φτερά που απέκτησαν στο τέλος με τράβηξαν στα δέκα τελευταία χλμ για να ξεγλιστρίσω από τα ψαχνά μέχρι τον τερματισμό με +35, ως και 40κάτι). Η παρέα όσων παιδιών πορευτήκαμε μαζί ήταν ευχάριστη τόσο που πίστευα ότι είναι μία απλή βόλτα (ράφα, χάρηκα που θυμήθηκα μαζί κάτι από την περσινή λάρισα) και βέβαια οι άνθρωποι της διοργάνωσης, που συναντούσαμε σε κάθε σημείο ελέγχου και στα ενδοιάμεσα με έπειθαν αυτόματα ότι τους αξίζει ένα μεγάλο "ευχαριστώ" που βρίσκονται σε κάθε μπρεβέ εκεί.
Σας ευχαριστώ. Κι εσένα σερ πλέγα γιατί το μυστικό κοντρόλ σου παρ'ό,τι με ανάγκασε να διακόψω το ρυθμό μου στην τελευταία ανάβαση ήταν αναζωογονητικό.
Κι εσένα χαρούλα, παρ'ό,τι δεν έχω δει ακόμα τις φωτό.
Καλησπέρα και από εμένα… Τα καταφέραμε λοιπόν και τερματίσαμε… μετά κόπων, πόνων και βασάνων. Μπορεί για τα παιδιά που έχουν κάνει από 10 brevet αυτό να είναι πρωινό, αλλά για εμένα που ήταν το πρώτο ήταν αγγούρι ανεπανάληπτο . Ξεκινήσαμε καλά και μέχρι το πρώτο βουνό πηγαίναμε όλοι μαζί. Εκεί λοιπόν ο καθένας το ρυθμό του. Ο Γιώργος(smile of the child) χάθηκε, και εγώ ξεκόλλησα από τον Άκη, το φίλο του και τον Γιάννη. Μετά από περίπου 10 λεπτά συναντώ και περνώ τον Παναγιώτη, ο οποίος μετά από τόσα που έχει κάνει και έχει δει, μου λέει γελώντας ότι το επίπεδο έχει ανέβει πολύ….
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τέλος της κατάβασης πιάνω τον Γιώργο που έχει σταματήσει διότι το μόνο που δεν του έχει συμβεί είναι να τον πατήσει αυτοκίνητο….. Συνεχίζουμε παρέα μέχρι το πρώτο control.
Εκεί καταλαβαίνω ότι έχει αρχίσει να με ενοχλεί το δεξί μου γόνατο. Θεωρώ ‘’λόγω της μεγάλης εμπειρίας που έχω σε Brevet’’ ότι δεν τρέχει δα και τίποτα και ξεκινώ με το Γιώργο αυτό το υπέροχο κομμάτι μέχρι την στροφή για Αγκάλη. Εκεί βέβαια ‘’φιληθήκαμε’’ με το Γιώργο του ευχήθηκα καλή επιτυχία και χαθήκαμε 2 λεπτά μετά το ξεκίνημα από το control.
O πόνος άρχισε να γίνεται αφόρητος. Το κομμάτι μεταξύ Αγίας Άννας και Καλαμουδίου μου φάνηκε ατελείωτο. Άρχισα να απογοητεύομαι και να πιστεύω ότι με δυσκολία θα έφτανα στο Καλαμούδι για να εγκαταλείψω εκεί. Όταν έφτασα βρήκα τον Παναγιώτη να τρώει μακαρονάδα (μας είχε περάσει στην Αγκάλη. Έφτασε ελάχιστα μετά από εμάς αλλά έφυγε πριν από εμάς σφαίρα…. Ο παλιός είναι αλλιώς)
Ενώ μέσα μου ήθελα να τα παρατήσω, ένα ηλίθιο συναίσθημα ντροπής δεν με άφησε να το ξεστομίσω. Αποφάσισα να σφίξω τα δόντια μου και παρά τους αφόρητους πόνους να συνεχίσω μέχρι όπου αντέξω. Στο μεταξύ έφτασαν στο control ο Chris και ο Τόλης και λίγο μετά ο Άκης με το φίλο του. Ήθελα οπωσδήποτε να φύγω με κάποιον παρέα για λόγους ψυχολογικούς. Ο Άκης καθυστερούσε λόγω μακαρονάδας κι έτσι ξεκίνησα με τον Chris και τον Τόλη. ( Έφυγα από το Καλαμούδι μετά από στάση μιας και πλέον ώρας και ενώ στο ενδιάμεσο ο Γιάννης χάθηκε πριν το control και εγκατέλειψε από μια λάθος στροφή…)
Τον τερματισμό τον οφείλω στα δύο αυτά παιδιά. Όταν είσαι τόσο κουρασμένος και πονάς δεν μπορείς να σκεφτείς το αυτονόητο… το οποίο το σκέφτηκε ο Chris για εμένα. Μου έδωσε απλά ένα πονστάν και μετά από λίγο ο πόνος έγινε ξαφνικά ανεκτός. Με ανεβασμένη πλέον ψυχολογία συνέχισα με τα δύο αυτά παιδιά μέχρι τη Χαλκίδα. Κάναμε οικονομία δυνάμεων, γελάγαμε, μετράγαμε τα χλμ μέχρι τη επόμενη ανηφόρα και όλα πήγαν ρολόι. Τερματίσαμε σχεδόν μαζί μετά από 11 ώρες και πενήντα λεπτά.
Για εμένα, παρόλο που από τότε που θυμάμαι να υπάρχω κάνω γυμναστική, τώρα στα 37 αυτό είναι προσωπικός άθλος και το λέω ήδη στους δύο μου γιους με πολύ καμάρι. Τα κατάφερα. Τερμάτισα.
Μπράβο σε όλα τα παιδιά που έτρεξαν. Μπράβο σε όλους όσους τερμάτισαν. Κρίμα για το Γιάννη που εγκατέλειψε από μία ατυχία.
Μπράβο σε όλα τα παιδιά της διοργάνωσης.
Ανέβηκα σε κούρσα πρώτη φορά στη ζωή μου στις 31/12/2010 την ημέρα που αγόρασα από το cyclist αυτό το ‘’πανάκριβο ‘’ ORBEA AQUA μετά από προτροπή του παλιού Γιάννη(Scott). Θέλω να μου απαντήσει κάποιος παλιός…… θα τα καταφέρω γιατρέ να ξεπεράσω αυτό το κόλλημα που έχω φάει με το ποδήλατο ή όχι…..
Αναμένω απαντήσεις από παλιούς και νέους….φιλιά..Νίκος..
Λοιπόν φίλε Νίκο αν εισαι ποδηλάτης δεκα μηνών κατ αρχην συγχαρητηρια για τον άθλο του brevet μια και δεν ειναι και απο τα πιο ευκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεγάλο προβλημα του ποδηλάτου ειναι οτι θελει χρονο και γι αυτο τον λόγο οι παντρεμενοι ειτε βγαίνουν από τα χαράματα σαν τα σαλιγκάρια είτε χωρίζουν. Αν χωρισεις πάλι το σαββατοκυριακο θα έχεις τα παιδια. Οπότε η μόνη λυση είναι το γερμανικό νούμρο. Μεγα πρόβλημα....
Το θέμα κόλλημα είναι σιγουρα παροδικό και σου φεύγει συνήθως κάποιο καλοκαίρι με 40 βαθμούς σε μία ανάβαση όταν στο 10% κλίση φας ροπαλιά. Εκει αρχίζουν οι κρίσεις συνειδήσεως...
Αυτό που συντηρεί την γοητεία του ποδηλάτου είναι κάποια καλά χιλιόμετρα (οχι κατ΄αναγκην πολλά) που να τα χαίρεσαι και κάποιοι εφικτοί στόχοι για κάθε χρονιά. Ετσι το ποδήλατο ειναι ευχαριστηση και οχι υποχρέωση όπως σωστά λένε κάποιοι φίλοι.
Φιλικά
Ο μεταλλωρύχος
Μπράβο μας! Μάνο δεν είχα αμόκ, να σε σουρώσω ήθελα! Χιχιχιχι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα καλά πήγαν, στεναχωρήθηκα για τον Πέρι γιατί για 3η χρονιά χάνει για 1 μπρεβέ την πρώτη θέση
ΥΓ. Έχει πολύ πλάκα που χαιρετιόμουν με ble-δες που δεν τους ήξερα μόνο και μόνο γιατί είχαμε την ίδια εμφάνιση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε έκτωρα, το σάββατο μου θύμησες ότι όταν θέλεις μπορείς να πας γρήγορα ένα μπρεβέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια σε όλους αλλά με έχετε κάνει και έχω σκάσει από ζήλια... Θέλω και εγω! Στο επόμενο brevet θα είμαι και εγω εκεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια σε όλους....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμμετοχή σε ένα τόσο δύσκολο μπρεβέ, είναι από μόνη της μιά υπέρβαση.
Στενοχωρήθηκα με τον Γιάννη που θέλησε να πάει στην Ιστιαία, αλλά δυστυχώς αυτά συμβαίνουν. Προσοχή λοιπόν στα σήματα (κι ο Παύλος είχε προσπαθήσει πολύ με τα σήματα).
Τα ξαναλέμε στον δρόμο.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα κάποιος με ματιασε...δεν πειράζει του χρόνου να ειμαστε καλα
από τη μια ζηλεύω,... ωραία θα ήταν να πηγαίναμε παρέα...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό την άλλη, με όλα αυτά που διαβάζω... έχει φοβηθεί το μάτι μου.
Έχετε γίνει όλοι τούμπανα.
ΜΠΡΑΒΟ σε όλους σας.
Ελπίζω στο επόμενο να γίνει ΜΠΛΕ η εκκίνηση.
Έχει πλάκα να διαβάζεις εντυπώσεις... Ενθουσιώδεις απολογισμούς από "μπρεβετοκούταβα", καταγραφές από έμπειρους, κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μείνω:
(1) Στο Μάνο το θηρίο, που κατάφερε να "εκφυλίσει" ένα από τα δύσκολα 200άρια σε απλή διαδικασία "σφραγίζω, βάζω νερό, χτυπάω δυο croissant και βουρ"! Μ' αυτό το παιδί μ' αρέσει να κάνω ποδήλατο γιατί έτσι βελτιώνομαι!
(2) Στον Περικλή, μεγάλο απόντα αλλά πάντα ΑΡΧΗΓΟ που ΣΟΦΑ ποιών, έμεινε σπίτι (γιατί η υγεία είναι πάντα, πάνω απ' όλα!)
(3) Στα νέα μέλη της παρέας που έκαναν το πρώτο τους. Μπράβο Γιώργο / Νίκο! Καλώς ήρθατε στον κόσμο των randonneur!
(4) Στους πιο έμπειρους (rafa, cosmo, pkokk, hector - ποιον ξεχνάω;) που βγάζουν τα brevet με την ...εμπειρία!
(5) Στους Ble που γίναμε πολλοί και (μερικοί) γνωριζόμαστε από τις εμφανίσεις μόνο, όπως λέει και ο Έκτωρ!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Από την επόμενη εβδομάδα (μετά και από την ανάβαση Πάρνηθας), μπαίνουμε σε περίοδο "ποδηλατικής ξεκούρασης" και προπόνησης βάσης. Θα έχουμε την ευκαιρία να τα λέμε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς στο δρόμο και θα έχουμε και κάποιες (όμορφες) εξελίξεις...
τι είναι αυτά που λες Φράνκι???
ΑπάντησηΔιαγραφή"....σε πιο χαλαρούς ρυθμούς στο δρόμο ..."
εδώ όλοι τους έχουν γίνει ΤΟΥΜΠΑΝΑ.... τι "χαλαρούς ρυθμούς"....?????
"τρεχάτε ποδαράκια μου" - "βαράτε γιατί χανόμαστε" - και άλλα τέτοια χαριτωμένα προβλέπω....
ΧΑΧΑΧΑχαχα
Θα φέρνω τον pkokkaliaris μαζί και θα βάζει τάξη! LOL!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την πλάκα, η επόμενη περίοδος θα πρέπει να είναι για χτίσιμο βάσης. Αυτό σημαίνει λειτουργία στη Ζώνη 2. Ξέρω ότι η Ζώνη 2 του καθενός είναι διαφορετική και ότι ο καθένας βγάζει διαφορετικά Watt στη Ζώνη 2, αλλά θα πρέπει να βρεθεί η "χρυσή τομή". Θα επανέλθουμε...
Περασαμε πραγματικα παρα πολυ καλα και καναμε και μια υπερβαση(προσωπικα τοσες πολλες ανηφορες μαζεμενες δεν ειχα ξαναανεβει),αυτη ειναι η πεμπτουσια των μπρεβε οπως λεει και ο Φραγκισκος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα του μπρεβε τωρα,φτασαμε στις 8 ακριβως στη εκκινηση με τον Δημητρη(cosmo)και των Γιωργο,(Μητσαρα ευχαριστουμε για ολα!),σφραγισαμε και φυγαμε κατευθειαν.Στην ευθεια πετυχαινω τον Τολη με τον κο Γεωργακουλια και μερικους αλλους ποδηλατες και συνεχιζουμε γκρουπαρισμενοι μεχρι την πρωτη αναβαση.Με κουβεντουλα,φωτογραφιες και γελια τελειωνει χωρις να καταλαβουμε και πολλα.Στην ανασυγκροτηση λεμε με τον Τολη στις 11.30 να σφραγισουμε στην Αγια Αννα και φευγουμε.
Οντως 11.30 ειμαστε στην Αγια Αννα,τιμουμε δεοντως τα ντονατς των παιδιων,βγαζουμε τις απαραιτητες φωτογραφιες(θα καθιερωθουν στα μπρεβε) και φευγουμε με σκοπο στις 2.00 να ειμαστε στο δευτερο κοντρολ.
Η ζωη τραβαει την ανηφορα,μια πολυ ομορφη διαδρομη,σχετικα δυσκολη που δεν μας κουρασε καθολου ομως αφου την πηγαιναμε ντιζελ μοουντ.Στις 2.05 φτασαμε,σφραγισαμε ,φαγαμε την σπεσιαλιτε μακαροναδα και ηπιαμε απο μιση κολα(ειχα να πιω πανω απο ενα χρονο).
Φυγαμε απο εκει με τον Τολη και τον Νικο(surfer) που αποδεικτηκε κρυφο ταλεντο,δεν τον προλαβαιναμε με τιποτα στην ανηφορα του Αγιου Γιαννη.Κατηφορισαμε μεχρι την Λιμνη ισιωμα μετα και στην διασταυρωση αριστερα.Εκει αρχισε ο γολγοθας για μενα αφου ενω ειχα πολλες δυναμεις με ειχε τσιμεντωσει η μακαροναδα και δεν μπορουσα να ανεβω οπως ηθελα.Ο οργανισμος μου ειχε αφοσιωθει στην πεψη και που ορεξη για ανηφορες μαλλον για φιδιασματα ημουν...
Το υπολοιπο της διαδρομης εγινε με οικονομια δυναμεων,κουβεντουλα,πολυ ωραια διαθεση,μυστικο κοντρολ,γιλεκα,φωτακια,μια μεγαλη κατηφορα,μια μεγαλη καρμανιολα(Ψαχνα)και τερματισμος.
Ηταν μια πολυ ωραια εμπειρια που ανυπομονω να ξαναζησω,ενα μεγαλο ευχαριστω στα παιδια στα κοντρολ,στον Τολη,στο Δημητρη(Cosmo),στο Νικο(surfer)και οσα παιδια ποδηλατισαμε μαζι.
@mano & cosmo θα επρεπε να φορατε τις μπλουζες σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να ποιους ξέχασα στο προηγούμενο σχόλιό μου: τον chris και τον tolis... Συγχαρητήρια και σας παίδες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά, αυτό το σχόλιο πρέπει να μπει σε άλλο post, αλλά ξέρω ότι όλοι διαβάζετε μόνο τα σχόλια του τελευταίου post, οπότε το βάζω εδώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα ολοκληρώθηκε ο σχεδιασμός της νέας μπλούζας. Έχει κάποιες αλλαγές σε σχέση με την προηγούμενη:
1) Λίγο πιο σκούρο μπλε, το οποίο καταλήγει σε γαλάζιο στους ώμους (αντί για άσπρο που ήταν στην προηγούμενη).
2) Το λογότυπο του σπόνσορα μπροστά πάνω δεξιά και πίσω,στο κέντρο, χαμηλά, ακριβώς πάνω από τις τσέπες.
3) Λίγο πιο άνετο κόψιμο στους ώμους / μασχάλες.
Ένα πρώτο δείγμα θα είναι έτοιμο αύριο και όλες θα είναι έτοιμες στο τέλος της επόμενης βδομάδας.
Υπολογίστε 45€ για τις χειμωνιάτικες και 35€ για τις καλοκαιρινές.