'Ενα γεμάτο ΣΚ... Με τη Ble παρέα να δίνει το "παρών", τόσο στο καθαρόαιμο ποδηλατικό κομμάτι, όσο και στο τριαθλητικό (είχατε δεν είχατε, μου το κάνατε mixed grill το club (χαχαχα).
Πέντε ήμαστε στο brevet της Λάρισας και περάσαμε πολύ καλά (αλλά δεν είχαμε θεατές να μας βγάλουν καμιά φωτό!)
Τρεις (;) ήταν στο τρίαθλο στην Ανάβυσσο και πέρασαν ακόμα καλύτερα! Πήραν και ένα βάθρο!
Δεν γράφω άλλα εδώ, θα τα συμπληρώσετε εσείς από κάτω!
Άντε να' μαστε καλά να συνεχίσουμε με την ίδια όρεξη...
αμήν....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ'οτι φαινεται ο Πετρος εχει παθει αμοκ με τα αθλητικά και καταβροχθιζει οτι βρει μπροστα του (βαθρα, χιλιομετρα, κλπ.)Αντιθετα με την (προκεχωρημενη) ηλικία του (ποιος μιλάει!!!!!) εχει κανει τον χρονο να κυλαει αναποδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου ρε Pit λεβεντη
το Ριο ντε Τζανειρο σε περιμενει
(Ολυμπιακοι 2016)
Ωραία ήταν αλλά αν γύριζαν τα πόδια από τον Πλαταμώνα ως το Παλαιό Παντελεήμωνα θα ήταν καλύτερα. Πάντως έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος και από εμένα και από τις κρέμες Παλαμά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ευχαριστώ στον Άνεμο και τον πυρήνα της Λάρισας.
ΥΓ δυστυχώς έγινε και το ατύχημα. Θέλει προσοχή το γκρουπ, ειδικά αν δεν έχεις εμπειρία με τα άτομα που το απαρτίζουν
Brevet Λάρισας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και όλοι οι υπόλοιποι ήταν φειδωλοί στις δηλώσεις τους...θα κάνω εγώ μία μικρή περιγραφή...έχουμε λοιπόν:
Άλλο ένα brevet για φέτος τελείωσε επιτυχώς.
Μία όμορφη διαδρομή η οποία περιλαμβάνει 2 αναβάσεις (και τις καταβάσεις τους βεβαίως), ένα παραλιακό ισάδι με μερικά ανηφοροκατηφοράκια που μπορούν να σε κουράσουν αν δεν τα προσέξεις, κι έναν παράδρομο εθνικής για τα τελευταία 40 χλμ. Συνολικά υψομετρικά στα 2.600m τελικά.
http://ridewithgps.com/trips/892204
Ξεκινήσαμε όλοι μαζί γκρουπαρισμένοι (χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια συνεννόηση) με χαλαρούς ρυθμούς μέχρι την 1η ανάβαση. Κάπου στο ενδιάμεσο, όπως προαναφέρθηκε, έγινε το κακό. Γκρουπ 60 ατόμων, μία ρόδα, ένα μικρό τσικ και ξαφνικά 5-7 ποδήλατα βρεθήκαν το ένα πάνω στο άλλο.
Σταματήσαμε όλοι μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση και να επιβεβαιωθεί αρχικά, ότι δεν υπάρχει σοβαρός τραυματισμός. Συνεχίσαμε κάπως παγωμένοι σε πιο μικρά γκρουπάκια όπου τελικά μετά από καμιά 10ριά χλμ είχαν ξαναγίνει 1 μεγάλο. (Τα υπόλοιπα σχετικά με το πέσιμο είναι ψιλολεπτομέρειες. Ποιος φταίει μη με ρωτήσετε. Δεν παίζει και ρόλο τελικά. Η ουσία είναι ότι πρέπει να το θυμόμαστε στο μέλλον και να βάζουμε μία φωνή για να γίνουμε 2 ή 3 μικρότερα γκρουπάκια με σαφώς λιγότερες πιθανότητες ατυχήματος. Κατά τ άλλα κρίμα, γιατί κάποιοι αντί για βόλτα, έκαναν (έστω και προληπτικά) επίσκεψη σε νοσοκομείο, νομίζω ο Πατέλος έσπασε σκελετό (το λέω με κάθε επιφύλαξη) και γενικότερα τους βγήκε λίγο ξινό.)
Λίγα μέτρα λοιπόν πριν ξεκινήσει η 1η ανβ, ο Βαγγέλης Τασ. (Vagtas) είπε το θεικό: " Λοιπόν, λέω τώρα στην ανηφόρα να ξεκινήσουμε σιγά-σιγά και μετά να κόψουμε!"
Μερικά γέλια ακούστηκαν και μετά από λίγα δευτερόλεπτα πολλοί ταυτόχρονοι μεταλλικοί ήχοι από αλυσίδες που αλλάζαν δίσκους. Το μήκος της ανηφόρας 11 χλμ περίπου με καλές κλίσεις που αν θυμάμαι καλά έφτασαν στιγμιαία μέχρι 13%. Εκεί ήταν και η τελευταία φορά που είδα το μπουλούκι-γκρουπ.
Στα μισά της κατάβασης μας περίμενε το 1ο κοντρόλ. Και τι δεν είχαν τα παιδιά. Κρέμες Παλαμά (σχεδόν παγωμένες), Μπανάνες, Κρουασάν, νερό.. πολύ οργάνωση. Εύγε!
Ναι ο Φραγκίσκος έφαγε τελικά ΚΑΙ την κρέμα του Κοκκαλιάρη!
Ακολούθησαν τα ανηφοροκατηφοράκια και η παραλιακή βόλτα στο Νομό Λαρίσης η οποία έπιασε και το νομό Πιερίας. Στον Πλαταμώνα έγινε στάση για μακαρονάδα μαζί με τον Περικλή και τον Φραγκίσκο και μετά ξεκινήσαμε αυτή τη μεγάλη ανάβαση για την Καλλιπεύκη. 23-24 χλμ στο σύνολο. Τα πρώτα 9 με καλές κλίσεις και τα υπόλοιπα ανηφορικά μεν, (πιο) βατά δε.
Το μαγικό με αυτή την ανάβαση είναι ότι ουσιαστικά ποδηλατείς μέσα στο δάσος. Οπότε ήλιος και ζέστη δε σ ενοχλούν, και ταυτόχρονα χαζεύεις και το χαρισματικό Ελληνικό τοπίο, όταν ανάμεσα από τους πανύψηλους κορμούς των δέντρων διακρίνεις μία καταγάλανη θάλασσα.
To be continued...
...Season 2
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκολούθησε το κοντρόλ (πάλι πλήρως οργανωμένο από φαγητό) και μετά κατάβαση με "υπερηχητικές" ταχύτητες για Γόννους.
Εδώ να πω πως βρήκα ΠΟΛΥ επικίνδυνα τα μοσχάρια που ήταν μέσα στη μέση του δρόμου, μιας ουσιαστικά αποτελούσαν κινούμενους τοίχους. Ένα μάλιστα με αγριοκοίταξε, και ομολογώ πως έκανα λίγα κακά μου, φοβούμενος μη τυχόν και μου κάνει πέσιμο περνώντας από δίπλα του.
Μερικά χλμ πιο κάτω είχαμε την ευκαιρία να ποδηλατίσουμε μαζί με άγρια άλογα τα οποία έτρεχαν μαζί μας για μερικά μέτρα. Εμείς στο δρόμο, αυτά στα χωράφια.
Εκπληκτικές εικόνες. – Εικόνες Brevet!
Ακολούθησε η μονοτονία του παραδρόμου της Εθνικής (κακά τα ψέματα όλοι οι παράδρομοι μονότονοι είναι) η οποία έσπασε με τι άλλο... με τι άλλο... Μα με τον "Οίκο Εποχής" !!!!
Πάλι καλά δεν πήρε το μάτι μου κανέναν σταματημένο εκεί.... (Όχι ότι θα κάρφωνα βεβαίως!!!)
Στον μονότονο λοιπόν παράδρομο ακολούθησαν συνεχείς αλλαγές (ήμουν μαζί με τον Frankie) για να φτάσουμε στη Λάρισα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Είχαμε περάσει πλέον στη φάση του "Θέλω να τελειώσει".
Στον τερματισμό ωραίο κλίμα και πολύ ωραίο μιλφέιγ Κωνσταντινίδη από τη διοργάνωση. Καλά ρε ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ...που το ξέρες?
Άλλο ένα όμορφο Μπρεβέ είχε λάβει τέλος.
Του χρόνου με το καλό θα δώσω ξανά το παρόν στην εκκίνηση και προτείνω κι σε όλους όσους δεν το έχουν κάνει να το προσπαθήσουν. Αξίζει.
Μία φωτογραφία τράβηξα όλη κι όλη. Είναι σχεδόν στην κορυφή της 2ης ανάβασης (Καλλιπεύκη).
http://img99.imageshack.us/img99/6654/img20120901154857.jpg
ΥΓ: Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά του 3άθλου. Ομολογώ πως θα ήθελα κι εγώ να έχω λάβει μέρος.
Να και ο δικός μου απολογισμός...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://frankiebicycle.blogspot.gr/2012/09/brevet.html
Λοιπόν, διαβάστε το δικό μου για περίληψη και μετά κάντε οπωσδήποτε επίσκεψη στο blog του Φράνκι για ενδελεχή ανάλυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡισπέκτ στον συγγραφέα.!
Από το τρίαθλο του Σαρωνικού, θα μου μείνει αξέχαστη η εικόνα να πηγαίνω σκοτωμένος τα τελευταία 1000 μ. τρέχοντας στο τερματισμό και να με ακολουθούν στην ανάσα μου τρεις φίλοι με τα ποδήλατα και να με ενθαρρύνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα πολύ συγκινητικό, εάν λάβετε υπ' όψη ότι συνοδεία ενός μόνο ατόμου είχαν οι 3-4 πρωταθλητές του τριάθλου.
Σκηνές συμπαράστασης σε κάθε μας πέρασμα περισσότερο σημαντικές από τον ίδιο τον αγώνα.
Κατά τ' άλλα θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη αθλητική μου εμπειρία για το 2012 μαζί με το σιρκουί στο κωπηλατοδρόμιο.
Ένταση, αδρεναλίνη στο φουλ, επιλογές άλλες λάθος και άλλες σωστές που συγκρούονται (ευχαριστώ Αλέξανδρε για τις πολύτιμες συμβουλές σου!),...κανονικό παιχνίδι ποκερ!
Έχω να κάνω πολλά σχόλια για την διοργάνωση, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των τριαθλητών (οι οποίοι είναι μια κλειστή κάστα), το τρόπο που αγωνίζονται, τη συμμετοχή των πολλών ποδηλατών, τις σωστές και λάθος επιλογές μου και την δυνατότητα να συμμετέχουμε στο ομαδικό (σαν ble ομάδα) με μεγάλες αξιώσεις.
Προτιμώ όμως να τα αναλύουμε στο χαβαλέ πάνω σε κάποια σπαστική ανηφόρα, ή σε έναν βαρετό παράδρομο σε ένα από τα επικείμενα brevet.
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά!
ΣΤΙΓΜΙΌΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΑΘΛΟ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την έναρξη:
1. Τρελή πασαρέλα από κορυφαία ποδήλατα ΤΤ και καλογυμνασμένα κορμιά.
2.Παρέες εδώ, παρέες εκεί...ευτυχώς δεν ανήκω στους ελάχιστους μοναχικούς.
3.Ακούω γύρω μου κάποιους να παραμιλάνε,...απαριθμούν τα απαραίτητα στη ζώνη αλλαγών.
Από το κολύμπι:
1.Ακούω το σύνθημα να πέσει όποιος θέλει ζέσταμα.Πέφτω και κολυμπάω πολύ χαλαρά μέχρι τις σημαδούρες για να γνωρίσω τη διαδρομή.Ακούω μία φωνή από κάποιον σε ένα κανό να μου λέει 'φίλε προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις'.Βγαίνω αγχωμένος και λαχανιασμένος.
2.Κολυμπάω μέσα σε αφρισμένα νερά για πολύ ώρα.Κάποιος μου πιάνει επίμονα τις πατούσες.
3.Βγαίνω στη ζώνη αλλαγών, οι κάλτσες και η μπλούζα μου δεν μπαίνουν με τίποτα σε βρεγμένο κορμί.
Στο ποδήλατο:
1.Περνάω συνεχώς κάποιους σε κατηφορικά και ίσια κομμάτια, με περνάνε με το χαρακτηριστικό θόρυβο κάποια ΤΤ.
2.Στη στροφή στο τέρμα κάθε κύκλου με περιμένουν με έξαλες φωνές και χειρονομίες Χρήστος, Γιάννης, Κοσμάς, John...;Έχω σίγουρα τους περισσότερους funs στον αγώνα!
3.Μου βγαίνει συνεχώς να κάνω κολλητήρι, αλλά απαγορεύεται να πάρει.
4.Νιώθω πίεση και δεν ξέρω αν πρέπει να πιέσω περισσότερο και πόσο.
Στο τρέξιμο:
1.Βάζω παπούτσια, με δυσκολία τα σφίγγω, γόρδιος δεσμός, και προσπαθώ να τρέξω.Μάταια... τα πόδια δεν ανοίγουν.
2.Μετά από 500 μ. με φτάνει ο Αλέξανδρος με περισσότερη ενέργεια και μου δίνει οδηγίες.Απορώ πως μπορεί και μου μιλάει.Αποφασίζω να πάω μαζί του για να με τραβήξει.Τα κατάφερα μόνο για 300 μ.
3.Τι βαρετά θεέ μου τα τελευταία 1000 μ.Εμφανίζονται δίπλα μου 2 ποδήλατα με το Χρήστο και το John να με εμψυχώνουν με δυνατές φωνές...πολύ pro φάση...
4.Πλησιάζοντας τον τερματισμό περνάω τον μπροστινό μου και σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να τερματίσω εντελώς σαν ρετάλι...
Στον τερματισμό:
1.Στηρίζομαι στα πόδια μου...ελέγχω την αναπνοή μου και αισθάνομαι κάποια χτυπήματα στη πλάτη.Δεν έχω κουράγια να γυρίσω.
2.Μετά από 5 λεπτά, πλακίτσα με τόσους φίλους γύρω μου...ντουζάκι, δωρεάν μασάζ και κερασμένος καφές από τον Αλέξανδρο να με περιμένει...
ΑΠΟΛΑΥΣΗ!!!
Γεια σου Πετρο Χαρπαλη
ΑπάντησηΔιαγραφήτου Τριαθλου μαχητή
του Ομιλου μας καμαρι
που 'χει τετοιο παλικαρι.
Ταρατατζουμ, ταρατατζουμ
Σπόνσωρ ο ιαμβικός.
Στιγμές από την έξαψη του αγώνα. Πάντα ζωντανές να είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε ρε σεις! Θέλουμε φωτό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή