Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Long weekend...

Πολύ μακρύ Σαββατοκύριακο για τους 600άρηδες!
Τους ευχόμαστε καλή δύναμη, και περιμένουμε νέα και εντυπώσεις.

Για το Σάββατο, έχει κανονιστεί (για όσους έχουν μείνει εντός Αττικής). αναχώρηση στις 8:30 από το cyclist (Χολαργό). Ο απαραίτητος εξοπλισμός, περιλαμβάνει και μαγιό!

Υπενθυμίζω ότι στο Athens Metro Mall έχουμε φιλανθρωπικό event, ειδικό για ποδηλάτες (περιλαμβάνει spinning) και σας περιμένω να περάσετε (τουλάχιστον) μια βόλτα. Θα είμαι εκεί σχεδόν όλη τη μέρα. Το "ενδιαφέρον" κομμάτι είναι 11:00 - 14:00 και 17:00 - 19:00!

Για την Κυριακή. πείτε καμιά πρόταση...

62 σχόλια:

  1. Καλώς ήλθες καλοκαίρι!
    Στους 35 βαθμούς, ωραία παρέα, καφές στον Μωραίτη, μπάνιο (εγώ και ο Άλεξ)και επιστροφή με ωραίο τέμπο!
    Τι άλλο να ζητήσουμε;

    Προσωπικά, αύριο το πρωί οικογενειακές υποχρεώσεις...και ξεκούραση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να μας ενημερώσω ότι η εξέλιξη του άθλου κατά ώρα 1900, που μίλησα με κλέους, είχε ως εξής:
    Όλα τα παιδιά μας είχαν φτάσει στο δεύτερο κοντρόλ, αυτό του δομοκού, ή το είχαν ήδη αφήσει, κινούμενα σε δύο ομάδες. Μόνο ένας δικός μας αποφάσισε να αφήσει την προσπάθεια, αλλά λόγω ανώτερης βίας, όχι από αδυναμία.
    Καλή τους συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ώρα 1110 η ανταπόκριση με το ράφα μας δείχνει ότι: υπάρχουν τρεις εγκαταλείψεις, αλλά οι υπόλοιποι δικοί μας έρχονται προς τον τερματισμό. Άλλα 150 για ράφα, ζούβεκ και περικλή μεγάλο (που κάνουν πετάλι φρέσκοι και ξεκούραστοι), με άλλους μπλέδες να προπορεύονται και άλλους να έπονται, ακολουθώντας διαφορετικές τακτικές.
    Καλό τους τερματισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καμια ανταποκριση απο το ποδηλατικο μετωπο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ενημέρωση: Περικλής Δ. (PC997) και Κώστας Ραφαηλάκης έχουν λιγότερα από 40 χλμ. για τερματισμό. Με τουριστικό ρυθμό, 3 - 4 ώρες ύπνο και ηθικό σε καλή κατάσταση, συνεχίζουν!

    Κώστας Ζούβελος είναι πιο πίσω, με πόνους στη μέση.

    Περικλής Π. έχει εγκαταλείψει. Το ίδιο και ο Παναγιώτης (Κοκκαλιάρης). Ο Δημήτρης (Ζαφ) σταμάτησε νωρίς (χθες), μια και έπρεπε να επιστρέψει στην οικογένειά του.

    Δύσκολο πράμα τα 600...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με τον Περικλή Π. επιστρέψαμε με το λεωφορείο από Λάρισα.
    Ο 'μικρός' είχε αποφασίσει να σταματήσει στην Λάρισα κι εγώ τον ακολούθησα με μεγάλη χαρά.
    Παρόλο που φτάσαμε αρκετά νωρίς, κάνοντας τα 300 χλμ σε 15,5 ώρες, οι καιρικές συνθήκες μας ταλαιπώρησαν αρκετά μετά την Λαμία.

    Προσωπικά έκανα αλλεργικό ρεκόρ ( ειδικά μετά τα Φάρσαλα ). Τα τελευταία 30 χλμ δεν έβλεπα μπροστά μου και είχα 4 ανοιχτές βρύσες μύτη + μάτια. Καιρός να το αντιμετωπίσω.

    Κι ένα άλλο πρόβλημα που με απασχολεί πλέον είναι το κίνητρο. Δεν θέλω να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου, παραπάνω από ότι χρειάζεται. Στα 18 χλμ του Δομοκού σταμάτησα 7 φορές από 5' τουλάχιστον γιά να αποφύγω την θερμοπληξία (το garmin έγραφε 38 C βαρομετρική, η πραγματική θα ξεπερνούσε πολύ τους 40 κάτω απ' τον ήλιο). Το ίδιο παρατήρησα και στους συμποδηλάτες Σάββα και Μεθόδιο ( μαζί απ' το 2007, μαζί και στο PBP ), που κι αυτοί γύρισαν μαζί μας.

    Θα πάω μάλλον στο 3Χ200 και στο 1000άρι του 2014, αλλά πρώτα από όλα θα πρέπει να αντιμετωπίσω τον αλλεργικό σίφουνα που με εξουθενώνει (άσε που κάνω και κακές σκέψεις ότι το ποδήλατο συμβάλλει κι αυτό λίγο).

    Θα τα πούμε την Τετάρτη......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ εγκατέλειψα στην Λάρισα και πήρα το λεωφορείο με τα παιδιά...θα σταμάταγα στα Φάρσαλα με στομαχικές διαταραχές και ατονία αλλά επέμεναν ο Παναγιώτης και ο Περικλής να συνεχίσω και να τρώω αλμυρές σταθερές τροφές (τόστ) όπου μου βγήκε σε καλό και γύρισα με παρέα με το λεωφορείο. Ευτυχώς που δεν είχε κόσμο και μπόρεσε να πάρει το τρίκυκλο. Τελικά το βάρος του ποδηλάτου ανερχόταν στα 25.3 κιλά. Έπρεπε να πήγαινα με τουριστικό ρυθμό αλλά δεν ήθελα να είμαι μακρυά από την παρέα και φοβόμουν μήπως χαθώ ( ξέχασα να ζητήσω το roadbook). Για τον Δομοκό τα προανέφερε ο Παναγιώτης.

      Διαγραφή
    2. Θυμάμαι ότι είχες κι ένα σπεσιαλάιζντ δίκυκλο..

      Διαγραφή
    3. Κατάλαβα το υπονοούμενο... Στο επόμενο μπρεβέ θα έρθω με αυτό μιάς και θα έχει πολλά υψωμετρικά.

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα και απο εμένα μίλησα με Ραφαιλακη και Περικλή πριν απο μισή ώρα έχουν ακόμα 30 χλμ. Αλλα όλα καλα, με βρηζουν και με κραζουν κανονικά.
    Σταμάτησα Λάρισα λόγο ψυχολογίας δεν τραβουσα , δεν είχα κέφι δεν ήμουν και πολυ καλα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγω με DS και Κορακά τελειωσαμε λιγο πριν τις 3.Πονος και σεξ χωρις αναισθητικο με 2 ωρες υπνο στο υπαιθρο και στα αμαξια κοντρολιεριδων στη Λαμια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαζι μας και ο Γιαννακης με το Εddie Mercx που ξεπερασε τον εαυτο του!

      Διαγραφή
    2. Αν και για λίγα (σχετικά) χιλιόμετρα το γκρουπάρισμα μαζί σας Σταύρο με ψιλό-έσωσε.
      Με πιάσατε εντελώς τυχαία στο πήγαινε μετά τα Φάρσαλα (όπου είχα σταματήσει για 1,5 ώρα εξαιτίας σουρώματος) έως το γυρισμό στην βάση του Δομοκού.

      PS : ελπίζω κάποιος να έβγαλε μία φωτογραφία από την στάση στο βενζινάδικο στις καρέκλες... all the money

      Διαγραφή
    3. Πρεπει να εχω με την GoPro μερικιες!Θυμησε μου ποδηλατο να θυμηθω! :P

      Διαγραφή
    4. Ο Παναγιώτης είμαι με την orca ρε Σταύρο :D

      Διαγραφή
  10. Συγχαρητηρια στους φιλους που τελειωσανε το 600αρι, αλλα ακομα περισσοτερα σε αυτους που με σωστη κριση αποφασισαν να το διακοψουν. Επιβεβαιωσανε ετσι, οτι κανουμε ποδηλατο για την ευχαριστηση μας και πανω απο ολα μετραει η υγεια μας και οι δικοι μας ανθρωποι.
    Χαιρομαι που ειστε ολοι καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μαζι με Ραφα απο την αρχη και μεχρι τις 21.30 που τερματισαμε χωρις πολλα απροοπτα,απο τα καλυτερα του διημερου τα σουβλακια στα Φαρσαλα και ο υπαιθριος υπνος στην σκεπαστη αγορα....(σχεδον 3,5 ωρες)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπράβο στους ήρωες!!! Άντε να δούμε και πως είναι και το μετάλλιο του super rundonneur!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μπράβο χίλιες φορές σε όλους όσους το αποφάσισαν, και έλαβαν μέρος στα 600. Περήφανο μέλος της μπλε παρέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Respect:
    - Για όσους το ολοκλήρωσαν
    - Για όσους το ξεκίνησαν και - σκεπτόμενοι σοφά - το διέκοψαν.

    Για να ξεκινήσεις να κάνεις 600 και - πολύ περισσότερο - για να τερματίσεις τα 600, πρέπει να το έχεις βάλει για τα καλά στην ψυχολογία σου, πρέπει να το ΘΕΛΕΙΣ.

    Για να σταματήσεις πριν τα 600 πρέπει ΚΑΙ να ΞΕΡΕΙΣ!

    Συγχαρητήρια σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κι ένα άσχετο...

    Το Σάββατο, ξεπατώθηκα. Πρέπει να έκανα από τις πιο βαριές - προπονητικά / ποδηλατικά - ημέρες της ζωής μου (5 x 45 min spinning και 2 x 30 min ανέβα-κατέβα σκαλιά με πολλά βάρη!).

    Οπότε την Κυριακή που χαλάρωνα στο σπίτι και περίμενα να μάθω νέα από τους 600άρηδες, βρήκα χρόνο να συμμαζέψω, φωτογραφίσω και αναρτήσω το προς πώληση trekking ποδήλατό μου...

    Αν κάποιος ενδιαφέρεται...

    http://www.cyclist-friends.gr/showthread.php?52909-Ideal-Megisto-2008

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Respect και εύγε σε όσους το τόλμησαν.
    Επιπλέον μπράβο σε όσους τα κατάφεραν και γύρισαν σώοι... είτε τερμάτισαν είτε γύρισαν με εναλλακτικά μέσα.
    Είπαμε, να κάνουμε το κέφι μας.
    Έχουμε ξεπεράσει το στάδιο του ψυχαναγκασμού.... (ή ...θα έπρεπε να έχουμε ξεπεράσει...κλπ κλπ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. μεγαλη αποσταση τα 600 να τα πας μονοκουκι...ειναι αρκετα βαρυ ειναι η αληθεια.
    πηρε γυρω στις 36 ωρες και τερματισα με 5-6 παιδια που δεν τα ηξερα.Με τους δυο βολιωτες Βασιλη και Νικο καναμε τα τελευταια 200 απο Λαμια μεχρι σειριο.Μεγαλα σκυλια!!Τον εταιρο Νικο τον ειχαμε βρει με τον Τολη απο το 360 και τον πηραμε μαζι μας.
    καταφερα και διαχειριστηκα το θεμα διατροφης,διαχειρησης δυναμεων,προσεχωντας το σωμα μου για να με μεταφερει ολα αυτα τα χιλιομετρα,αλλα την ψιλοπατησα με το θεμα του υπνου.
    το ειχα υποτιμησει και πηρα στο λαιμο μου τον Τολη που εγκατελειψε απο ελλειψη υπνου πιστευω εγω,τον ξενερωσα τον ανθρωπο...την πεσαμε δυο φορες μια στα Φαρσαλα για μια ωρα και την αλλη στο Δομοκο για 10 λεπτα.Ενω ειμαστε χαλια ειναι ζητημα να μας πηρε ο υπνος και στις περιπτωσεις απο 2 λεπτα!ασε τη ξινιλα μολις σηκωνομαστε...για πολυ ξινιλα λεμε...πρωτη φορα ενιωσα τοσο ξινος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Αγόρι μου μην ρίχνεις το φταίξιμο στον εαυτό σου. Σας είχα πεί ότι τα 600 χλμ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 2Χ300 χλμ. Ο καθένας πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του.
      2. Η αδρεναλίνη δεν σε αφήνει να ησυχάσεις και να κοιμηθείς. Γι' αυτό πρέπει Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ να δίνει την εντολή με αυστηρότητα και σαφήνεια.
      3. Η ξυνίλα και η μυρωδιά είναι τα 2 βασικά αποτελεσματα της προσωρινής κατάρρευσης του νευρικού συστήματος. Επιπλέον η ξυνίλα είναι ζήτημα διατροφής, γι' αυτό και χρειάζονται τα τοστάκια, τα σουβλάκια (καλαμάκι βέβαια) και πιθανόν διάφορα αλίπαστσ.

      Απ' την άλλη τα συγχαρητήριά μου.

      Διαγραφή
    2. Παναγιωτη σ ευχαριστω!
      δεν εννοω τη ξυνιλα τη στομαχικη αλλα την ψυχολογικη,κατι σαν ξυνισμενη γκομενα ενα πραγμα!!χαχαχα
      ευτυχως με τη στομαχικη ξυνιλα τα πηγα καλα.

      Διαγραφή
    3. Γιατρουδάρα μου τρελλή, σου το είπα και στο τηλέφωνο, είσαι μπροστά..

      Διαγραφή
  18. Έριξα μιά ματιά στα αποτελέσματα που δημοσίευσε ο Χάρης.
    Επιβεβαιώθηκε σε όλα τα επίπεδα των ποδηλατών ότι το μπρεβέ της Λάρισας μ΄νο εύκολο δεν ήταν.
    Κύριος παράγοντας δυσκολίας ο καιρός. Το σώμα δεν πρόλαβε να προσαρμοστεί στην απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας.
    Μιά δεύτερη παρατήρηση είναι ότι πολλοί 'παλιοί' προτίμησαν την σιγουριά της εγκατάλειψης, απ' την αβεβαιότητα της ταλαιπωρίας.

    Έρχεται και δένει 'το γλυκό' και με τις δικές μου σκέψεις.

    Ξέχασα να πώ πως πήρα την απόφαση να τα παρατήσω : Όντας μέσα στα 'ζουμιά' πριν το Ζάππειο, άναψα το κεντρικό φώς (μέχρι τότε το φώς κεφαλής αρκούσε). Δεν πέρασαν 500 μέτρα κι αυτό έσβησε. Δοκίμασα διάφορα δεν άναβε με τίποτε, ενώ η μπαταρία ήταν πλήρως φορτισμένη. Η απόφαση ελήφθη σε δευτερόλεπτα. Όταν το ίδιο μου είχε συμβεί στο PBP, βέβαια δεν το συζήτησα. Αγόρασα ένα φώς στο κοντρόλ και συνέχισα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συγχαρητήρια σε όλους είστε σκυλιά και σας θαυμάζω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το κλίμα από το 600άρι το εισπράξαμε...
    Πραγματικός Άθλος για όσους το έβαλαν στο μυαλό τους και το τόλμησαν!
    RESPECT!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πραγματικά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά μόνο και μόνο που το τόλμησαν, τι άλλο να πεις κανείς, μπράβο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τα κατάφερα κι εγώ, με παρέα ένα παλικάρι, τον Δημήτρη από τη Σπερχειάδα που δυστυχώς εγκατέλειψε στην κατηφόρα του Δομοκού. Με 5 ύπνους, από 5 μέχρι 45 λεπτά.

    Κι ευτυχώς βρήκα παρέα στον Αλίαρτο γιατί με έφαγε η μοναξιά την Κυριακή!

    Τα υπόλοιπα, προτείνω, από κοντά, Ξέρει το ΔΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έκτωρα δεν ξέρτω αν υποννοείς "εξωτερική βοήθεια"...
      Αν είναι έτσι τόχουμε ξαναπεί άπειρες φορές. Ο καθένας πρέπει να σέβεται πρώτα πό όλα τον εαυτό του.

      Διαγραφή
    2. όχι βέβαια.

      Πρότεινα να κάνουμε μια ενημέρωση ανοικτή για τις μεγάλες αποστάσεις, 400 και άνω και αν έχουν νύχτα και ποδηλασία.

      Απλά πρέπει να το συζητήσουμε και να το προγραμματίσουμε σωστά.

      Μπετούγια προσωπικά δεν είδα

      Διαγραφή
    3. Ούτε κι εγώ.
      Απ' την άλλη 87 τερματίσαντες από 103 και μάλιστα πολλοί απ' τους εγκαταλείψαντες 'παλιοσειρές', είναι θετικότατο δείγμα γιά μένα.
      Τέτοια νούμερα δεν θα τα ονειρευόμασταν ούτε κάν πέρισυ.
      Προσωπικά έμεινα εντυπωσιαμένος από την συμπεριφορά πολλών νέων παιδιών. Στο γκρούπ μας μέχρι την Λαμία (που περιελάμβανε καμμιά 20αριά) η πειθαρχία και η συνεργασία ήταν παραδειγματικές.

      Διαγραφή
  23. Μπράβο παιδιά! Αποδείξατε μεγάλη σωματική αλλά και ψυχική αντοχή, πειθαρχία και υπευθυνότητα. Απλά μας κάνετε περήφανους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Θα συμφωνησω με το meeting αποστασεων του Εκτορα αν και του το ειπα κι απο κοντα.

    Κοσμα,απλα αυτα ειναι αποτελεσματα των βολτο-προπονησεων και της εξαιρετικης παρεας και κλιματος που υπαρχουν εδω.Σε ευχαριστω που περσυ πρωτη φορα μου ειχες αναφερει για την υπαρξη του Ble και τωρα ειμαι εδω μαζι σας.

    Και εις αλλα και μακρυτερα και με υγεια!! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αν ειναι δυσκολο να διαχειριστεις την αποτυχια, στους αγωνες αντοχης (ανεξαρτητως αθληματος) μεγαλων αποστασεων, ειναι ακομα πιο δυσκολο να διαχειριστεις την επιτυχια .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Τί να σας πω κι εγώ.. τα ταπεινά συγχαρητήριά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μπράβο ρε σκυλιά! Μπράβο σε όλους...και σε αυτούς που το τόλμησαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Μια καλησπέρα σε όλους και απο εμένα.
    Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιάννη που βλέποντας με να υποφέρω απο τη μέση μου,προθυμοποιήθηκε και κουβάλησε ένα σακίδιο πλάτης που είχα μαζί μου απο τον Άγιο Κωνσταντίνο έως το control του Δομοκού!
    Επίσης,ευχαριστώ τον Περικλή Δημητριάδη και τον Κώστα Ραφαιλάκη για την υποστήριξη και την συμπαράσταση τους σχεδόν σε όλη την διαδρομή!
    Τα παιδιά απο τον ποδηλατικό σύλλογο της Θήβας,που γνώρισα στο control της Τραγάνας για την ευγένεια τους,τα καλά τους λόγια και την υποστίρηξη που μου παρείχαν.
    Τέλος,το group που μαζί τερματίσαμε Αποστόλη,Λευτέρη,Πάρη και Χρήστο.
    Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά τα δικά μας!!Σε αυτούς που τερμάτισαν και σε αυτούς που εγκατέλειψαν.
    Για την ταπεινότητα μου,τέλος καλό,όλα καλα!
    Και του χρόνου να είμαστε καλά,να ξαναδοκιμάσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ταπεινότητά σου πρέπει να μην ξανακάνει ότι έκανε στις συνθήκες που το έκανε.
      Απ' την άλλη αξίζει κάποια παραπάνω συγχαρητήρια....

      Διαγραφή
  29. που ειναι ο D.S. ακομα αναρρωνει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. να 'μαι κι εγώ...
    έπρεπε να ασχοληθώ και με τη '2η δουλειά' μου (την κανονική δηλαδή..) αλλά και το πι σι στο σπίτι τα έχει φτύσει...
    οπότε έχουμε και λέμε...
    ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρέα και τη συνεργασία σε όλα τα παιδιά του κλαμπ που ξεκίνησαν το πρωί από το Σείριο!!!
    ένα μεγάλο ευχαριστώ στους διοργανωτές και σχεδιαστές της διαδρομής!!
    ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά των κοντρόλ για την υπομονή τους!!
    ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παναγιώτη (Ανεμος Book) και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που βοήθησαν να στηθεί στη Λάρισα το εντυπωσιακό κοντρόλ!!
    ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εθελοντές στα Φάρσαλα για το φαγητό και την υποστήριξή τους!!!
    ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω τον Βαγγέλη, τον Γιάννη τζούνιορ και Σταύρο τζούνιορ για τη συνεργασία τους!!!
    ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δημ Ζαφ για τη συνεργασία του και για το μάθημα που έδωσε, γυρίζοντας πίσω στην οικογένειά του!!!
    ένα μεγαλύτερο μπράβο στον Κώστα Ζούβελο για το ότι τερμάτισε (παρ 'ότι ήταν σαν σίγμα τελικό από τη μέση του, όλο!!! το μπρεβέ!!) 'πολύ σκληρός για να πεθάνει'!!
    ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Χάρη για τη χορηγία του μπροστινού φανού του....
    πως είδα λοιπόν το μπρεβέ αυτό....
    πρώτα από όλα θα πω ότι το 600αρι μπρεβέ δεν το προτείνω σε κανέναν.... τελεία παύλα
    η καταπόνηση του σώματος και του μυαλού είναι τεράστια.
    από το 300χλμ. και μετά (από τις 12-13 ώρες και μετά, για να είμαστε πιο ακριβής) το σώμα λειτουργεί σε σειφ μοουντ.
    το μυαλό δε, απλώς δεν λειτουργεί.... ιδιαίτερα εάν δεν κοιμηθείς...
    το στρες που δέχεται ο οργανισμός και το νευρικό σύστημα είναι τόσο μεγάλο και τόσο διαρκές, που γίνεται επικίνδυνο.
    το στόμα από το 200 μετά σαν τσαρούχι και μια πικρή γεύση μέχρι το τέλος.....
    μην περιμένετε να πω τι είναι δυσκολότερο... ένα σπριντ 200 μέτρα στην πίστα ή 600 χλμ. μπρεβέ....
    μην περιμένετε να πω ότι αυτοί είναι καλύτεροι από εκείνους ή οι άλλοι από τους άλλους...
    τέλος μην περιμένετε να πω εάν θα μπορούσα και ποιο γρήγορα....
    φορούσα 2 μπλούζες για να έχω 6 τσέπες, είχα 1 μικρό τσαντάκι σέλας για σαμπρέλες κλπ και 2 φωτα 1+1... είχα αντιανεμικό, μανίκια, μπαντζάκια, γιλέκο και τροφές και 3 ντεπόν που πήρα τα 2 στο σπίτι όταν γύρισα....
    πάμε λοιπόν....
    ξεκινήσαμε απολύτως τελευταίοι από Σείριο, λόγω κάποιου 'γραμματιακού' προβλήματος, το οποίο μας άγχωσε λίγο παραπάνω...
    το 1ο λάστιχο στο γκρουπ ήρθε στο 2ο μόλις χλμ. και το 2ο!!! σκασμένο λάστιχο κάπου στο 15-20 χλμ.!!!
    όλα αυτά με έκαναν περισσότερο νευρικό και νομίζω και όλους τους υπόλοιπους.. (όχι ότι θα σκάγαμε κιόλας... αλλά λέμε... έτσι για το σασπένς)...
    στον Αγ.Κων φτάσαμε όλοι, με ένα σφικτήρα παλουκόσελου να έχει παραδώσει το πνεύμα και τελικά να ενισχυθεί από σφικτήρα σωλήνας νερού...!!!
    φτάσαμε... αλλά δεν φύγαμε όλοι μαζί..... στα πρώτα 2-3 χλμ. μετά τον Αγιο, είμασταν 5 μόνοι μπροστά (ΔημΖαφ,Βαγγέλης, Γιαννάκης, Σταύρος κι εγώ) με τους υπόλοιπους φανερά πλέον, να μας λένε στο καλό....
    έτσι είπαμε... ότι θα τερματίσουμε και οι 5 μαζί.... όπου κι έγινε... για εμένα ο ΔημΖαφ τερμάτισε μαζί μας....
    ο καιρός καλός, με λίγη παραπάνω ζέστη σε κάποια σημεία και αρκετό κρύο και υγρασία σε κάποια άλλα... δεν με προβλημάτισε ιδιαίτερα...
    ύπνος 15 λεπτών σε 2 σημεία... σε βενζινάδικο-καφέ πάνω σε καρέκλες πριν την ανάβαση του Δομοκού στην επιστροφή και στη Λαμία στο πατάρι του μπουγατσίνο με την πλάτη στο πάτωμα και τα πόδια πάνω στο ψυγείο του παγωτού..
    και οι 2 ύπνοι αν και μικροί ήταν πολύ ευεργετικοί και ένοιωσα μετά σαν καινούργιος....(αλήθεια λέω...)
    πόνους + επιπλοκές δεν είχα και εδώ θέλω να τονίσω την τεράστια σημασία που έχει η σωστή θέση πάνω στο ποδήλατο... αν δεν την ξέρετε... βρείτε την...
    δυστυχώς όμως η ταλαιπωρία που δέχεται ο καβάλος είναι τεράστια έως και επιβλαβής.... μετά το 200 χλμ. το 10% της διαδρομής πρέπει να βγήκε ορθοπέταλο... και σε κάθε ορθοπέταλο ο πόνος της επιδερμίδας που ξεκολλάει από το παντ ήταν μεγαλύτερος από τον ίδιο τον πόνο στον καβάλο...
    το στρέτσινγκ του σβέρκου που είχε ανεβάσει κάποια στιγμή στο φεις ο Γιώργος Καλεβέας είναι φανταστικό και δουλεύει... αν το βρώ θα το ξαναστείλω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρέμα στο πάντ ( πχ assos )και κρέμα στον πωπό κάθε 100 - 150 χλμ μετά. Θα μείνει σαν καινούριος ο καβάλος σου.

      Διαγραφή
    2. Έτερη λύση οι κρέμες γιά τους 'καβάλους' των μωρών. Μην το προτιμήσετε διότι μπλαστρώνει την περιοχή και κλείνει τους πόρους.

      Διαγραφή
    3. ...μαθαίνεις Χρήστο μου... μαθαίνεις...

      Διαγραφή
    4. """έτσι είπαμε... ότι θα τερματίσουμε και οι 5 μαζί.... όπου κι έγινε... για εμένα ο ΔημΖαφ τερμάτισε μαζί μας..."""

      Με σκλαβώνεις DS...

      Διαγραφή
  31. έφαγα 6 τζελάκια, 2 σκόνες ηλεκτρολύτες και μισή που μου χορήγησε ο Ζαφ, 1 κοτόπουλο πατάτες, 1 μακαρόνια, λίγα τσιπς, λίγα μπισκότα, 1 και μισό ριζόγαλο, 1 μπιφτέκι ρύζι, 2 κρουασάν, 2 σνίκερς, μισή μηλόπιτα, 1 πενιρλί, 1 σάντουιτς και μισό τόστ χορηγία Ζαφ.
    στον τερματισμό ήπια 1 πορτοκαλάδα... σπίτι έφαγα κλαμπ πατάτες και πορτοκαλάδα + σαλάτα με παξιμάδια 1 γιαούρτι 1 ποτήρι νερό...
    ντους και πολύ κρύο νερό στα πόδια και στον καβάλο, 2 ντεπόν.... ύπνος σερί 13 ώρες (από 6 το απόγευμα μέχρι 7 το πρωί την επομένη... στις 8:30 το απόγευμα μίλησα με κάποιον στο τηλ. αλλά το πρωί δεν θυμόμουν ούτε ποιος ήταν ούτε τι είπαμε....)

    το πρωί πάντως που ξύπνησα είχα μια γλυκιά γεύση στο στόμα και ένα χαμόγελο στα χείλη.... ίσως επειδή ήμουν ακόμα ζωντανός....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Διαβάζω, θαυμάζω αλλά "φτύνω και στον κόρφο μου"..
    Δεν ξέρω αν μπορώ να με πείσω για κάτι τέτοιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Μπράβο Χρήστο για την αντικειμενική ενημέρωσή σου.
    Είχε πεί κάποιος φιλόσοφος (δεν χρειάζεται να σας τον αναφέρω): Γηράσκω αεί διδασκόμενος....
    Και συμπληρώνωνω εγώ, ότι δεν με πειράζει το διδασκόμενος αλλά το ότι γηράσκω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Λοιπόν, επειδή αρκετά σας τα έχω πρήξει πολλές φορές για τη δυσκολία του τρεξίματος έναντι του ποδηλάτου, ακούστε και αυτό.
    Οι υπεραποστάσεις αντοχής (είτε ποδήλατο, είτε τρέξιμο), απαιτούν εκτός από μια σωματική προετοιμασία και μια ψυχική τοιαύτη (πιο σημαντική η δεύτερη).
    Είχε πει ο Γιάννης Κούρος κορυφαίος δρομέας υπεραποστάσεων με πάρα πολλά παγκόσμια ρεκόρ αλλά με το σπουδαιότερο το παγκόσμιο ρεκόρ τρεξίματος 1011!! χλμ σε 5 ημέρες και 2 ώρες (122 ώρες!!!)(εντόνως σας προτρέπω να δείτε στο youtube κάτι βιντεάκια με θέμα Γιάννης Κούρος αενάνως κινούμενος Μέρος 1ο-5ο, για να μπείτε λίγο στην ψυχολογία των αθλητών υπεραποστάσεων), ότι οι υπεραποστάσεις απαιτούν μια υπέρβαση σωματική, όπου η ψυχή υπερισχύει του μυαλού. Πολλές φορές δε, αισθανόταν ότι βρίσκεται έξω από το σώμα του, το οποίο αρνιόταν πεισματικά να ακολουθήσει και ακυρώνοντας και αψηφώντας όλα τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, αυτός συνέχιζε να τρέχει καθαρά με το υποσυνειδητό του, γιατί το συνειδητό είχε παραδώσει πνεύμα.
    Και εδώ έγκειται η τεράστια δυσκολία των υπεραποστάσεων ποδηλασίας. Ο δρομέας μπορεί να έχει την "πολυτέλεια" να τρέχει με το υποσυνεινήδητό του, ο ποδηλάτης όμως ποτέ. Η ποδηλασία απαιτεί από τον ποδηλάτη να έχει ακμαίες τις αισθήσεις του και πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας, γιατί χειρίζεται ένα ποδήλατο, σε αντίθεση με το σώμα που μπορεί να τρέχει μέχρι ενός κάποιου σημείου και μηχανικά. Η απώλεια λοιπόν της συνείδησης, πέστε το σούρωμα ή όπως αλλιώς θέλετε, είναι άκρως επικίνδυνη για την υγεία του ποδηλάτη, γιατί εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους ατυχήματος, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο μέχρι και την ζωή του.
    Για αυτό και συνεχάρηκα ιδιαίτερα αυτούς που εγκαίρως καταλάβανε ότι δεν έπρεπε να συνεχίσουν, αλλά και σε αυτούς που τερμάτισαν πέρα από τον σεβασμό μου και τα άπειρα συγχαρητήρια συνιστώ αυτοσυγκράτηση για το μέλλον.
    Νομίζω ότι οι έμπειροι φίλοι μας από υπεραποστάσεις ποδηλασίας, όπως ο Παναγιώτης Κοκαλιάρης και ο Περικλής Δημητριάδης, είναι αρμοδιότεροι να μας πουν περισσότερα.
    Και πάλι σε όλους RESPECT, στον καθένα όμως για διαφορετικό λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα και διδακτικά post πλησιάζει στο τέλος του και αφήνει, στους περισσότερους από εμάς, κάποια συμπεράσματα-διδάγματα, που τουλάχιστον εγώ, θα κρατήσω μέσα μου.
    Όσο μεγαλώνουν οι αποστάσεις και οι χρόνοι συνεχούς άσκησης, τόσο γίνεται σημαντικότερος ο ρόλος της διαχείρισης του μυαλού σε σχέση με τη διαχείριση του σώματος.
    Όπερ σημαίνει, προσθέτουμε στους χρόνους σωματικής προπόνησης και τους μεγαλύτερους χρόνους ψυχικής προετοιμασίας που είναι περισσότερο σύνθετη και απαιτητική...
    Άντε να βαρεθείς τη ποδηλασία με τόσες αποχρώσεις...

    Εύχομαι ολόψυχα καλό Πάσχα σε όσους δεν δω σε κάποια από τις ενδιάμεσες βόλτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ###Σε 2 μηνύματα...###

    Να σας μεταφέρω κι εγώ την οπτική γωνία του εγκαταλείψαντα.

    Η όλη εμπειρία του 600ριού για μένα είχε πολλά, μα πάρα πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα.
    Δευτέρα: Είμαι ήδη έτοιμος!
    Τρίτη: Μικρός εισαγωγή στο Παίδων. Ανησυχία...
    Τετάρτη: Ανησυχία...
    Πέμπτη: Αποφασίζουμε με τη Μαριλένα να κάνουμε τελικά την επέμβαση στο μικρό και να ακούσουμε τον ΩΡΛ. Όλα πάνε καλά μετεγχειριτικά οπότε και ησυχάζουμε.
    Άρα άμεσα για μένα αυτό(στην επέμβαση αναφέρομαι) σημαίνει ... bye-bye στο brevet.
    Λογικό!

    Παρασκευή: (μετά την επέμβαση) τον ξαναβλέπει ο ΩΡΛ, μένει αρκετά ικανοποιημένος από την πορεία του και αφήνει να εννοηθεί ότι το Σάββατο θα πάρει εξιτήριο. Σε συνεννόηση με τη Μαριλένα αποφασίζω να ετοιμαστώ και τελικά να δώσω το παρών στο Σείριο.

    Σάββατο: Παρ όλες τις μικροατυχίες της εκκίνησης και τις καθυστερήσεις έχω καλή διάθεση. Είμαι κουρασμένος (απ όλη τη βδομάδα), αλλά νιώθω δυνατός. Εν ολίγης έχω όρεξη για χιλιόμετρα. Πολλά χλμ...

    Αφού φτάνουμε Αγ.Κωνσταντίνο διαβάζω μνμ ότι τελικά ο μικρός δεν θα βγει. Ούτε σήμερα...ούτε αύριο. (όλο το ΣΚ μέσα δλδ)
    Άμεσα η ψυχολογία αλλάζει. Το μυαλό αρχίζει και σκέφτεται πράγματα που ΔΕΝ θέλεις να σου κάνουν παρέα για άλλα 450χλμ.
    Έχοντας στο μυαλό μου ότι τα ΚΤΕΛ δεν φορτώνουν ποδήλατα (τελικά αυτό δεν ισχύει απ ότι αποδείχθηκε),ξεκινάω. Ξεκινάω και έχω στο μυαλό μου τα εξής ποσοστά:
    20% συνεχίζω
    40% τρένο από Λιανοκλάδι
    40% τρένο από Φάρσαλα.

    Μία πεντάδα σχηματίζεται μετά την αναχώρηση από Αγ.Κων/νο και σε μονό στοίχο φτάνουμε Λαμία. Συναντιόμαστε με το γκρουπ ΠΚοκκ. Το 40% τρένο από Λιανοκλάδι...εξαφανίζεται. Και τώρα τα ποσοστά γίνονται:
    10% ποδήλατο
    90% τρένο από Φάρσαλα.

    Ξεκινάμε να ανεβαίνουμε Δομοκό.
    Μετά βίας (και πραγματικά πιέζοντας τον εαυτό μου) ρουφάω ένα τζελ(το 1ο της μέρας). Το ένα μου παγούρι έχει ½ δόση recovery. (Το άλλο βρίσκεται στο παγούρι του Χρήστου :)). Το άλλο παγούρι έχει ισοτονικό. Στην πλάτη έχω μικρό μπουκαλάκι νερό.
    ...Ε, όλη την ανηφόρα μόνο το νερό ήθελα να πίνω. Αναγκαστικά ήπια και λίγο ισοτονικό. Το ρικόβερι πήγε σχεδόν στράφι. Έπρεπε να το είχα δώσει όλο ευθύς εξ αρχής στον Χρήστο.
    Από τα πρώτα χλμ της ανηφόρας Βαγγέλης, Γιάννης, Σταύρος σχεδόν γίνονται καπνός. Ο Χρήστος μένει λίγο πίσω και με περιμένει. Του φωνάζω να φύγει. Με βρίζει!
    Δεν ήμουν κουρασμένος. Δεν ήμουν λαχανιασμένος.
    Ήμουν όμως αποπροσανατολισμένος και βαρύς. Δεν είχα όρεξη να πατήσω το πετάλι.
    (Ε, εντάξει και ΖΕΣΤΑμένος ήμουν! Αφού είχε 38C...)
    Έκανα συνεχώς υπολογισμούς για το αν με παίρνει να ολοκληρώσω την προσπάθεια.
    ΔΕΝ μ' έπαιρνε με τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  37. Στην άκρη του δρόμου έβλεπα χεσμένες πάνες σε διάφορα σημεία...
    Λέω ρε πούστη μου...! Τι γίνεται?
    Έχω σουρώσει? Βλέπω σημάδια για να γυρίσω πίσω?
    (Για την ιστορία... οι πάνες όντως υπήρχαν...!)

    Λίγο πριν την κορυφή της ανηφόρας βρίσκω τον Γιαννάκη. Ταλαιπωριέται από κράμπα. Του φωνάζω να ξανακαβαλήσει και να πάμε παρέα μέχρι το κοντρόλ. Ακολουθεί και στην κατηφόρα με περνάει. Τον βλέπω να κόβει και να με περιμένει. Βλέποντας πλέον ότι δεν έχω ψυχολογία ούτε στην κατηφόρα να πάω σβέλτα, τα ποσοστά έχουν ήδη γίνει:
    100% τρένο...

    Στο κοντρόλ εξηγώ στους Βαγγέλη,Χρήστο,Σταύρο και Γιάννη ότι δεν θα ακολουθήσω άλλο. Το καταλαβαίνουν, αν και ήδη το φανταζόντουσαν.
    Δίνω στο Γιάννη την αλουμινοκουβέρτα μου. Μοιράζω τα πολύτιμα τοστάκια μου(ελπίζω να μην είχαν χαλάσει από τον ήλιο και τη ζέστη), μιας κι εμένα δε θα μου χρειαστούν.
    Ρωτάω τα παιδιά αν θέλουν κανά τζελ, καμιά L-dopa, και τέτοια απλά πράγματα που κουβαλάω μαζί μου.

    Τους δίνω και την ευχή μου (όχι ότι ήταν απαραίτητη), δηλώνω στον Ηλία Τσέλιγκα ότι σταματάω και μετά από λίγη ώρα βρίσκομαι στο ΣΣ Δομοκού και επιβιβάζομαι στην Υπερταχεία. (τρομάρα της! 4 1/2 ώρες μέχρι την Αθήνα!)

    Με τα πολλά 12 η ώρα είμαι σπίτι πλυμένος, καθαρός κι έτοιμος για νάνι. Την πέφτω στο διπλό κρεβάτι μαζί με τη Δημητρούλα η οποία με αγκαλιάζει και μου εξομολογείται πως ήταν στεναχωρημένη που έλειπα και πως θέλει να ξαναδεί και τον Άγγελο.

    Ήδη η ψυχολογία μου έχει αλλάξει. Πλέον χαμογελάω και κάνω έναν ήρεμο ύπνο μετά από μία συνηθισμένη "προπονησούλα" 250χλμ χαχαχαχα , ποιος είμαι ο Φούστης!!! Ο Κανσελάρας είμαι?

    Την Κυριακή νωρίς το πρωί βρίσκομαι να πίνω καφέ στο Παίδων μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά και να επιβεβαιώνω για ακόμα μία φορά στον εαυτό μου ότι η απόφασή που πήρα ήταν τελικά η σωστότερη, η σοφότερη και αυτή που τελικά ήθελα βαθιά μέσα μου.

    Να δώσω τα συγχαρητήριά μου σε όλους όσους το τόλμησαν ασχέτως αποτελέσματος. Είναι ένα δύσκολο brevet και φαίνεται από νωρίς. (όσο «νωρίς» μπορούν να χαρακτηριστούν τα πρώτα 200 χλμ.) Οι Περικλήδες, Ο Ράφα, ο Ζούβελος, ο Χρήστος, ο Γιάννης, ο Σταύρος (jr),ο Βαγγέλης, ο Μανωλιάδης, ο ΠΚοκκ, ο Μήτσος ο τρίκυκλος. Είναι όλοι άξιοι θαυμασμού! Παλέψανε με την απόσταση και κέρδισαν λίγες ακόμη ποδηλατικές(και όχι μόνο) εμπειρίες τις οποίες μας μεταφέρουν και χαιρόμαστε να διαβάζουμε!



    Να μην ξεχάσω βεβαίως να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ μέσα από την καρδιά μου όλους που ενδιαφερθήκατε σχετικά με το θέμα του μικρού και του νοσοκομείου. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό πέραν μίας απλής επέμβασης η οποία έτυχε να συμπέσει με το 600άρι και να βγεί το θέμα στην επιφάνεια.!

    Εύχομαι σε όλους καλό Πάσχα και καλές γιορτές!







    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους όσους τόλμησαν, τερματίσαντες και μη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. φιλοι μου καλησπερα θερμα συγχαρητηρια σ'ολους τους συμετεχοντες που προσωπικα διαβαζοντας το χρηστο(ds)καταλαβα οτι αυτο το brevet ηταν για ολους σας ενας ατελοιωτος γολγοθας, υποκλεινομαι λοιπον στις ψυχικες δυναμεις σας και μου ευχωμαι να σας μοιασω! μπραβο σας. για οσους εχουν διαθεση,αυριο θα τα πουμε στο μπλε.ευχωμαι σε οσους εχουν φυγει καλη ανασταση και καλη επιστρωφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Βρε παλιόπαιδα με έχετε κατασυγκινήσει. Είστε όλοι διαλεχτοί και υπέροχοι.

    Ζαφ είσαι θεός! Περαστικά στον Άγγελο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή