Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Τριήμερο Αγίου Πνεύματος

Αυξάνονται οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και δε σας προλαβαίνω εύκολα :-)

Σάββατο 2/6:
  • Εκκίνηση από Ble στις 8:30 για Σαρωνίδα τουλάχιστον, ίσως και για Σούνιο για κάποιους, και επιστροφή. Χαλαρό στροφάρισμα για όλους.
  • Παίζει και καφές ;-) 
  • Απόγευμα, στις 15:00, έχει ανάβαση Υμηττού για όποιον θέλει να παρακολουθήσει / χειροκροτήσει
  • Επίσης υπενθυμίζω ότι το Σάββατο το πρωί είναι η εκκίνηση του brevet 600 χλμ. Αθήνα - Λάρισα - Αθήνα (για να μην ξεχνιόμαστε!)
  • Τέλος, στις 17:00 έχει προπόνηση στο Ελληνικό (κυκλική διαδρομή 5 χλμ. κατάλληλη για διαλλειμματικές, τέμπο κλπ.)
Κυριακή 3/6
  • Δυναμική Ble παρουσία στον αγώνα της ΠΕΠΑ στη Β. Εύβοια. Καλή επιτυχία σε όλους!
  • Περιμένουμε τον τερματισμό των ηρώων του brevet (πάλι για να μην ξεχνιόμαστε!)
  • Αν κάποιοι θέλουν να οργανώσουν κάτι πρωινό στην παραλία, παρακαλώ να ενημερώσουν.
  • Πιθανόν να "παίξει" και ανάβαση Πάρνηθας (Κατσιμίδι) με την ΑΕΚ, αλλά θα το ξέρω αύριο το βράδυ σίγουρα (αν "παίξει", θα είναι με εκκίνηση από Σμηνίτη στις 9:00)
Δευτέρα 4/6
  • Η πρόταση (μου) είναι για εκκίνηση στις 9:00 από Σμηνίτη με σκοπό αναγνωριστική 100άρα στην (υποψήφια) διαδρομή του 1ου Ble Challenge 100. Αλλά μάλλον πρέπει να εξασφαλιστεί η παρουσία του DS (Christos) για να γίνει αυτό, οπότε περιμένω επαλήθευση!
Ξεχνάω κάτι;

34 σχόλια:

  1. είμαι από αυτούς που δουλεύουν Δευτέρα...

    επειδή όμως την έχουμε δει πολλές φορές τη διαδρομή δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα.
    μπορείτε όμως κύριε προϊστάμενε να σημειώσετε τα θέματα που θέλετε να συζητήσουμε και να τα συζητήσουμε... μια και θα τα έχετε φρέσκα στο μυαλό σας..

    νομίζω ότι τα οργανωτικά είναι αυτά που χρειάζονται λύσεις, η διαδρομή είναι καρατσεκαρισμένη σε επίπεδο 'διαδρομής', εκκίνησης-τερματισμού και κοντρόλ. θα τα πούμε όμως και στο τηλ και από κοντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το ρεκορ στον Υμηττό είναι του O'Brien της SP (το είχε ο Νεόφυτος πριν, με κάτι δευτερόλεπτα περισσότερα)..... ίσως φέτος δούμε νέο ρεκόρ μια και δεν περιμένουμε καθόλου αέρα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μέσα για το αυριανό πρόγραμμα.
    Κι αν υπάρξει όρεξη από την παρέα (το βλέπουμε επιτόπου) πάμε Ανάβυσσο-Άγ.Κων/νο-Συντερίνα-Κερατοβούνι.

    Όσο για τα ρεκόρ του Υμμητού...
    Σιγά τα Ωά!
    27 λεπτάκια .... ανάβαση...
    Τα χω για πρωινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με προσβάλεις!

    Δεν είμαι του αυτοκινήτου. Για μηχανάκι μιλάμε πάντα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με το μαλακό, μην κόψεις κάνα σκελετό.
    Τέτοια μηχανηκάρα, πώς μου ξέφυγες; (μην το ψάχνετε, για χαλάρωμα πριν το γύρο τα γράφω αυτά..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πράσινος για αύριο και αναβαθμισμένος για ανηφόρες ... (αγρια κατάσταση). Οπότε μέσα για ανάβαση να δοκιμάσω το setup ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για αναβασεις να με συμβουλευθειτε καθότι ειμαι και ειδικός .......(γέλια....)

    Ο (παρανοησας) Σπόνσωρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαύρος για αύριο, αλλά μη σας απογοητεύσει αυτό (χοχοχό). Μάλλον θα σας δω στο φέρρυ μπουάτ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά σήμερα κ ιδιαιτέρα τους 3 που το πήγαμε μέχρι τέρμα για την υπομονή τους. Ήταν μεγάλη η βόλτα κ μετά από πολύ καιρό για μένα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ωραία βόλτα σήμερα.
    οι 4 συνέχισαν για Σούνιο και οι υπόλοιποι γυρίσαμε για Αθήνα όπου συναντήσαμε και JEAN.
    μαζί μας ήταν η Φωτεινή και ο Πάνος φίλοι του Yelowbird.
    μια χαρά!!!

    είδαμε και χρονόμετρο Υμηττού με τους συνήθεις υπόπτους.....
    πα...πα... ορισμένοι πίνανε αίμα....

    αύριο Εύβοια καλά να 'μαστε να το ευχαριστηθούμε...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. να το ευχαριστηθειτε αυριο φιλοι μου,καλα να περασετε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ ωραία βολτα και σήμερα, που είχε απ όλα.
    Μετά τον καφέ πήγαμε μαζί με τους 2 Γιώργηδες (Yellowbird και orf) και τον Κοσμά, Αγ.Κων/νο-Συντερίνα-Κερατέα-Κερατοβούνι. Αφού χωρτάσαμε ανάβαση και καλοκαιρινό (επιτέλους) καυτό ήλιο, πήραμε το δρόμο της επιστροφής κομμάτι του οποίου πήγαμε από τη μέσα πλευρά και όχι από την παραλιακή. (έτσι για λίγο αλλαγή).
    Κάπου στα λιμανάκια το γκρουπάκι έγινε 2+2 μιας κι εγώ βιαζόμουν λίγο να γυρίσω σπίτι.
    Σόρρυ Γιώργηδες!
    Το κεντεράκι μου πλάκα-πλάκα έγραψε 135 χλμ.

    Καλή επιτυχία αύριο σε όσους βρεθούν στη Β.Εύβοια. Να το χαρείτε όπως πάντα.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δυστυχώς μαθαίνω δυσάρεστα νέα από την Β.Εύβοια. Τι νέα έχουμε από τους συμμετέχοντες της παρέας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. καλημέρα σε όλους
    οι Μπλε είναι όλοι τερματίζοντες σε ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό αγώνα
    λόγο ζέστης αλλά και δυνατής προσπάθειας
    ευτυχώς επικρατεί σύνεση και δεν ενδίδουμε στις εκάστοτε αγωνιστικές και επικίνδυνες προκλήσεις.
    Η πολύ μεγάλη σε απόσταση και κλήση κατηφόρα όπου έγινε το δυστύχημα ήταν άκρος επικίνδυνη
    και ήθελε εγκράτεια για τους μη έχοντες τον απόλυτο έλεγχο του ποδήλατου τους
    δεν μπορώ να κρίνω βέβαια το όλο θέμα γιατί δεν γνωρίζω λεπτομέρειες
    όμως έχω μόνο να πω ότι παρόλο ήμουν άνετος σε όλες τις ανηφόρες με το δυνατό «δεύτερο» γκρουπ
    στη συγκεκριμένη κατηφόρα έπνιξα τον αγωνιστικό εγωισμό μου και κατέβηκα σαν κότα ....
    χάνοντας το τραίνο .... το ίδιο πράξανε και οι άλλοι Μπλέδες, ο κάθε ένας με το ρυθμό του μέχρι εκεί
    που ένιωθε σιγουριά

    πάντως κρίμα για το παλικάρι ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα σε όλους. Έμαθα και εγώ τα δυσάρεστα και σοκαρίστηκα. Παύλο, καλά έκανες και έπνιξες τον αγωνιστικό σου εγωισμό γιατί η ασφάλειά μας είναι αυτό που μετράει.
    Μπράβο στους συμμετέχοντες των ble. ΄Εμαθα ότι τα πήγατε όλοι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. το τελευταίο διάστημα έχουμε γεμίσει ποδηλατικά συμβάντα με αποκορύφωμα το χθεσινό.

    όσοι περισσότεροι ποδηλάτες πάνε στη δουλειά τους ή σε βόλτες, προπονήσεις, brevet, αγώνες, τόσο περισσότερα ατυχήματα.

    δυστυχώς και στο ποδήλατο (αφού είναι και αυτό μια εκδήλωση ζωής), ο νόμος των πιθανοτήτων κυριαρχεί.

    ίσως να ήταν θετικό να μπορούσαμε όλοι μας να αποκομίσουμε κάτι από όλα αυτά που γίνονται γύρω μας, και έτσι δεν θα συμβαίνουν για το τίποτα.

    ...το παιδί που έχασε τη ζωή του χθες, μάλλον ήταν από την Πάτρα....

    καλό του ταξίδι.... κουράγιο στους δικούς του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ο αγώνας επισκιάστηκε από το θάνατο ενός συμμετέχοντος.
    Απ' ότι έμαθα ήταν ένας ποδηλάτης πρωην αθλητής από Πάτρα ή τον Πήγασο, μπήκε σε κατηφόρα με φουρκέτες στο αντίθετο ρεύμα με μεγάλη ταχύτητα, ερχόταν ένα αυτοκίνητο αντίθετα με δύο κοπέλες. μπήκε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου. σταμάτησε, αλλά δεν πρόλαβε το παλληκάρι να μαζέψει το ποδήλατο και έπεσε στο μπροστινό φτερό.
    Κάποιοι αυτόπτες σοκαρισμένοι ενέφεραν λίμνη από αίμα και τις κοπέλες να τρέμουν.Όλοι συμφωνούσαν ότι το αυτοκίνητο δεν έκανε κάποιο λάθος.Ο αγώνας βέβαια ακυρώθηκε.
    Μετά απ' όλα αυτά τι να πούμε για τα αγωνιστικά...
    Από χθες σκέφτομαι συνεχώς τον άδικο χαμό ενός νέου παιδιού που έδωσε τέλος στη ζωή του από ένα κακό χειρισμό, την οικογένειά του και τον άνθρωπο από την οργανωτική που επιφορτίζεται το βάρος να την ενημερώσει, αναθεωρώ την άποψή μου για τους αγώνες αντοχής και τον τρ΄όπο με τον οποίο συμμετέχουμε και ελπίζω το ατυχες αυτό συμβάν να μας προβληματήσει και να μας βελτιώσει όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν έχω συνειδητοποιήσει το τραγικό του συμβάντος, αφού ακόμα είμαι παρασυρμένος από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Μακάρι να μιλούσαμε μόνο γι'αυτό σήμερα.
    Ο φίλος έφυγε κάνοντας αυτό που του άρεσε. Να έχει καλό ταξίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ''Μετά από αίτημα της οικογένειας, ο αγώνας της Βόρειας Εύβοιας αφιερώνεται στον φίλο και συναθλητή Νίκο Κωστέα.
    Η οικογένεια ενημερώνει ότι η κηδεία θα γίνει την Τρίτη 05/06/2012 στις 17:00, στον Ιερό Ναό Υπαπαντής, στην Καλαμάτα.''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Βουβαμάρα και θλίψη...
    Έχουν ήδη ειπωθεί πολλά, και θα ειπωθούν ακόμα περισσότερα, δε νομίζω ότι έχω κάτι χρήσιμο να προσθέσω...

    Να προσέχουμε και να είμαστε όλοι καλά. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τραγικό ... Δεν υπάρχουν λόγια!!! Απο τη μια στιγμή στην άλλη όλα αλλάζουν... Καλο του ταξίδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τραγικό και κρίμα όπως το λέει και ο Μάνος!! Καλό σου
    ταξίδι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλο ταξιδι στο παληκαρι. Κριμα, δεν υπαρχουν αλλα λογια.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κρίμα για το παληκάρι δυστυχώς περνώντας από το σημείο είδαμε ότι κάτι άσχημο είχε γίνει αλλά κανείς δεν φανταζόταν αυτή τη κατάληξη..
    Ελπίζω και περιμένω να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί στους δρόμους γιατί αλλιώς είναι θέμα χρόνου να ξανασυμβεί.
    Συλληπητήρια στην οικογένοια του και σε όσους τον γνώριζαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ασύλληπτα τραγικό για την οικογένεια του αφού χάθηκε κάνοντας αυτό που αγαπούσε. Δύσκολο και για την ποδηλατική κοινότητα και φυσικά για τους διοργανωτές.
    Η ραγδαία αύξηση όμως των ενεργών ποδηλατών στην Ελλάδα μας, χωρίς τις υποδομές και την κατάλληλη παιδεία, θα έχει ως συνέπεια πολλές τέτοιες τραγικές καταλήξεις.
    Πρέπει να προσέχουμε οι ίδιοι και ο ένας τον άλλον. Πρέπει να ενημερωνόμαστε για τα συμβάντα αυτά και να καθοδηγούμε όσο είναι δυνατόν, ορμώμενοι από τις τραγικές συνέπειες άστοχων επιλογών και χειρισμών. Από αυτό δεν εξαιρείται κανείς!
    Κρίμα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αποχαιρετιστήρια επιστολή του Gabriel Garcia Marquez.

    ..... "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
    Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

    Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
    Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

    Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αγαπητοί μου φίλοι η παραπάνω αποχαιρετιστήρια επιστολή διαβάστηκε κατά μια περίεργη σύμπτωση (καμιά φορά οι συγκυρίες είναι μοναδικές σε αυτή τη ζωή) σε μια εκπομπή της ΕΡΑ 2 ενώ γύριζα από Αρκίτσα στην Αθήνα την Κυριακή το απόγευμα. Πρέπει να ομολογήσω ότι, μέχρι τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει του τι είχε γίνει και είχα πείσει τον εαυτό μου ότι αυτό που έγινε ήταν μια κακιά στιγμή, ένας κακός υπολογισμός ή μια απροσεξία.
    Επί δύο μέρες προβληματίστηκα πάρα πολύ, ώσπου πήρα την απόφαση να γράψω αυτές τις γραμμές για να κρίνω όχι τους άλλους αλλά τον εαυτό μου, γιατί και εγώ είμαι ένα μέρος των ¨άλλων¨.
    Όλα τα παραπάνω και σύμφωνα από έναν αυτόπτη μάρτυρα που έδωσε και κατάθεση στην αστυνομία σίγουρα ισχύουν, αλλά πολύ περίτεχνα είχα βγάλει τον εαυτό μου από το κάδρο του περιστατικού. Γιατί θέλω δεν θέλω, ήμουνα και εγώ μέρος του περιστατικού, από τη στιγμή που πέρασα από το σημείο και είδα αιμόφυρτο τον συνάνθρωπό μας (γιατί δεν είναι υποχρεωτικό να είναι μόνο συμποδηλάτης μας) και δίπλα του έναν αστυνομικό που μιλούσε με τον ασύρματο και έναν άλλο ποδηλάτη που προφανώς ήταν ο αυτόπτης μάρτυρας. Περνώντας από το σημείο αυτό αισθάνθηκα πραγματικά μια γροθιά στο στομάχι όταν αντίκρυσα την σκηνή που είχε διαδραματισθεί και έπιασα τον εαυτό μου να καταβάλλει προσπάθεια για να συνεχίσει να ποδηλατεί. Αλλά πιστέψτε με, στο γυρισμό μετά από το άκουσμα της παραπάνω επιστολής (.... Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί...)η γροθιά ήταν απείρως πιο δυνατή, γιατί συνειδητοποίησα κάποια πράγματα.
    Όταν λοιπόν πέρασα, μετά από ένα λεπτό σκέφτηκα ότι ο δυστυχής συνάνθρωπό μας ήταν μέσα στον ήλιο ντάλα μεσιμέρι και ότι κάποιος έπρεπε να τον προστατεύσει από αυτόν. Κάποιος άλλος όχι εγώ, λες και γύρω του ήταν πολλοί. Δυστυχώς πέρασα από δίπλα του όπως και οι άλλοι και έκανα και εγώ διαπιστώσεις και δεν έκανα το αυτονόητο, δηλαδή να σταματήσω να προσφέρω όποια βοήθεια μπορούσα. Βέβαια οι πρώτες σκέψεις μου στο ποδήλατο ήταν ότι αφού υπήρχε αστυνομία δίπλα του και ένας άλλος ποδηλάτης και προφανώς είχε ειδοποιηθεί το ασθενοφόρο, δεν θα μπορούσα να του προσφέρω κάτι. Αν βέβαια είχε μείνει από λάστιχο κατά έναν τραγικό τρόπο πιθανόν θα σταματούσα να δώ αν χρειάζεται κάτι (ίσως μια σαμπρέλα!!!).
    Πάντα μπορείς να προσφέρεις κάτι, από την απλή σκέψη (που την έκανα) να τον κρύψεις από τον ήλιο, μέχρι να σταθείς δίπλα του και να του μιλάς, να του λες να κάνει κουράγιο γιατί έρχεται το ασθενοφόρο. Ο άνθρωπος ξεψυχούσε και δεν σταμάτησα να του πιάσω το χέρι για να ¨μη φύγει¨ μόνος του.
    Έπιασα τον εαυτό μου να λιγοψυχάει όταν ο συνάνθρωπός μου ξεψυχούσε. Τότε σκέφθηκα κάτι που είχα ακούσει και ειρωνικά το υιοθετώ ότι, δυνατός δεν είναι αυτός που μπορεί να προκαλέσει μεγάλο πόνο αλλά αυτός που μπορεί να αντέξει μεγάλο πόνο, και εγώ τη στιγμή εκείνη έδειξα αδυναμία χαρακτήρα. Φαντάστηκα εκ των υστέρων τον εαυτό μου στη θέση του άτυχου Νίκου Κωστέα και ντράπηκα γιατί θέλω να λέγομαι άνθρωπος.
    Έτσι την παραπάνω αποχαιρετιστήρια επιστολή την αφιερώνω αντί επικηδείου στον ατυχή συναθλητή και συνάνθρωπό μας, και τις παραπάνω γραμμές τις αφιερώνω στον εαυτό μου και σε όλους εμάς, για να μην μείνουμε στα τεχνικά σημεία του δυστυχήματος, αλλά να μείνουμε και σε αυτά που ακολούθησαν και ο χαμός του συνανθρώπου μας να μου (μας) αφήσει κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Πρωί-Πρωί στη δουλειά και να η ανατριχίλα!!!!
    Συγκλονιστική η αφήγησή σου φίλε Αλέξανδρε...

    "για να κρίνω όχι τους άλλους αλλά τον εαυτό μου, γιατί και εγώ είμαι ένα μέρος των ¨άλλων¨."

    "(.... Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί...)"

    "Κάποιος άλλος όχι εγώ, λες και γύρω του ήταν πολλοί."

    "Αν βέβαια είχε μείνει από λάστιχο κατά έναν τραγικό τρόπο πιθανόν θα σταματούσα να δώ αν χρειάζεται κάτι "

    "δυνατός .... αυτός που μπορεί να αντέξει μεγάλο πόνο,"

    "και ντράπηκα γιατί θέλω να λέγομαι άνθρωπος."

    Πολλοί από μας αναγωρίζουν τον εαυτό τους μέσα σ΄αυτά τα λόγια και, πιστέψε με, είναι η πλειοψηφία


    Έβγαλες στη δημοσιότητα τα πιο αδυνατά σου σημεία....
    Άρα είσαι δυνατός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αλέξανδρε, πάρε βαθιά ανάσα και δες ότι δεν είχες τίποτα να κάνεις για να βοηθήσεις εκείνη την ώρα.
    Και για τις ενοχές που αισθάνεσαι, να καταλάβεις ότι Αυτός που πρέπει έχει ήδη διαβάσει τα γραπτά σου πριν καν τα γράψεις και νομίζω ότι έχει καταλάβει ότι εξακολουθείς να λέγεσαι άνθρωπος.
    Ποδήλατο ξανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Η αυριανη Τεταρτη ισχυει κανονικα?Εχω κανονισει ρεπο και μου λειψατε!Θα ερθουν μαλλον και τα παιδια απο το Grammarios Bikes μιας και τους αρεσε η ιδεα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή