Θα υπάρξουν σίγουρα αρκετές επιλογές για το ΣΚ που έρχεται...
Σας θυμίζω την πρώτη, ήδη κανονισμένη: ΦΠΑ ride
Δηλώστε παρουσία, είτε εδώ (στο blog, με σχόλιο κάτω από τη σχετική ανάρτηση), είτε στο Facebook.
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα!
Άλλη μία επιλογή θα είναι αυτή λίγων εκλεκτών από τους μπλέδες, που θα επιχειρήσουν στη διαδρομή σείριος-λάρισα (!) μετ'επιστροφής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό δρόμο, μάχιμοι.
Τι έγινε παιδιά, δεν θα κατέβει αύριο κανείς ή όσοι πάνε θα ακολουθήσουν το ΦΠΑ ride στις 08.00 ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΠΑ, από Βουλιαγμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λέμε αύριο στο ΦΠΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω θα προτιμούσα το τρένο των 8.30
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ειναι κανεις άλλος?
Τώρα μπήκα στο site και είδα τις συμμετοχές για το 600αρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη επιτυχία παιδιά! Και καλα κουράγια στους οργανωτές...
Εύχομαι να πανε ολα καλα!
Μπορεί να είμαι εγώ αν δεν προλάβω των 08.30, γιατί δεν βλέπω ενδιαφέρον για 08.30.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρε θα είμαι 8:30 στο μπλε με κατεύθυνση προς Σούνιο, αν ενδιαφέρεται κάποιος άλλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το έχω υπόψιν μου αλλά όχι για Σούνιο, γιατί το απόγευμα ήμουνα στην πισίνα. Θα προτιμούσα μια λίγο σβέλτη βόλτα μέχρι Ανάβυσο και φυσικά καφέ Σαρωνίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν κι εγώ 08.30. Έτσι κι αλλιώς θα τουςπιάσουμε τους άλλους πιο κάτω ή στν καφέ που θα ήθελα να πιώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο δρομο στους 600αριδες μας!Εγω λεω να παω μεχρι Παχη με 2 φιλους + τον Ορφανιωτη που εχω να δω καιρο.Αν καποιος αλλος θελει κατι ετσι για αλλαγη,8:15 θα ειμαστε Θηβων και Πελασγιας,στο Περιστερι.
ΑπάντησηΔιαγραφή08.30 Μπλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετίστε τον ταμία σας, που φέρει πλέον τον τίτλο του super randonneur.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά κάνει και μετά δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι είναι "αγωνιάρης" χαχαχα...
ΔιαγραφήΘερμά συγχαρητήρια στο dimzaf (ταμία μας) αλλά και σε όλους τους ΜΠΛΕ-δες που έφεραν σε πέρας αυτό το κατόρθωμα των 600+ χλμ.! Απλά chapeau!
Συγχαρητηρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μπρεβετιαρςς και αγωνιαρςς!!
Είχε προηγούμενα με το μπρεβέ από πέρισυ και του άλλαξε τα φώτα φέτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ λοιπόν και εις άλλα με υγεία, επίσης και σε όσους το τόλμησαν και το έβγαλαν εις πέρας,ΜΠΡΑΒΟ σας ρε μάγκες!
Απλά ΜΠΡΑΒΟ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήRespect σε όλους τους 600αριδες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετα την εμπειρια του περσινου 600αριου ειχα πει οτι δεν θα ξαναπηγαινα σε τοση μεγαλη αποσταση παροτι ειχε βγει πολυ ανετα,στο ρελαντι βεβαια... ποτε μη λες ποτε λοιπον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το που πρωτοβγηκε το φετινο προγραμμα των μπρεβε η αληθεια ειναι οτι γλυκοκοιταζα το Ελευσινα-Λεωνιδιο και κατι βολτες εκει γυρω με επιστροφη Ελευσινα μεχρι να βγει 600χλμ.Τελικα αυτο το μπρεβε δεν εγινε ποτε και στη θεση του μπηκε το γνωστο Σειριος-Λαρισα-Σειριος!Το αφησα στο πισω μερος του εγκεφαλου μου μεχρι να περασει ο καιρος και να ερθει η βδομαδα των δηλωσεων συμμετοχης.
Ο καιρος του μπρεβε ηρθε αλλα δεν προβλεποταν καλος,αλλα ελεγαν οι προγνωσεις...βροχες και καταιγιδες μεχρι και χαλαζια εδιναν...
Δεν το πολυσκεφτηκα ηθελα να παραβρεθω στο Σειριο να ποδηλατισω με τα φιλαρακια μου και οσο παει,το πολυ πολυ αν εβλεπα οτι δεν θα περναγα καλα θα πιεζομουν μια,δυο η"το πολυ τρεις-τεσσερεις ωρες και θα πηγαινα σπιτακι μου!
Το πρωι του Σαββατου ειχε πολυ πρωινη εγερση,πολυ καλο πρωινο και γρηγορο φορτωμα των καρατσεκαρισμων εξοπλισμων,τρεις μερες τα ετοιμαζα...
Φτασαμε στο Σειριο με τον Τασο,συγκατοικο απο εδω και περα,ξεφορτωσαμε,ετοιμαστηκαμε,σφραγισαμε και γρηγορα φυγαμε με τον Εκτωρα και ενα αλλο παιδι.Καλα θα περασουμε σκεφτομουνα και αρχισαμε δυναμικα πεταλι με πολλα μπλα μπλα με τον Εκτωρα.Γρηγορα βρεθηκαμε 4 δυαδες με τον Αλεκο,τον Βασιλη Πετροπουλο,τον Παναγιωτη,τον συγατοικο και δυο αλλα παιδια δικους μου γνωστους απο αλλα μπρεβετακια.
Ο Εκτωρας εκανε το κοουτσιγκ για τις αλλαγες και το ρυθμο και καταπιναμε τα πρωτα χιλομετρα αμορφα.Οποιος μας κολαγε δεν τον αφηναμε να μπει μπροστα απο τις 4 αυτες δυαδες.Στον αγιο κων/νο φτασαμε χωρις να το καταλαβουμε,αν εξαιρεσουμε δυο φουιτ του Βασιλη,σφραγισαμε απο το πρακτορειο της ελενικ σι γουεις φαγαμε κατι και φυγαμε γρηγορα για Λαμια και μετα Δομοκο.
Πηγαινωντας προς Λαμια εβλεπα μαυριλα πανω απο κατι βουνα αλλα ξεκολαγα απο σκεψεις τετοιου τυπου γιατι δεν σε πανε μπροστα.Οπως και να εχει καναμε ενα ανεφοδιασμο γρηγορο απο Λαμια και ξεκινησαμε την αναβαση Δομοκου ο καθενας με το ρυθμο του,εγω κολησα με το Βασιλη και τα λεγαμε καλα,προς το τελος της,λιγο πριν το βενζιναδικο μπηκαμε μεσα στα συννεφα,συνεχισαμε να τα λεμε καλα πιανουμε και τον συγκατοικο πιο περα και αρχιζουν κατι ψυχαλες,ψιλοπραγματα σκεφτομαι...βαζουμε αδιαβροχα και συνεχιζουμε προς το κοντρολ,η βροχη δυναμωνει αλλα δεν προλαβαινει μπαινουμε στο εστιατοριο που ηταν το κοντρολ και ριχνει καρεκλες,ο Εκτωρας προλαβε και το χαλαζι...
Τρωμε πολυ καλα περιμενουμε να περασει η βροχη και φευγουμε,ως δια μαγειας μεχρι και ηλακο εβγαλε στο δρομο.Η διαδρομη αυτη μετα το Δομοκο ειναι μικτη με ευθειες,κατηφορες και τρια ανηφορακια υπουλα,τα δυο τα θυμομαστε με τον Εκτωρα το ενα το ειχαμε ξεχασει.Τσουλαγαμε καλα και βασικα μεναμε και γκρουπαρισμενοι στις ανηφορες!Τους πρωτους που γυρνουσαν τους συνανατησαμε ακριβως στο ιδιο σημειο με περισυ και ηταν μεσα και ο Ζαφ!ωραιος ο σκυλος σκεφτομουνα,για εμας ο προγραματισμος παρεμενε ιδιος απο την αρχη 15 ωρες η'λιγο λιγοτερο τα 300 και 34-35 ωρες στην καλυτερη τα 610.Το μονο που με προβληματιζε επειδη ενιωθα ζεστος ηταν αν θα επρεπε να βαλω το θερμαλ ζερσευ για την επιστροφη κατω απο το ορμπεα.που να ηξερα τι θα γινοταν...
Φτασαμε Λαρισα με αναμενα φωτακια κλασικα και πηγαμε στον Ανεμο απο τους πεζοδρομους με μικρο δισκο να δουμε λιγο κοσμο!Ο ανθρωπος στον Ανεμο μας εφτιαξε οπως παντα τρομερα,φαγαμε τα σουβλακια μας,ηπιαμε το καφεδακι μας,ψωνισαμε για το δρομο ντυθηκαμε(εγω εβαλα τελικα το μακρυμανικο θερμαλ,ο Εκτωρας εφημεριδες απο μεσα και ο συγκατοικος το κοντο κολαν,εννοειται χωρις πατζακια!!!...)
η επιστροφη ειναι αλλου παπα ευαγγελιο.
Αναμένουμε το επόμενο ευαγγέλιο παπα-ντούρασελ. Και βέβαια υποβάλω τα σέβη μου σε όλη την παρέα. Βεβαίως και στους γρήγορους. Βεβαίως και ζηλεύω!! Μικρή παρηγοριά η επερχόμενη Τρίπολη.
ΔιαγραφήΠαπαγιατρουδάρα, δε φταίω εγώ τόσο πολύ που δε σας μνημόνευσα κι εσάς ωσάν επινίκειο σύνθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ (και οι σύντροφοί σου) είσαι αθόρυβος. Ετοίμασες το χτύπημα χωρίς δηλώσεις και εκεί που δεν το περιμένει κάποιος, αιφνιδιάζεις και αφήνεις στον τόπο όποιον τολμήσει να σε αγνοήσει. Μία από τα ίδια και πέρυσι. Πού να μη σε πονάγαν και τα γόνατα, παπα-σιγανό ποταμάκι!
Συγχαρητήρια σε όλους σας. Σας κοιτάω από μακρυά με το κυάλι, γιατί είστε πολύ μπροστά.
Πάντα ωραίος και ακριβοδίκαιος!!
ΔιαγραφήΕνα μεγαλο μπραβο σε ολους οσους το τολμησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήRespect!!!
Συγχαρητήρια!!!, αλλά θέλω κι άλλες περιγραφές...
ΑπάντησηΔιαγραφήεκπληκτικοί!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή Πέμπτη είναι αργία, βάλτε και μια πρωινή βόλτα για όσους θέλουν, πέρα από την Τετάρτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πρωτοπεί κανείς γι αυτό το brevet...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα λοιπόν κάτι χρωστούμενα από πέρσυ όταν το παράτησα στο 270χλμ για λόγους ανωτέρας βίας...
Φέτος ήμουν αποφασισμένος εδώ και καιρό. Μάλιστα έλεγα....: Και καρέκλες να ρίχνει... θα πάω...
Που να φανταστώ ότι ακόμα και οι καρέκλες είναι λίγες...
Ξεκινήσαμε λοιπόν ένα μεγάλο γκρουπάκι περίπου 20+ ποδήλατα, το οποίο σταδιακά μέχρι τη Λαμία χαιρέτησε κάποια από τα μέλη του.
Ήταν φανερό ότι ο ρυθμός ήταν ένα τσικ πάνω. Όχι δυνατός, αλλά ένα τσικ.
Αν θυμάμαι καλά μέχρι τη Λαμία πήγαμε σχετικά στεγνοί, αν εξαιρέσουμε κάτι χαζοψιχάλες(στην Αθήνα θα τις έλεγες βροχή). Ανεβήκαμε το Δομοκό συντηρητικά (όπως νομίζω είναι και το σωστό) φάγαμε αεροπλανική μακαρονάδα στο κοντρόλ και βρεθήκαμε να κατεβαίνουμε την κατηφόρα μαλιοκούβαρα. Τον ξέφρενο αυτό ρυθμό διέκοψε μία τρελή καταιγίδα η οποία διήρκεσε για 15 λεπτά. Βεβαίως δε σταματήσαμε, δεν θα είχε κανένα νόημα. Εξ άλλου δεν είχαμε που να ‘’κρυφτούμε’’.
Είχαμε μείνει πλέον 8 στο γκρουπ. Συνεργαστήκαμε σωστά, κάνοντας αλλαγές, εκμεταλευτήκαμε την αντοχή του Ν.Κωσταντόπουλου ο οποίος κουβάλησε λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους, οι στάσεις μας ήταν λιτές κι έτσι τρώγοντας βεβαίως κι άλλο νερό ...18.20 φτάσαμε στη Λάρισααααα.... (κάναμε βέβαια 2-3 στάσεις για να φουσκώνουμε το λάστιχο της Βασιλικής το οποίο μετά από 2 αποτυχημένες αλλαγές σαμπρέλας συνέχιζε να μας ‘’πουλάει’’)
Εκεί μας περίμεναν ο Παναγιώτης (Άνεμος) και πολλά άλλα παιδιά. Πραγματικά, μόνο που δεν μας έκαναν μασάζ. Για να μην πω τίποτε άλλο...
Μακαρόνια, μπανάνα, πατατάκια, κρουασάν, νερό. Καρέκλες για να κάτσουμε. Τραπέζι για να φάμε.Φωτογραφίες. Και πολλά χαμόγελα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς?
19.00 αναχωρούμε από Λάρισα. Και ξεκινάει το πανηγύρι.!
Η μία μπόρα πίσω από την άλλη λέμε. Non-stop.
Οι αλλαγές στο γκρουπ συνεχίζονται και ο ρυθμός παραμένει καλός.
Η ώρα περνάει όμως, τα χιλιόμετρα φτάνουν στα 360 και η νύχτα, η δροσούλα και η κούραση κάνουν το κρύο πιο έντονο.
Ο Δομοκός είναι πάλι μπροστά μας. Οι μισοί επιλέγουν μία 5λεπτη στάση. Οι υπόλοιποι ανεβαίνουμε σιγά-σιγά.
Ο Γιώργος έχει κουραστεί και μου λέει να συνεχίσω για να κάνει μία μικρή στάση. Βεβαίως και δεν τον αφήνω μόνο του. Που να τον αφήσω άλλωστε? Στο Δομοκό? Ευκαιρία και για μένα να χτυπήσω το 2ο και τελευταίο τζελάκι του brevet. Εξ άλλου σε τέτοιες αποστάσεις η χημεία δεν κάνει και καμιά ιδιαίτερη δουλειά. Η κατάσταση θέλει κανονικό φαγητό. Μακαρόνια, τοστ, σάντουιτς, κριτσίνια, τυρόπιτες μπλα..μπλα...μπλα...
.....συνέχεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατεβαίνοντας το Δομοκό (ευτυχώς με στεγνό οδόστρωμα) το κρύο έγινε εντονότερο. Στη Λαμία ήπιαμε καφέ, ξαναφάγαμε βεβαίως, βάλαμε αλουμινοκουβέρτα και βουρ για λίγο ακόμη κρύο και βροχή. Σε αυτό το σημείο ‘’διώξαμε’’ το Νικολάκη τον Κωσταντόπουλο, τη Βασιλικούλα και τον Κεντέρη τον Μυτηλινιό. Τους είχαν μείνει φανερά περισσότερες δυνάμεις από εμάς. Θα σερνόμασταν μόνοι μας από δω και πέρα.
Οπότε είμαστε πλέον 5. Αυτοί που τελικά θα τερματίζαμε παρέα: Εγώ, ο Παγώνης, ο Βολιώτης (aka Blackdog) ο συνονόματος ο Πικραμένος και ο GeoTsek .
Λίγο μετά το χωματόδρομο και το cyclocross επιστράτευσα ξανά την αλουμινοκουβέρτα. Αααα...ναι ... στο κοντρόλ, στο ‘’Revoil-140’’.
Έβγαλα τις κάλτσες και τις αντικατέστησα με αυτή. Τα πόδια μου ήταν πραγματικά σε άθλια κατάσταση. Το ίδιο έκαναν και οι άλλοι. Κάναμε την αλουμινοκουβέρτα τεμάχια και βάλαμε παντού. Μέχρι και στο κεφάλι, κάτω από το κράνος. Μεγάλη εφεύρεση!
Να μην τα πολυλογώ....φάγαμε και ξαναφάγαμε βροχή, αλλά το σουρεάλ σκηνικό κορυφώθηκε στην ευθεία της Θήβας. Και πόσες φορές δεν έχουμε περάσει από κει. 300άρια, 400άρια...
Τέτοιος κόντρα αέρας ...ΔΕΝ έχει ξαναβγεί.
Και σα να μην έφτανε αυτό ο κόντρα αέρας συνέχισε ακόμα πιο έντονος στον παράδρομο της Εθνικής (στο Ύπατο).
Και σαν κερασάκι, λες και δεν είχαμε βραχεί αρκετά τόσες ώρες, πιάνει άλλη μία μπόρα που κυριολεκτικά μας ξέσκισε.
Ήταν η πρώτη φορά που (αναγκαστήκαμε) σταματήσαμε και μπήκαμε κάτω από υπόστεγο. Άνοιξαν οι ουρανοί ρε παιδί μου.
Ξανακαβαλήσαμε όμως με ακόμα περισσότερο πείσμα και ξεκινήσανε και κάποιες κόντρες στα ανηφοράκια. Ο πεινασμένος ...καρβέλια ονειρεύεται... χαχαχα...τρομάρα μας ... θέλαμε και ‘’ανοίγματα’’... Σουρεάλ καταστάσεις είπαμε.!!!
Μετά από 28 ώρες και 45 λεπτά φτάσαμε στο Σείριο όπου μας υποδέχτηκαν με το Καζαμπακέικο, ο Μαιστράλης κι ο Κεσίνης. Πραγματικά ένιωσα ότι ξαναγύρισα στον πολιτισμό. Με τόσο ταλαιπωρία που είχαμε φάει νόμιζα πως ήμουν κάπου αλλού, πως έλειπα σε μέρη άγνωστα... Σούρωμα λέτε? Χαχα...
Όπως και να χει πρόκειται για ένα μπρεβέ που θα μου μείνει αξέχαστο. (φαντάζομαι ισχύει για όλους)
Τελικά όπως αποδυκνείεται σχεδόν κάθε φορά (όχι μόνο στα μπρεβέ, αλλά και στη ζωή) οι δυσκολίες και η υπερπήδηση αυτών είναι το στοιχείο που σε ικανοποιεί και σε κάνει δυνατότερο κι ευτυχισμένο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους 8 της ποδηλατικής παρέας, για τη συνεργασία, την κατανόηση, την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη
.
Ένα μεγάλο επίσης ευχαριστώ για όλα στον Παναγιώτη στη Λάρισα. (αν και το ευχαριστώ είναι μάλλον λίγο...)
ΘΕΡΜΑ συγχαρητήρια σε όλους όσους τόλμησαν έστω και να καβαλήσουν το ποδήλατό τους το Σάββατο το πρωί.
Το αν τερμάτισαν ή όχι, ή ‘’σε πόσες ώρες’’ είναι απλά λεπτομέρεια.
"Τελικά όπως αποδυκνείεται σχεδόν κάθε φορά (όχι μόνο στα μπρεβέ, αλλά και στη ζωή) οι δυσκολίες και η υπερπήδηση αυτών είναι το στοιχείο που σε ικανοποιεί και σε κάνει δυνατότερο κι ευτυχισμένο. "
ΔιαγραφήΑφού είσαι καλοπερασάκιας, παραδέξου το. Γι'αυτό πήγες, κατά ένα μεγάλο ποσοστό.
Δημήτρη και πάλι συγχαρητήρια. Όσο πιο δύσκολο είναι το εγχείρημα τόσο πιο μεγάλη είναι και η ικανοποίηση και πιο πλατύ το χαμόγελο.
ΑπάντησηΔιαγραφή